Het waait hard, het regent en het is koud! Precies de drie ingrediënten die niet echt bijdragen aan mijn zin in hardlopen. Het is natuurlijk sowieso al gek hoe je brein werkt. De gehele periode dat ik geblesseerd was, wilde ik niets liever dan rennen! En nu, nu ik weer langzaam mag opbouwen en ik dus hele kleine stukjes mag rennen, lukt het me maar niet om mezelf naar buiten te sturen. Is het niet het slechte weer, dan wel mijn maandelijkse buikpijn die mijn motivatie belemmert. En hield het hier maar op! Maar ondertussen ben ik ook mijn hele suikervrije patroon kwijt en heb ik de sportschool ook al weken niet meer van binnen gezien… waar gaat het heen met mijn goede voornemens?

Ingeslopen

Het is er eigenlijk gewoon een beetje zo ingeslopen. Net voor mijn vakantie liep mijn sportschool abonnement af en omdat ik niet zo’n zin had om te betalen voor de sportschool tijdens mijn drie weken luilakken vakantie (laten we vooral geen zout in de wonden strooien tenslotte) liet ik het daar maar bij. Die drie weken voor mijn vakantie kon ik dus nier rennen vanwege mij shinsplints en kon ik ook mijn energie in de sportschool niet kwijt. Daarna zat ik drie weken op verschillende Indonesische eilanden met veel eten en drinken en weinig beweging en toen ik terug kwam, tja… toen heb ik heel stoer de app van Evy gedownload… Maar fanatiek rennen zat er nog niet echt in. En dat terwijl ik in Indonesië de wildste plannen had om weer aan de bak te gaan.

Vorige week kwam de mail van Nike binnen: Nike Women’s Race Series. Voor wie Marijkes blog nog niet gelezen heeft… het is de We Own The Night race van vorig jaar, maar dan in een nieuw jasje met een nieuwe naam. Vol enthousiasme gooide Marijke een screenshot van die mail over onze Challengers app-groep: “WE MOGEN WEER!” En terwijl ik wat sceptisch was over 10K voor mei, overwon mijn enthousiasme het toch van mijn twijfel en schreef ook ik me in. Maar dan wel onder één voorwaarde: finishen is belangrijker dan mijn tijd. Want natuurlijk is het leuk als het me opnieuw lukt om binnen het uur te lopen, maar alleen als me dat ook blessurevrij lukt. Het is me de ellende namelijk niet meer waard.

Gezond eten, voldoende slapen en weer fit worden

En dus staat er nu ineens weer 10 km gepland voor 16 mei 2015! Dat betekent dat ik toch echt structuur moet aanbrengen in mijn renschema. Weer of geen weer, ongesteld of niet… er moet getraind worden! Dat was mijn doel van deze week: gezond eten, voldoende slapen en weer fit worden. Want ja… een goed begin is toch echt het halve werk.

Op maandag begon ik dus vol enthousiasme weer met een sugar detox. Drie dagen lang niets anders eten dan eieren, noten, groene groenten, noten en vlees. Even helemaal geen suiker om van de cravings af te komen en weer nieuwe energie in mijn lijf te krijgen. Het nare neven effect van zo’n detox is alleen, dat je die drie dagen even al je energie kwijt bent en al die dagen met een fikse hoofdpijn loopt. Ondertussen moest er natuurlijk ook gewoon gewerkt worden en werd er van me verwacht dat ik de volle focus had. De eerste drie avonden van de week was ik totaal uitgeblust! Ik kon niet meer!

Luilakken heeft geen zin

Maar een challenge is een challenge, en dus ging mijn wekker op dinsdagochtend om kwart voor zeven. zodat ik mijn schoenen onder kon binden en me in de gure januari kou kon mengen voor een beginners-lesje ala Evy. Leuk was anders, maar ik deed het toch maar mooi! Luilakken heeft nu natuurlijk geen zin, nu de enthousiaste reacties binnenkomen over ons 52 Challenge team voor 16 mei! Ik ben vastberaden om mee te lopen!

En dus deed ik datzelfde trucje nog een keer, gelukkig inmiddels met weer wat koolhydraten in mijn lijf. Dat rent namelijk toch echt een stukje lekkerder. En eind van de week deed ik nog een workout. Langzaamaan merk ik dat er weer wat verbetering komt in mijn spieren en conditie, maar het niveau waar ik maanden geleden was, is helaas nog erg ver te zoeken. En dat is confronterend. Er is uiteindelijk toch echt maar een manier waarop ik dat niveau weer kan gaan behalen en dat is trainen, trainen, trainen.

Nu ik weer in de flow zit is er nog maar een manier om 16 mei mee te kunnen doen en dat is gaan met die banaan! Hoe zit dat bij jullie? Wie rent er met ons mee?