bootcamp

Meestal kan ik me maar beperkte tijd motiveren voor sport. Dat wil zeggen dat ik een tijdje heel fanatiek ben met sportschool bezoeken, of een tijdje extreem fanatiek en gemotiveerd ben met mijn hardloop trainingen. Soms kan ik avonden achter elkaar allemaal oefeningen doen in huis. Maar dat fanatisme is echt altijd maar tijdelijk. Op een of andere manier lukt het me niet om de motivatie vast te houden. Heb ik mezelf een half jaar helemaal suf getraind in de sportschool, kom ik er vervolgens nooit meer! Loop ik weken achter elkaar kilometers per week, na het einddoel van de wedstrijd slapt dat trainen ineens af. Het is een eigenschap waar ik zelf enorm van baal, maar het lukt me niet om die eigenschap te verbeteren. Het is zoals het is.

Bootcamp!

Of toch niet? Want ik kan wel weer gaan zitten wachten tot ik weer kilo’s ben aangekomen en mezelf dik en ellendig voel, maar ik kan ook zorgen dat ik mijn harde werken niet laat vervagen. Iedere keer dat ik nu in de spiegel kijk ben ik hartstikke tevreden met mijn lichaam dat ik heb verkregen met hard werken. Natuurlijk zijn er puntjes die ik nog net iets beter zou willen zien, En dus zal ik een nieuwe uitdaging moeten vinden in het sporten. Een sport waarbij ik werk aan conditie, mijn kracht en mijn core stability! Om me gemotiveerd te houden kreeg ik laatst de tip om te sporten met een maatje of in groepsverband. Je kunt misschien al wel raden welke sport de winnaar is geworden: Bootcamp!

Vorig jaar heb ik ook twee keer een bootcamp les gevolgd. Hoewel ik het jaren heb vermeden uit pure angst dat ik niet fit genoeg zou zijn en compleet af zou gaan, ben ik vorig jaar de confrontatie aangegaan. Na een aantal weken fanatiek trainen in de sportschool, vond ik mezelf eindelijk geen groetje meer en durfde ik de uitdaging aan. Ik werd zelfs zo overmoedig dat ik een ‘medium intensity’ les boekte. Het stadium van te veel zelfvertrouwen ben ik inmiddels wel gepasseerd. Want mijn grootste angst kwam uit. Ondanks mijn harde trainen in de sportschool, was ik duidelijk nog niet fit genoeg voor deze les. Dat werd me pijnlijk duidelijk aan de hand van een hamstring blessure, waar ik overigens nog steeds last van heb zo nu en dan. Dit jaar zou ik het even anders aanpakken dus. Ik heb immers geen zin in blessures! En dus sloot ik een abonnement af bij The Bootcamp Club en schreef me in voor een ‘low intensity’ klasje bij mij om de hoek. Een kijken of dit een succesverhaal zou gaan worden voor mij.

Bootcamp Booty

Afgelopen woensdag was het zo ver. Ik vond het serieus spannend na mijn ervaring van vorig jaar. Daarnaast heb ik nog niet zo lang de ontsteking in mijn rug weer verbannen. Anderzijds loop ik natuurlijk veel hard en heb ik die core gewoon echt nodig! Met lood in mijn schoenen (ondanks dat ik dit echt zelf wilde probeerde ik 1000 smoezen te verzinnen waarom ik niet zou hoeven gaan) sloot ik me aan bij het groepje dat stond te wachten bij de ingang van het park. Een gevarieerd groepje qua fitheid en sportiviteit bestaande uit vooral dames en 1 man. De eerste indruk was goed! Dit zou me moeten lukken!

En eerlijk is eerlijk, het viel me alles mee. Ik had het zelfs misschien wel iets heftiger verwacht. Ik kon echt hartstikke goed meekomen met de groep en de spierpijn de dag erna was te verwaarlozen. Maar het belangrijkste was dat ik het nu voor het eerst ook echt oprecht leuk vond. Sterker nog, ik baalde direct dat ik een abonnement had afgesloten voor slechts één dag in de week trainen in plaats van onbeperkt trainen. En misschien kon ik dan nu wel een medium klas aan… Vervolgens moest ik mezelf echt wel even herinneren aan het feit dat ik niet direct te enthousiast van start moest gaan. Rustig opbouwen die spieren en eerst maar eens wekelijks mijn trainingen gaan doen. Daarnaast lekker blijven hardlopen en zo nu en dan de sportschool nog eens bezoeken. Eerst maar eens zien of het me nu langdurig lukt om de motivatie vast te houden. En dan over een tijdje weer een stapje verder. Maar het begin is er in ieder geval… laat die bootcamp booty maar komen!