Once you see the results, it becomes an addiction. Die uitspraak kan niet méér waar zijn, dan wanneer het over mij gaat! Ik ben enorm gevoelig voor resultaat. Resultaat gedreven zelfs! Want, zoals ik vorige week al schreef, als er geen resultaat te boeken valt, is de lol er voor mij snel af. Maar owee als er dus wel resultaten te behalen zijn… dan ga ik los! Dan is het feest in mijn hoofd en wil ik meer, beter, verder, harder en alles wat je in deze zin maar kunt bedenken.

Vallen of staan

Je kunt je dus vast wel voorstellen dat mijn Personal Body Plan daardoor kan gaan vallen of staan. Het gaat of een flop worden of juist één groot mega succesverhaal. Alles valt of staat bij dat eerste weeg- en meetmoment vrees ik. Ben ik afgevallen? Ben ik slanker? Zo niet, dan is het met mijn motivatie even helemaal mis kan ik je vertellen. En als het wel zo is, dan fiets ik de volgende vijf maanden met plezier dat plan door. Het kan echt twee kanten op bij dat ene weeg- en meetmoment. Het is erop of eronder!

Het vervelende voor een persoon als ik, is dat dat weeg- en meetmoment maar eens in de maand is. Steevast is dat de eerste van de maand. Aangezien ik op 4 mei ben begonnen, betekent dat, dat ik maar liefst 27 hele dagen moet wachten voor ik kan checken wat het resultaat is van mijn harde werken die eerste maand. Ik heb er ook heus wel veel plezier in, maar ik wil natuurlijk wel weten of hetgeen waarvoor ik nou iedere dag mijn chocolaatjes laat staan, ook echt effect heeft. Maar eigenlijk vind ik nog belangrijker, dat hetgeen nu mijn dagelijkse leven domineert en wat ik als een soort overwinning op mezelf zie, juist resultaten gaat boeken. En juist omdat ik niet MAG wegen en meten, is het een obsessie in mijn hoofd. Tja, ik houd nou eenmaal graag de controle!

Lekker in je vel

Nu ik twee weken onderweg ben, voel ik me al stukken slanker en fitter. Ik vind mezelf niet meer dik als ik naar foto’s van nu kijk. Als ik in de sportschool mijn oefeningen sta te doen voor de spiegel, vind ik oprecht dat mijn benen dunner zijn geworden. Mijn broeken zitten voor mijn gevoel minder strak en als ik mijn hoofd in de spiegel zie ben ik ervan overtuigd dat het onderkinnetje dat ik aan het kweken was, zich teruggetrokken heeft. Kortom, ik voel me fantastisch! Iedere dag opnieuw voel ik me slanker worden! Je zou zeggen: fantastisch meid! Dat is toch waar dit hele Personal Body Plan om draait? Dat je lekker in je vel zit en tevreden bent met je lijf?

Dat zou je zeggen ja, maar voor mij is er nog iets anders dat ik heel belangrijk vind: de feitelijke resultaten! Die verdwenen kilo’s en centimeters! En er is maar één manier om er achter te komen of mijn gevoel daadwerkelijk overeen komt met de resultaten: meten. Ik zeg het dagelijks tegen de klanten op mijn werk: meten is weten! Maar nu dat de komende twee weken nog even niet mag, vreet het aan me als een malle.

Beheersen

Iedere dag krijg ik de vraag hoe het gaan met mijn plan. Iedere dag vragen mensen of ik al resultaten zie. En ja, ik voel ze wel… maar zit dat nou tussen mijn oren of niet? En omdat ik het niet weet, staart die weegschaal me ineens weer aan iedere keer dat ik de badkamer binnenstap. En dan te bedenken dat ik me de afgelopen maanden voor geen goud wilde wegen… Iedere dag is het een struggle om niet op die plaat te gaan staan en even te spieken hoe het gaat. Zo erg zelfs, dat ik afgelopen week ben bezweken om toch heel stiekem eventjes te wegen. Niet eens meten, maar gewoon even een kleine tussenstand in kilo’s, zodat ik weet dat het goed gaat. En dus bezweek ik op een onbeheerst moment. Een moment dat veranderde in een super tof moment: 3,5 kilo eraf! Wow! Wat een opluchting!

Wat er daarna gebeurde was een beetje raar. Want terwijl ik mega gemotiveerd was om daar voor het meetmoment op z’n minst nog een kilootje of twee vanaf te krijgen, haalde ik dag na dag mijn voedingswaarde niet. Ik at vooral te veel koolhydraten… en misschien ook wel wat te veel calorieën. En dat kwam vooral door mijn favoriete snack die ik heb ontdekt: chocolade eiwitballen! Ergens in mijn achterhoofd zat een stemmetje dat constant zei: ‘als je nu al zoveel resultaat hebt, maken die paar extra balletjes ook niet uit! En je moet het toch een half jaar vol kunnen houden!’ Opnieuw was het vreselijk moeilijk om mezelf te beheersen. Gelukkig betekende dat niet dat ik ineens een berg chocolade naar binnen schoof, maar eigenlijk vond ik het toch wel lichtelijk gênant dat ik zo’n drie dagen na elkaar mijn voeding niet goed wist te doseren!

It became an addiction

Inmiddels heb ik gelukkig al weer vier perfecte dagen achter de rug! Ik heb netjes gesport en me prima aan de voedingswaarden gehouden. Nu staan er nog 10 dagen op de teller voor ik me echt officieel mag meten en wegen. Om mezelf niet te veel te kwellen iedere dag, heb ik de weegschaal maar verstopt. Want hoewel ik vorige week dus een goed resultaat had, ben ik inmiddels weer té nieuwsgierig en wil ik dolgraag weer op die weegschaal kruipen! Man wat is dit spannend zeg! It became an addiction!