Geen idee wat jij deed gisteren, met het ontzettend lekkere zomerse weer (NOT), maar ik reisde samen met Marijke af naar Nijmegen voor een vijfde medaille. Een hele trip voor een 10 kilomter run. Maar als je een doel hebt om 12 medailles te behalen in een jaar, zul je soms de grenzen van de randstad moeten verlaten. Daarom deze week de Marikenloop. Eentje die we beide nog nooit gedaan hadden, maar waar we veel goede verhalen over hadden gehoord. En dat ze in Nijmegen weten hoe ze een feestje moeten maken van een run, bleek gisteren maar weer!

Wat was het warm!

Hoewel ik wakker werd met de slaande regen tegen de ramen en een daarmee nog harder dalende zin in een wedstrijd, ben ik toch maar de trein in gestapt. Voor iedere wedstrijd een loopmaatje zoeken was oprecht het beste dat ik kon doen. Marijke kreeg de Marikenloop van mij voor Sinterklaas en daarmee was zij direct mijn stok achter de deur. Je moet er wat voor over hebben namelijk om 2 uur te reizen voor een tocht door de broeierige regen. Maar met onze nieuwe hardloopshirts die ingelopen moesten worden en een medaille die binnengesleept moest worden, kon ook de regen ons niet tegenhouden. En gelukkig werden we bij het uitstappen uit de trein direct warm welkom geheten door het gezellige team van Reis Je Fit van de NS. Even op de foto dus voor we aan de race begonnen.

Marikenloop

So far so good! De sfeer was gezellig, de mensen vrolijk en alles was echt tot in de puntjes goed geregeld. Het enige dat nog moest gebeuren, was dat wij nog 10 kilometer moesten rennen. Het was warm! Maar dan ook echt enorm warm! 20 graden en bewolkt. Na een kleine twee kilometer dropen de zweetdruppels van mijn voorhoofd naar bedenden. Het rennen ging op zich goed en ik had geen pijn aan mijn rug, maar die hitte! Man oh man wat was dat vermoeiend. Ik kan dan ook niet anders zeggen dan dat de stromende regen die ons na twee kilometer tegemoet kwam echt heel fijn was!

Die Nijmegers staan er altijd

Het regende echt hard en de hitte werd er ook niet minder van. En dan heb ik het nog niets eens over het vals platte parcours dat voor mijn gevoel echt alleen maar naar boven ging en nooit naar beneden. We hebben echt hele stukken afgezien. De kwart marathon in Rotterdam ging me toch echt beter af vorige maand. Maar hé! Ook deze finish hebben we weer bereikt. En uiteindelijk ook met heel veel plezier. De mensen in Nijmegen staan altijd vrolijk klappend, aanmoedigend en muziek makend langs de kant. Of het nou mega koud is tijdens de Zevenheuvelenloop in november, bloedheet is tijdens de Vierdaagse of in de stromende regen tijdeden de Marikenloop. Wat een gezellige mensen!

Het was dus zwaar, warm, nat, maar toch ook heel erg leuk. We hebben echt enorm genoten! En die medaille voelde achteraf extra goed om mijn nek! Want ondanks alles hebben we het toch maar weer gedaan. En nu is het snel herstellen, want komende zondag staan Marijke en ik aan de start van de Ladiesrun in Rotterdam. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het weer lijkt er niet echt beter op te worden helaas, maar die tijd kunnen we zelf verbeteren natuurlijk!