Op dit moment ben ik met twee grote challenges bezig: het opvoeden van een bijzonder eigenwijze hond én mijn lichaam omtunen naar een strak geheel met mijn Personal Body Plan! Een killing combinatie kan ik je vertellen! Maar desondanks wel twee challenges die ik met veel toewijding doe! En dat zorgt er ineens voor dat ik stiekem veel meer ritme en uren in mijn dagen heb. Ik hoor je denken, meer uren? Nou ja! Om mijn puppy tevreden te houden en mijn billen strak, zien mijn dagen er ineens heel anders uit!

You snooze, you lose!

Ik ben een snoozer! Het maakt niet uit hoe vroeg of hoe laat de wekker gaat, d’r snoozeknop indrukken is het eerste wat ik doe op een dag. Zelfs mijn snooze challenge heeft daar geen verandering in kunnen brengen. Maar de mooie dagen van het snoozen zijn tegenwoordig verleden tijd! Want mijn ochtenden zijn er heel anders uit gaan zien. In plaats van 7 uur staat de wekker tegenwoordig om 4 uur, omdat een klein hondje dan heel nodig moet plassen. Na mijn nachtelijke uitlaatpraktijken kruip ik terug mijn bed in om nog een kleine 2,5 uur slaap te pakken, want om half 7 gaat die verdomde wekker weer.

Die wekker betekent opstaan! Hond opnieuw naar buiten, brokken en water in d’r bak en dan zelf douchen! Na mijn kleine beetje me-time onder de douche maak ik een snel ontbijt voor mezelf en tuur ik met een half slapend oog naar het ochtend nieuws. Lang duurt die pret niet, want ik moet nog met de kleine pup maar het park. Omdat ze nog niet echt doorwandelt en (zelfs om half 8 in de ochtend) bergen van aandacht krijgt, gaan die wandeltochten niet mega snel. Ik plan er een half uur voor, wat ruim lijkt als je het aantal meters telt dat we afleggen, maar de praktijk leert dat we het veelal net binnen dat half uur redden.

Weer een ochtend overleefd

Dan is het snel mijn tanden poetsen, spullen in mijn tas, jas aan, hondenbrokken, poepzakjes, favoriete speeltjes en riem mee, hond in de tas en de deur uit. Met Takkie in mijn mandje voorop fiets ik dan naar kantoor, waar ik voor het eerst van de dag even rustig adem kan halen: we hebben weer een ochtend overleefd!! Althans, dan hebben we gewandeld, ik heb gegeten, Takkie heeft gegeten en ik ben op mijn werk, maar dan heb ik nog niet eens mijn uurtje sport gehad op de dag. Het fijne moment waarop mijn tweede planning rondom de hond en PBP begint, is in de avond!

Allereerst hijs ik de hond ‘s avonds weer in de fietsmand en crossen we samen door de stad naar huis. Daar heeft ze dan, na zich een hele dag netjes gedragen te hebben op kantoor, een dolle bui van zo’n half uur. Ik hoef dan niet eens te proberen om boodschappen te gaan doen, al is het alleen al omdat ik bang ben voor de staat waarin ik mijn huisje daarna terug zal vinden. Ik laat haar dus lekker uitrazen terwijl ik een kleine pre workout snack wegknabbel.

Snel, snel, snel

Als ze zichzelf dan eindelijk volledig heeft uitgeput en in diepe slaap valt, stap ik snel op de fiets naar de sportschool. Daar kan ik me dan even een uurtje lekker uitleven met mijn trainingsprogramma, waarna ik snel weer op de fiets spring, via de appie voor mijn avondeten, naar huis. Daar vind ik dan weer een heeeeeel blij en dansend beestje dat niet eens echt door heeft gehad dat ik weg ben geweest gelukkig. Terwijl ik kook, begint zij aan haar tweede uitbarsting van hondsdolheid zodat ik lekker kan eten zodra zij voor nog een dutje haar kleedje heeft opgezocht!

We hebben dan met z’n tweeën zo’n inspannende dag gehad dat ze lekker op mijn schoot op de bank mag en we samen Netflixen! Uitgeteld van de dag. Madam moet dan natuurlijk nog wel een keertje uit voor het slapen gaan en dus gaan we na een afleveringetje Orange is the New Black nog even naar het park. Ik hoef je waarschijnlijk niet voor de tweede keer in deze blog uit te leggen dat ‘even naar het park’ simpelweg niet bestaat! Dus als we thuis komen zijn we klaar voor bed! Klaar om snel een paar uurtjes slaap te pakken voor de wekker weer gaat en het ritme weer opnieuw begint!! Eat, sleep, sport repeat…

Een strakke hondenbezitter

Ja ja, snoozen zit er niet meer in! Maar gelukkig kan ik nog lekker sporten! En natuurlijk knuffelen tot Takkie er bij neer valt! Want hoewel het zwaar is en een heel geregel, ben ik dol op mijn kleine monster! En ook dol op mijn nieuwe pbp meet resultaten trouwens! Afgelopen zaterdag bewezen mijn resultaten namelijk dat ons gestructureerde leven geen effect heeft op mijn plan! Halleluja!! En dus ben ik over een tijdje een strakke hondenbezitter van de mooiste en liefste pluizenbal op aarde! En geloof me, daar mogen jullie best jaloers op zijn 😉