week 5

Er was ooit een tijd, waarin ik geen rem kende als het om eten ging. Een tijd waarin ik alles at wat los en vast zat. De calorieën bleven letterlijk aan mijn lichaam kleven, hetgeen resulteerde in plus 15 kilo in vijf jaar studententijd. Nog steeds niemand durft tegen mij te zeggen dat ik toen dik was, maar eerlijk is eerlijk, slank was ik ook zeker niet. Met die reden heb ik twee jaar geleden de knop om gezet. Ik heb eerder al sapkuurtjes, crashdieeten en sonja bakker geprobeerd, allemaal met een tegengesteld resultaat: verschrikkelijke honger met daarom grote terugvallen en eetbuien. Het moest anders en daaruit is ooit het Esther Vogel dieet ontstaan. Die naam is uiteraard een grapje van wat vrienden, maar ik ben er 11 kilo mee verloren. Het idee is simpel maar heel effectief. Eigenlijk zijn er maar drie hoofdregels:

  1. Eet binnen een uur nadat je bent opgestaan.
  2. Eet 1500 calorieën per dag (niet meer, niet minder).
  3. Eet zes kleine porties per dag, in plaats van drie grote.

Het strenge oordeel van de weegschaal
Vorige maand moest ik nog een artikel schrijven over vrouwen en hun onzekerheden in bikini. Daarbij heb ik zoveel goede tips meegegeven over zelfacceptatie dat zelfs mijn eigen zelfvertrouwen een enorme boost heeft gekregen. Ondanks dat zelfvertrouwen is het soms echt niet slecht even op de weegschaal te gaan staan. Die weegschaal vertelt je altijd de harde waarheid. Ook wanneer je je iets te veel hebt laten gaan de afgelopen tijd. Zo kreeg ook ik een strenge preek van mijn weegschaal. Plus drie kilo was zijn conclusie. A smack in the face. Want hoewel we heel tevreden kunnen zijn over ons eigen lichaam, we moeten er wel voor blijven zorgen dat we daardoor niet uit het oog verliezen dat we alsnog dik kunnen worden. Er zat dus maar een ding op: een balansweek waarbij ik mij zou moeten houden aan de drie gouden regels.

Meestal heb ik er echt geen moeite mee die knop weer om te zetten, het grotere probleem zit ‘m in het langer dan een week volhouden van mijn drie ground rules. Ook deze week besef ik me dat ik al snel een middenweg moet vinden in mijn challenge. Ik heb een druk sportschema deze week: hockeyen, hardlopen en twee keer wandelen. Al met al verbrand ik deze week enorm veel calorieën. Daarbij ben ik me dan ook wel zeer bewust dat ik ook meer energie tot me zal moeten nemen. Ik besluit dat mijn calorie toename iets omhoog moet op de dagen dat ik sport. Ik wil immers niet omvallen deze week. De dagen dat ik niet sport zal ik me wel netjes aan de 1500 moeten houden. De andere twee regels zijn niet vervangbaar en moeten gewoon uitgevoerd worden.

Bammetjes smeren
Deze week, nu ik uiteraard strenger ben voor mezelf omdat er een challenge aan vast zit, heb ik gemerkt hoe vaak eten erbij in schiet. Een hele dag op pad kan niet zonder lunchpakket en extra tussendoortjes. Deze week is dus meer een planweek voor mij dan een daadwerkelijk dieetplan. Het risico van een broodje kopen op het station is namelijk dat je een calorieënbom tot je neemt, hetgeen je niet wilt in je balansweek. En dus zul je netjes bammetjes moeten smeren in de ochtend en een plastic zakje in je tas moeten stoppen. Daarbij stop je dan een appeltje, een plakje ontbijtkoek en een flesje water. De slimme balanser gaat goed voorbereid op pad.

Al het plannen heeft weer gewerkt deze week, ik het die plus drie kilo kunnen reduceren naar plus een kilo. Ik ben weer bijna op mijn oude gewicht en dat met maar een week balansen. Uiteraard moet die ene laatste kilo ook nog eraf, hetgeen een goede motivatie is mijn strenge planning en dieet regime nog even door te zetten. Nou ja, niet de komende twee dagen dan… Dan proosten we immers voor de laatste keer op onze koningin. Als eerbetoon aan Bea zal ik geen calorieën besparen. Op 1 mei zien we dan wel weer verder.