Natuurlijk heb ik al vaker in mijn leven olifanten gezien! Maar deze vakantie kwam een grote droom uit! Voor het eerst in mijn hele leven heb ik wilde olifanten gespot. Zomaar, in een kudde aan een plas in Sri Lanka! Geen afgetrainde olifanten met mensen op hun rug, of rondjes waggelende beesten achter een hek, of aan een ketting. Maar echt wilde olifanten, in een kudde, die genoten van hun middag met elkaar terwijl ze 250 kg gras per beest naar binnen duwden. Olifanten zoals ze bedoeld zijn: gelukkige olifanten!

Big five of life

En dat zette me aan het denken! Want alweer zo’n twee jaar geleden schreef ik een blog over the big five. Het boek waarin je op onderzoek uit gaat naar the big five of life. Wat zijn nou jouw vijf dingen die je gedaan wilt hebben voor ie dood gaat, waaraan wil je dat mensen jou herinneren en hoe ga je dat bereiken. Hoe succesvol ben (lees: hoe succesvol vind je zelf dat je bent) je als je niet al die doelen bereikt, maar bijvoorbeeld slechts drie?

Wat de link is met die olifanten? Een olifant is onderdeel van the big five als je op safari gaat in Afrika. Je kunt tijdens een safari de big five spotten. Waar liggen je verwachtingen van te voren? Als je je erop instelt dat je alle vijf de koningen van de safari wilt zien, dan kun je een safari waarbij je er maar drie hebt gezien matig noemen en eentje waarbij je er maar één hebt gezien zelfs mislukt.

Een moment van bezieling

Twee jaar geleden was ik erg onder de indruk van het boek the big five for life. Ik heb destijds mijn eigen big five geformuleerd en mezelf voorgenomen dat ik er alles aan zou gaan doen om mijn big five te behalen. Nu, in Sri Lanka werd ik daar dus weer aan herinnerd en afgelopen dagen gunde ik mezelf, tijdens een redelijk primitieve tocht door de bergen, een moment van bezieling. Even nadenken. Wat had ik de afgelopen jaren gedaan? Pasten die dingen eigenlijk wel in mijn big five lijst? En belangrijker nog, in hoeverre paste mijn big five lijst nog bij mij, de persoon die ik nu ben?

Mijn conclusie was best schokkend. In de afgelopen twee jaar ben ik namelijk erg veranderd. Ik heb aan mezelf gewerkt met 52 Challenge, maar ook op werk gebied. Ik ben gegroeid, maar niet in de richting die ik mezelf twee jaar geleden had voorgesteld. Als ik nu denk aan mijn lijstje van toen, heb ik niet meer dezelfde doelen en ambities van destijds. Ik ben een heel ander persoon geworden. En dat vind ik eigenlijk helemaal niet erg! Het zette me wel weer verder aan het denken.

Samen nieuwe dromen

Als je nog zo jong bent als ik, dan is het misschien ook nog wel te vroeg om grote concrete doelen te stellen. Hoe had ik destijds kunnen weten dat ik de leukste man van de wereld zou vinden en dat mijn dromen nu mede ontwikkeld worden doordat wij samen nieuwe dromen creëren. Het zijn nu immers niet alleen meer mijn wensen, maar het zijn onze wensen. Het zou zelfs vreselijk egoïstisch zijn om alleen mijn eigen doelen na te blijven streven!

Wat een bezieling in de koude bergen van Sri Lanka! Daar is geen coaching sessie of mindfulness cursus tegenop gewassen! Ik heb deze vakantie mijn big five for life zomaar overboord gegooid! Het leven komt zoals het komt en soms moet je niet te veel willen plannen. En natuurlijk heb ik nog wel dromen voor de toekomst…

Geluk kun je niet plannen

Een soort van big five die mij hopelijk heel gelukkig gaan maken. Maar dan op de kortere terrein dan de doelen voor mijn dood. Want ooit wil ik wel trouwen en kinderen krijgen met die wereldvent van mij, ik wil blijven groeien in mijn werk en beter worden in wat ik doe, ik wil me gezond blijven voelen en de wereld nog over reizen, ik zou het fantastisch vinden als het me ooit lukt om een boek te schijven, maar het allerbelangrijkste vind ik dat ik gelukkig ben, samen met de leukste man van de wereld. En geluk kun je niet plannen! Daar kan geen big five for life iets aan doen.