Inmiddels ben ik beland in de fase waarin je écht kunt zien dat ik zwanger ben. Ik heb een echte buik! Een bolle uitpuilende zwangerschapsbuik! En zelfs als ik mijn best zou doen, kan ik deze niet meer verstoppen. Het gekke is dat het lijkt alsof met het groeien van die buik, ook een heleboel andere dingen veranderd zijn. Ik ben enorm gaan genieten van alle facetten die bij de zwangerschap horen! De onzekerheid over mijn lichaam is compleet verdwenen. Natuurlijk moet ik nog wel een beetje wennen aan dat nieuwe lijf, maar nu je ziet dat het echt zwangerschap is, heb ik er vrede mee. Dus nu ik eindelijk geniet en al op 23 weken van mijn zwangerschap zit, vind ik de tijd bijna te snel gaan! Van mij mag het zo nog wel even duren hoor!

Niet te snel!

Al sinds dat eerste trimester voorbij is, voel ik me zoveel beter! Niet meer misselijk, niet meer zo moe! Natuurlijk zijn er nu wel ‘kwaaltjes’ die niet echt super makkelijk zijn. Zo merk ik dat mijn buikspieren een stuk slapper zijn en moet ik daardoor mijn volle gewicht gebruiken om zware deuren open te duwen omdat het met mijn core spieren simpelweg niet meer lukt. Zo moet ik ook boodschappen over vijf tassen in plaats van drie tassen verdelen en kom ik als een walvis uit bed rollen (op aanraden van mijn fysio). Ook moet ik steeds meer mijn best doen om te bukken of überhaupt mijn veters te strikken. Het is allemaal niet mega handig, maar dat alles weegt niet op tegen het genot van het zwanger zijn! Want waar ik een paar weken geleden nog niet volledig overtuigd was van mijn zwangerschapsgeluk (niet omdat ik de baby niet wilde, maar omdat al die kwaaltjes toch wel echt vervelend waren), merk ik nu dat het derde trimester dichterbij komt. En dat wil ik nog niet! Want daarmee sluipt het besef er ook in dat ik de laatste fase van mijn zwangerschap nader. Dit genot dat ik nu ervaar is eindig en dat einde komt nu wel heel erg in zicht! Help! Niet te snel!

Nou hoor ik je denken, Huh! Maar je wilt dat kind toch? Dan wil je toch dat die zwangerschap snel gaat? En tuurlijk is dat ook zo! Ik kan niet wachten tot die kleine er straks ook echt is! Maar gek genoeg ben ik ook nog lang niet klaar met zwanger zijn. Dat getrappel ik mijn buik is echt magisch! Per dag voel ik die kleine steeds beter en het lukt me soms zelfs om het schoppen een beetje ‘op te wekken’. Of ik kan voelen dat ie dicht tegen de rand van mijn buik aanligt en dan kan ik er zachtjes overheen strelen. Het voelt als een soort eerste connectie tussen mijn kind en mij. Iets wat nog niemand anders kan voelen en kan zien. Best frustrerend voor de papa van de kleine natuurlijk, maar voor mij iets magisch Dat gevoel is wel echt heel bijzonder!

Angstdromen

Dus nu dat einde nadert, zijn we druk bezig met de voorbereiding. De kamer waar die kleine straks mag slapen wordt opgeknapt, spullen worden aangeschaft, kleertjes uitgezocht. Het is een heerlijke bezigheid! Maar nu we er zo mee bezig zijn en maar wachten op je geboorte en speculeren over hoe anders ons leven straks zal zijn, heb ik bijna iedere nacht al levendige dromen waar ik letterlijk bang van wordt. In mijn dromen is die kleine al 1000 keer geboren. Ik heb al alle fouten gemaakt die je je maar kunt bedenken. Mijn kind alleen thuislaten, niet goed voorbereid zijn… zwetend word ik dan wakker! Maar gelukkig is me ook van die dromen verzekerd dat het erbij hoort. Het helpt schijnbaar bij het verwerken van de angsten die je hebt als aanstaande ouder. En aangezien de baby zich voorlopig echt niet aan zal dienen, hebben we echt nog wel genoeg tijd voor het aanschaffen van spullen en het klaarmaken van de babykamer. Dus eigenlijk maak ik me helemaal niet zo druk in het echt!

Voor nu focus ik me dus vooral op het groeien van die buik en het genieten ervan. Wat iedereen had beloofd over het tweede trimester klopt echt: het is een heerlijke periode! Ik kan alleen maar hopen dat het nog heel wat weken zo mag blijven! Dan hoor je mij echt niet klagen!