Al eerder vertelde ik dat ik een boek aan het schrijven ben. Zolang ik me kan herinneren, roep ik dat ik schrijver wil worden. In mijn kinderlijke beleving betekende dat, dat ik boeken zou schrijven. Inmiddels ben ik ouder en ben ik daadwerkelijk schrijver geworden. Nog geen schrijver van een boek, althans, geen boek dat al af is, maar wel een heuse schrijver van blogs, columns en artikelen. Ook ben ik wijzer geworden. Zo heb ik geleerd dat je een boek niet ‘even’ schrijft. Het schrijven van een boek vergt veel creativiteit en bergen uithouding- en doorzettingsvermogen. Toch wil ik nog steeds ooit kunnen zeggen dat ik minimaal één boek heb geschreven. Al die wijsheid heeft mij dus niet op andere ideeën gebracht.
Ode aan mijn opa
Omdat die droom steeds harder begint te kriebelen en ik hem ook echt een keer van mijn bucketlist wil kunnen strepen, heb ik besloten dat 2014 een actiever jaar moet worden wanneer het gaat over het schrijven van mijn boek. Vorige maand begon ik het jaar dan ook al goed door samen met Nadja naar een schrijversevenement te gaan. Deze hele dag werden we overladen met informatie en tips. Want hoe schrijf je nou eigenlijk een goed boek? Waar letten uitgevers op wanneer ze jouw manuscript lezen? En, hoe zet je jezelf er iedere dag weer toe om te schrijven? Een ontzettend leuke dag was het, waarbij mijn hoofd opnieuw overstroomde met inspiratie. Ook werd me iets zeer pijnlijks duidelijk… het boek waar ik ooit aan begonnen ben, is niet dat één uit duizenden verhaal. Waarschijnlijk leggen de meeste uitgevers het manuscript net zo snel weg als dat ze het oppakte. Ik had een nieuw idee nodig!
Gelukkig diende zich diezelfde dag nog een idee aan dat wél uniek is en waarschijnlijk wel interessant is voor uitgevers. Van mijn moeder kreeg ik laatst namelijk iets heel waardevols. Zij gaf mij wat agendaatjes van mijn opa en oude foto’s uit de tijd dat hij diende in Indië. Mijn opa is inmiddels vijf jaar geleden overleden. Zo ongeveer mijn hele leven heb ik naast hem gewoond. Hij was dan ook mijn ‘lievelingsopa’. Ik weet dat hij een heel bijzonder leven heeft gehad en dat er veel prachtige verhalen zijn die ik nog niet ken. Die verhalen wil ik gaan zoeken en daar een boek over schrijven. Je zou het een ode aan mijn opa kunnen noemen.
Creatieve wending
Nu ik dat idee heb, ben ik enthousiaster dan ooit. Ik heb meer motivatie dan ooit om dat boek te gaan schrijven. Is het alleen dat ik, net als Marijke, nog steeds niet helemaal lekker mijn ritme heb gevonden qua time management. Het schrijven moet in mijn systeem komen. En aangezien ik al zoveel andere teksten schrijf op een dag, heb ik niet altijd zin om ook nog te schrijven in de avonduren. Een boek schrijven lijkt leuk, maar eigenlijk wil je gewoon het idee kant en klaar in je handen kunnen houden. Zo werkt het helaas niet, het moet eerst geschreven worden. Daarom koos ik er voor een week lang productief aan de slag te gaan met het schrijven, in de hoop dat ik het vervolgens als onderdeel van mijn dagelijkse werkzaamheden zou gaan zien. Iedere dag 1000 woorden op papier zetten, oftewel, 7000 woorden op papier hebben op het moment dat jij deze blog leest.
Helaas is het écht heel moeilijk om iedere dag creatief te zijn en zomaar 1000 woorden uit je mouw te schudden. De eerste paar dagen begon ik echt heel enthousiast met schrijven. De herinneringen die ik graag wilde delen op papier kon ik opschrijven. De eerste 3000 woorden stonden dan ook zonder moeite op papier. Toen liep ik vast. Ik ken natuurlijk de verhalen die ik wil gaan schrijven nog niet. Ook kan ik daarom nog geen kop en staart bedenken. Ineens besefte ik me dat ik een boek wil schrijven waarvan ik de inhoud nog niet weet. Een onmogelijke missie! Meer woorden opschrijven dan ik tot nu toe had zou bijna een loze bezigheid worden omdat ik simpelweg niet wist wat ik moest schrijven. Een zeer slechte besteding van mijn toch al zo slecht gemanagede tijd. Die tijd kon ik veel nuttiger besteden. Daarom besloot ik een creatieve wending te nemen halverwege deze week.
Op zoek naar verhalen
Als ik geen woorden kon schrijven, dan zou ik moeten zorgen dat ik binnenkort wel woorden kan gaan schrijven. Ik moet op zoek naar de verhalen. Afgelopen week ben ik begonnen met het uitstippelen van de zoektocht naar mensen die mijn opa hebben gekend en mooie verhalen hebben over hem. De zoektocht naar mensen die mij kunnen helpen om mijn boek te schrijven. Dat voelde goed. Na een week heb ik dus 3000 nuttige woorden op papier en verschillende lijntjes uitgezet. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een mega productieve week is geweest, waarbij ik zoveel zin heb gekregen om er mee verder te gaan, dat ik zeker weet dat ik het schrijven van dit boek gemakkelijker mee ga nemen in mijn dagelijkse bezigheden voortaan. Als ik leuke nieuwtjes heb rondom deze challenge, dan zal ik het jullie zeker laten weten! Dat boek, dat gaat er komen!
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.
