Als er één ding is waar ik echt ontzettend slecht in ben, is het keuzes maken die betrekking hebben op mijn eigen leven. Dan heb ik het niet over simpele keuzes als ‘drink ik bier of wijn’ of ‘wat wil ik eten vanavond’, maar over dingen die effect hebben op de lange termijn. Ik lijk altijd bang te zijn om de verkeerde keuzes te maken, simpelweg omdat ik bang ben dat ik er in de toekomst spijt van zal hebben. We kunnen niet in de toekomst kijken, zo simpel is het, en dus zal ik moeten leren om minder te piekeren en gewoon knopen door te hakken. De aller eerste stap in de goede richting zou ik afgelopen week bewerkstelligen met mijn challenge. Ik ben aan de slag gegaan met mijn Big Five for Life.
Weet je eigenlijk wel wat je wilt?
Mijn vrienden vragen zich met regelmaat af waar mijn onzekerheid toch geworteld zit. Hoe komt het, dat ik altijd eerst alle opties onder de loep moet nemen en ze duizendmaal moet omkeren en beter moet bekijken, voor ik kan bepalen waarop mijn keuze gaat vallen? Heel simpel eigenlijk: omdat ik wil weten waar ik nee tegen zeg, zodat ik me in de toekomst nooit af kan vragen of ik toch niet die andere keuze had moeten maken. Je kunt dit uiteraard als een goede eigenschap zien, maar voor mij is het een last. Een zware last die er voor zorgt dat ik pieker en pieker en nog meer pieker met rusteloze nachten, mezelf helemaal gekmakend, voor ik een keuze maak. Zelfs als ik dan een keuze heb gemaakt, blijf ik twijfelen of het wel de juiste is geweest. Dat moet ik toch kunnen afleren?
“Weet je eigenlijk wel waar je uiteindelijk wilt komen qua carrière?” was een vraag die ik vrij recentelijk kreeg tijdens een heel interessant gesprek in de kroeg. Ja natuurlijk wist ik dat! “Ik wil redactioneel werk doen voor een magazine en concepten ontwikkelen voor de reclamewereld en eigenlijk wil ik ook mijn eigen bedrijf groot maken. Als ik dan een beetje naam heb opgebouwd, wil ik daar boeken bij gaan schrijven of wie weet toch weer terug naar de mediawereld, waarvoor ik heb gestudeerd. Genoeg vertakkingen en opties toch? Ik wil in ieder geval dus naam maken en succesvol zijn in wat ik doe.” Maar ja, ik vind zo veel leuk, kon ik het maar allemaal doen. De beste man, die inmiddels al aardig wat credits heeft vergaard binnen de communicatiewereld, viel bijna achterover. “Als je nou eens begint met het kiezen van één carrièrepad, je kúnt niet groot worden in alles!” Als klapper op de vuurpijl kreeg ik een confronterend artikel doorgestuurd waarin ik mezelf pijnlijk herkende. Ik behoor tot de Unhappy Generation Y en daar moet ik iets aan doen!
Een berg dilemma’s
Afgelopen tijd werd ik behoorlijk op de proef gesteld. Binnenkort loopt mijn contract af en moest ik keuzes gaan maken. Ik wilde nu in ieder geval de keuze maken, ga ik fulltime in loondienst werken of ga ik fulltime als ZZP’er werken. Na mijn bovenstaande beschrijving, van de manier waarop mijn hersenen overuren draaien, kun je je voorstellen wat voor belachelijke keuze dat voor mij was. Als ik in loondienst zou gaan, zou ik misschien niet zo snel kunnen groeien als ik zou willen binnen een bedrijf en als ik ZZP’er zou worden zou ik altijd maar onzekerheid hebben of ik wel voldoende opdrachten binnen haal. Een berg aan dilemma’s (in mijn hoofd dan)! Doordat ik deze dilemma’s uitsprak tegen een ‘lotgenoot’, wees zij mij op het boek The Big Five for Life.
Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en dus wilde ik afgelopen week wel eens aan de slag met dit boek. Eerst lezen dus en vervolgens doen, wat het dan ook zou zijn, dat dit boek van me vroeg.
The Big Five for Life vertelt het verhaal van een succesvolle leidinggevende en hoe hij zijn successen heeft behaald. Deze man, waar dit verhaal over gaat, werkt vanuit het principe dat je je ‘RVB’ moet bepalen. Je Reden Van Bestaan. De RVB wordt dan weer vorm gegeven door het bepalen van je ‘Big Five For Life’. Oftewel, welke vijf dingen wil je gedaan hebben voor je sterft? Het boek stimuleert om dit alles op te schrijven, zodat je een stappenplan kunt maken hoe je deze doelen kunt gaan behalen.
Mijn Big Five for Life
Het boek heeft me aan het denken gezet. Al vanaf pagina één heb ik nagedacht over mijn eigen RVB en BFFL. Toch schrok ik een beetje van het idee ‘dingen die je gedaan moet hebben voor je dood gaat’ en besloot kleiner te beginnen. Toen ik aan het eind van de week mijn eigen plannen op moest schrijven ben ik begonnen met mijn eigen vijf-jaren plan. Wetende dat ik echt realistisch moest zijn in wat ik wilde, heeft het me toch nog best wat gepieker gekost. Ik moest dan ook een gezellig hockeyteam middagje laten schieten om echt even mijn eigen gedachten op een rijtje te krijgen. Het is het waard geweest denk ik. Nu mijn BFFL op papier staan, hoef ik deze voortaan alleen maar erbij te pakken wanneer mijn gepieker opnieuw de pan uit rijst. Alles wat ik dan kan doen is bedenken welke optie het beste past bij het behalen van mijn doelen. Je zou bijna denken dat mijn keuzes een makkie worden de komende vijf jaar. Wat zal ik lekker slapen weer!
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.
