Time flies! Zeker wat medailles betreft. We zijn nog net niet in de maand juni en toch heb ik gisteren mijn zesde medaille gerend. Zo snel kan het gaan. Marijke en ik gingen van de ene Ladies Run (Marikenloop) naar de andere. Van Nijmegen, zo hup naar Rotterdam. Opnieuw met warm weer en flinke regenbuien in het vooruitzicht. Zoals iedere race opnieuw had ik er niet echt zin in… maar daar was die challenge weer! Een race overslaan is geen optie natuurlijk, want dan kom ik nooit aan mijn 12 medailles. En dus gingen we er weer voor! De Ladies Run Rotterdam.

Nieuwe stok achter de deur

Afgelopen week heb ik mijn nieuwe stok achter de deur weer hervonden. Lekker gezond eten en weer meer sporten. Ik heb er weer helemaal zin in en dat is maar goed ook, want zeer binnenkort moet er toch echt verder getraind gaan worden dan die 10 kilometer. In september staat namelijk de Dam tot Damloop op de planning, in oktober de Halve Marathon van Amsterdam en dan in november weer die Zevenheuvelenloop. Kortom, ik kan alle motivatie wel gebruiken.

Helemaal vol goede energie ging ik dus naar de Ladies Night van Run2Day afgelopen week. Ik had me voorbereid op dat we een rustige hardlooptraining zouden krijgen, maar dat werd een fanatieke bootcamp. Uiteraard niet heel slim een paar dagen voor een run. En al helemaal niet als je al een tijdje niet aan spieropbouw gedaan hebt. Maar liefst drie dagen heb ik er last van gehad. Donderdag, vrijdag en zaterdag zat de spierpijn er goed in. Drie dagen spierpijn… dan weet je het wel. Ik had dus geen hoge verwachtingen van mijn prestaties gisteren. Ik was al blij als ik een betere tijd zou lopen dan vorige week. Ik zou dus in ieder geval onder de 59 minuten moeten lopen.

10 Kilometer stuk gaan

En vanaf kilometer één ging ik ongeveer al stuk. Mijn benen waren nog erg zwaar en dat in combinatie met de drukkende warmte, voelde ik me een slome slak. We werden links en rechts ingehaald, iets wat mij al helemaal niet echt lekker motiveert. Zelf inhalen daarentegen wel natuurlijk 😉 Daarbij was ik wel vergeten dat we per ongeluk in startvak A waren beland in plaats van B, waar we eigenlijk thuishoorden. Dat we werden ingehaald was dus echt niet raar. Al die meiden waren sowieso veel sneller dan wij. Wij gingen dus helemaal niet langzaam voor ons doen… we gingen juist veel te snel!

10 kilometer stuk gaan is geen pretje kan ik je vertellen. Ik was dan ook heel blij dat Marijke dit keer een vele betere dag had dan ik en mij lekker mee kon trekken. Zeker als ik tussen al die snelle dames ren, heb ik heel veel moeite om een constant tempo te houden. En dus racete ik er zo nu en dan ineens vandoor, met hijgende gevolgen van dien. Als je jezelf te vroeg uitput, is het een lange weg naar die finish. Niet verstandig! Maar ondanks alle ongemakken is het wederom gelukt. We zijn gefinisht met een betere tijd dan ik had gehoopt: 58:01. dat is dus 59 seconden sneller dan vorige week! Netjes toch? Helaas was het net 3 seconden te langzaam voor een PR. Maar die schuld geef ik dan maar aan de bootcamp. Zonder die bootcamp afgelopen week was het me vast wel gelukt 😉 Dus dan moet ik de volgende keer maar bewijzen dat ik sneller kan. Ik heb nog tot 10 juli om daar voor te trainen! De volgende medaille wordt de Brooks 10 K. Laat die stok achter de deur dus maar een stevige steunpilaar worden, dan kan ik over een paar weken knallen!

Ladies Run Rotterdam