De eerste mens die géén hekel heeft aan de wekker, moet ik nog ontmoeten. De eerste wekker die je vriendelijk wekt ook trouwens (nee ik heb dus duidelijk geen wake up light). De enige manier waarop het wakker worden enigszins aangenaam is voor mij, is door te snoozen. Dat lekkere gevoel, dat je die schreeuwende wekken uit kunt drukken en nog heel even je ogen kunt sluiten. Opnieuw in slaap vallen en het idee hebben dat je uren weg bent. In het echt is dat maar 9 minuten natuurlijk, maar als die wekker dan weer opnieuw begint, druk je gewoon nog een keer… en nog een keer… en nog een keer. Het ultieme uitstellen van het begin van de dag! I love It! En toch, ondanks deze voorliefde, was het afgelopen week mijn uitdaging om die overheerlijke snooze-knop te vermeiden. Geen uitstellerij meer in de ochtend maar rise and shine!
Het genot van snoozen
Heel misschien, als ik er een hele goede reden voor had, zou ik héél misschien ooit overwogen hebben om niet te snoozen. Tot nu toe was die reden er niet en zomaar mijn genot van het snoozen opgeven gebeurde dus ook niet. Nu die ‘goede reden’ zich heeft aangediend, moest ik er toch maar aan geloven. Het zal jullie wellicht niet ontgaan zijn dat ik de Vierdaagse ga lopen. Ik train al maanden, maar vanaf morgen is het dan echt zo ver. Dan ga ik 4 keer 40 kilometer wandelen. Een van de bijkomstigheden is dat je vroeg start. Maar dan ook écht héél vroeg. Twee dagen start ik om 5.15 uur en twee dagen om 6.15 uur. Snoozen zit er dan simpelweg niet in als je ook nog een beetje fatsoenlijke nachtrust wilt hebben. Om alvast te wennen aan het vroege opstaan ben ik afgelopen week langzaam mijn ritme gaan aanpassen. Vroeg naar bed dus en vooral niet meer snoozen.
Dat voldoende slaap goed voor je is, dat weet iedereen. Snoozen schijnt dan ook helemaal niet goed voor je te zijn. Vaak heb ik discussies met niet-snoozers. Dit zijn mensen die het genot ervan niet begrijpen en het direct bestempelen als nutteloos en zelfs ongezond. Ik gok dat deze mensen vast niet zo’n lekker bed hebben als ik, want met mijn bed zou iedereen snoozen! Maar goed, om deze discussie voor eens en altijd achter me te kunnen laten heb ik mijn grote vriend Google weer eens aan het werk gezet. Wat blijkt: door te snoozen, beroof je jezelf van kostbare slaap. Volgens slaapexperts is het zelfs het slechtste wat je kunt doen. Leuk vind ik de uitkomst niet, maar als dit is wat ‘de slaapexperts’ zeggen, dan kan ik niet anders dan dit ook mee te nemen in mijn overweging het snoozen voortaan maar te laten voor wat het is. Voor deze en komende week heb ik in ieder geval één goede reden om ermee te stoppen. Dat bleek wel een stuk moeilijker dan gedacht.
Ochtendbesteding
Nog half in mijn slaap verzonken ging mijn duim als vanzelf naar de snooze-knop maandagochtend. Terwijl ik al weer half in mijn slaap verzonken was, kwam langzaam mijn challenge ergens achter in mijn hoofd naar boven zetten. “Oh ja, ik mag niet snoozen”. Met nog pijn aan mijn ogen kon ik toch ook echt niet direct opspringen en aan mijn dag beginnen. Ik wil langzaam wakker worden, het besef laten doordringen dat de dag begint. Maar ook mijn ogen laten wennen en mijn lichaam voorbereiden aan de koelte die toe zal slaan als ik mijn dekens wegduw. Misschien ben ik gewoon geen ochtendmens, wie zal het zeggen.
Proberend mijn ogen open te houden en vechtend tegen de snooze-slaap, klikte ik een lampje aan. Ver-schrik-ke-lijk vond ik dat. Je kunt een hoop zeggen, maar snoozen is zo veel lekkerder wakker worden dan een felle lamp in je pas geopende ogen. Wat ik me daadwerkelijk afvraag na deze week: hoe staan de niet-snoozers op? Zijn dat de mensen die om zes uur ‘s ochtends hun bed uitspringen omdat een nieuwe dag is aangebroken? Tips zijn best welkom eigenlijk, want de rest van de week zocht ik dus een andere ochtendbesteding. Alles om die verrekte lamp maar niet direct aan te hoeven doen. Mijn telefoon kwam al snel aan bod. Wellicht kunnen experts mij ook vertellen dat het direct bekijken van je telefoon na het wakker worden ook niet gezond is… maar je moet toch wat om niet opnieuw in slaap te vallen terwijl je nog niet klaar bent om je bed uit te stappen.
Klaar voor komende week
Iedere ochtend opnieuw voelde ik de verleiding om één keer te snoozen. Vooral op zaterdag en zondag. Ik ben nog nooit vrijwillig zo vroeg opgestaan op een zondag. 6.00 uur ging mijn wekker. Nou, dan lig je jezelf wel even achter je oren te krabben… het is zondagochtend 6.00 uur, wat zal ik eens gaan doen? Wedden dat niemand van jullie die gedachte ooit met mij heeft gedeeld?
Hoewel die verleiding dus groot was, heb ik niet gesnoozed. Of ik nou zo veel meer slaap heb gehad deze week, betwijfel ik. En of ik nou echt fitter was gedurende de dag, ik denk het eigenlijk niet. Het enige dat wel heeft geholpen is dat ik er nu enigszins gewend aan ben geraakt dat ik niet nog een half uur mag doezelen na de wekker. De wekker betekent nu opstaan en er alles aan doen om niet opnieuw in slaap te vallen. Dat is iets wat mij vanaf morgen natuurlijk heel goed van pas gaat komen. Maar of ik dit nou vol ga houden na de vierdaagse? Ik weet het niet hoor. Ik denk dat ik daarvoor te veel van mijn bed houd en ook van het uitstellen van het begin van de dag trouwens. Liever drie keer snoozen, dan opstaan met een ochtendhumeur denk ik dan maar!
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.
