Een challenge die ik de afgelopen twee jaar bewust NIET heb gedaan is een alcoholvrije challenge. Er is namelijk altijd wel een moment waarop een drankje ‘gepast’ is en het dus echt geen optie is om de booze te laten staan. En eigenlijk is de echte reden, dat ik het simpelweg gewoon niet wil! Ik vind namelijk dat ik een matige drinker ben en dat ik dat wijntje, biertje of gin tonnicje zo nu en dan dus ook echt niet hoef te laten. Maar toen was daar ineens Marieke, die zomaar 30 dagen lang niets anders dronk dan water en groene thee. Geen koffie, geen wijn… Alleen dat gezonde doorzichtige goedje dat ik ook dagelijks drink… Naast de nodige koffie (en een alcoholische versnapering zo nu en dan) dan.

Ik pas

Marieke zwoor bij het alcoholvrij… En aangezien ik Marieke nu al een tijdje ken en weet dat zij net als ik zo nu en dan een wijntje echt niet vervelend vindt, liet ik bij haar vallen dat ik het misschien ook eens moest doen… Een alcoholvrij challenge. Natuurlijk had ik kunnen weten dat ze me daaraan zou houden en nog diezelfde middag stuurde ze me een appje: “je kunt ook meedoen aan Ik Pas! Je hebt nog 4 uur om je op te geven…” Voor ik het wist zei ik ja in mijn ‘ik ga me natuurlijk echt niet laten kennen’ bui. Ik gaf me op voor 40 dagen alcoholvrij, want half werk daar doen we niet aan bij 52!

Veertig freaking dagen! Maar hé! De eerste 7 zitten erop! En om heel eerlijk te zijn waren die lastiger dan ik dacht. Een lachertje leek het me, één week alcoholvrij. Ik keek meer op tegen volgende week maandag, het moment waarop ik de sleutel van mijn nieuwe (eerste gekochte) huis mag ontvangen. Dat is toch een proost momentje!! Maar niet voor mij! En ik keek op tegen 28 maart, als we de mudrun gaan doen met een mega team en ik me van vorige keer nog kan herinneren dat dat biertje bij de finish toch wel erg lekker was. Maar deze editie doe ik het met een watertje bij de finish…

Doe niet zo ongezellig!


Maar goed, terug naar deze week! Een week waarin ik geen sleutels van nieuwe huizen ontving en geen modderbaan trotseerde. Het was een doodgewone week als iedere andere week. Een werkweek met een rustig weekendje in het vooruitzicht. Geen bedreigingen die mijn challenge in de weg zouden kunnen staan. Tot er halverwege de week ineens een fles bubbels op de lunchtafel stond. Wat zeg ik, er stond al een volgeschonken glas voor mijn neus met de woorden ‘jij drinkt toch ook wel een glaasje mee?!’ En ja, normaal gesproken had ik dan graag een glaasje meegedronken, maar nu was ik vastbesloten om me aan mijn uitdaging te houden. En dus zei ik nee! En dat moest is nog eens zeggen, want ‘doe toch niet zo ongezellig joh!’ En nog eens, want ‘ik zal het tegen niemand zeggen!’ Maar ik hield vol! Geen bubbels voor mij!

Die ‘ongezellig’ opmerking is zo een beetje de meest gehoorde opmerking van deze week. ’40 dagen geen alcohol? Wat ongezellig!’ En misschien is het wel dat ik dat stiekem ook vind, of dat ik bang ben dat het zo’ gewoonte is voor mij om te drinken, dat ik deze week droomde dat ik er na mijn derde shotje er achter kwam dat ik helemaal niet mocht drinken. Huh… Zelfs in mijn dromen heb ik moeite met alcoholvrij!

Vrijdagavond met Esther, daar hoort wijn bij!


En dat mijn dromen schijnbaar niet de enige zijn die mij zien als een grote liefhebber, bleek toen mijn lieve vriendinnetje I. vrijdagavond kwam borrelen. Nou hebben we in het verleden samen wel behoorlijk bewezen dat wij een goed borrel duo zijn, maar dat nu had ze eigenlijk niet durven zeggen dat ze niet wilde drinken, omdat ze zondag de CPC liep… Oeps! Zij dacht: een borrelavond met Esther… Dan drink ik maar een wijntje. Want vrijdagavond met Esther, daar hoort wijn bij. Pas toen ik had gezegd dat ik alcoholvrij was, kwam zij ook over de brug met haar plan om zonder te doen die avond. Dus om het geen complete wijnloze avond te laten zijn, kocht ik een fles alcoholvrije wijn. Was het toch een soort van borrel! Dat was voor het gevoel toch wel lekker.

En dan was er natuurlijk nog de hockeyzondag… Een stralend mooie zondag en perfect terrasweer na een nederlaagje op het veld. Ik kan me weinig zondagen als deze herinneren waarbij er geen bier geschonken werd en ook gisteren kwamen de nodige goudgele glazen voorbij… Maar niet voor mij. En eigenlijk vond ik dan dit keer niet eens zo erg. Natuurlijk was het ‘gezellig’ geweest om te drinken. Maar nu was mijn zondag ook leuk!

Zeven dagen op de teller dus nu, nog 33 te gaan! Het zal vooral het doorbreken van een gewoonte worden voor mij. Ik ben vooral benieuwd of ik veranderingen zal merken. I’ll keep you posted!