Er zijn een hoop dingen die ik in mijn leven in december heb gedaan, met mijn billen op een tropisch eiland zitten en verbranden terwijl ik het kokoswater uit de verse noot slurp, was daar tot nu toe nog niet eentje van. Maar nu wel! And I freaking love it!

Van tropische buien naar tropisch eiland

Sinds Marijke en ik Bali hebben verlaten, en daarmee ook de dagelijkse namiddagse tropische plensbuien, begeven we ons op een van de mooiste eilanden die ik in mijn leven heb gezien: Gili Trawangan! Ondanks dat het het hier mega primitief is, wordt iedere bezoeker verliefd op de sfeer, het lekkere weer, maar vooral het fantastische uitzicht. Ook wij zijn verliefd, wat je kunt zien op mijn Instagram account trouwens. Het is hier genieten to the max en daar hoef je zelf helemaal niets voor te doen!

Je zou zeggen dat deze oase van rust, warmte en ongelofelijke schoonheid de onrust uit ieder lichaam zou halen. Dat hoopte ik ook echt toen we voor onze reis al bedachten dat we na het doorcrossen van twee grote eilanden wel wat zon, zee en stand zouden kunnen gebruiken. En dus zitten we sinds zondagmiddag op Gili T kokosnoten leeg te drinken. Toch zou mijn fucked up brein mijn fucked up brein niet zijn als ik zelfs op deze prachtige tropische plek, moeite heb met ontspannen….

Als ik weer thuis ben dan….

Het is echt niet zo dat ik me alleen maar druk maak deze week, want het lukt me zelfs beter dan ooit om helemaal niets te doen hier. Maar toch zit er onrust in mijn lijf. De Gili’s zijn namelijk het aller laatste stukje van onze reis, voor we onze lange tocht naar Nederland weer gaan inzetten. We zitten inmiddels bijna drie weken in dit prachtige land en dat betekent dat de pret bijna over is. Bye bye warmte, terug naar de natte winterse kou.

Nu thuis dichterbij begint te komen ben ik stiekem steeds meer bezig met wat er thuis allemaal gaande is. Mijn voornemen om direct weer te gaan sporten dringt zich meer en meer aan me op, ik begin steeds meer opmerkingen te maken die beginnen met ‘als ik weer thuis ben dan….’ en zelfs ‘s nachts droom ik dat ik al lang en breed weer op Hollandse bodem sta. Wat een onzin!

Maximaal genieten

En daarom heb ik mijn challenge van deze week samen met Marijke bedacht: niet bezig zijn met thuis, maar maximaal genieten van dit prachtige eiland zolang het nog kan. Als ik volgende week weer aan mijn bureautje achter mijn computer zit, zou ik immers willen dat ik nog kon genieten van het relaxte geluid van de zee en kon roepen “one coconut please!” Dus terwijl ik nog een keer Kinderen voor Kinderen in mijn hoofd laat draaien plof ik met mijn bijna blote billen in het zand en drink die kokosnoot leeg. Volgende week zien we wel weer verder!