Tja, dit onvermijdelijke moment zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen. Na een heerlijke warme, lange, zonnige zomer is het ook voor mij nu weer tijd om aan het werk te gaan. 22 Weken heb ik thuis gezeten. Nou ja… gezeten… ik heb 22 weken lang verlof gehad. Wat uiteraard een heerlijk verlof was als ik er nu op terug kijk. Maar aan al het goede komt uiteindelijk een eind. Maar gelukkig start er met het eind van mijn verlof periode, ook weer een hele gave nieuwe uitdaging. Tijdens mijn verlof heb ik namelijk het besluit genomen ontslag te nemen (WAAAAT?!) en als zzp’er verder te gaan!

Carrière of gezin?

Het is nogal wat, met bergen zekerheid je verlof in gaan en dan tijdens je verlof die zekerheid opgeven. Een kleintje krijgen was natuurlijk weer niet voldoende uitdaging voor mij 😉

Onzin natuurlijk! Maar was wel echt waar is, is dat je zodra je zo’n klein hummeltje krijgt, je dingen gaat relativeren. Nadenken over de toekomst en wat er nu nog echt belangrijk is. Carrière of gezin? Hoe gelukkig word ik van werken?  Hoe gelukkig ben ik als ik niet meer zou werken? De grap is, waar ik altijd heb geroepen dat ik nooit minder zou gaan werken als ik kinderen zou krijgen, bevielen die maanden thuis me meer dan goed. Die eerste weken na de bevalling moest ik er zelfs niet aan denken om weer te gaan werken. Het idee dat ik mijn kleine man zou achterlaten op de opvang benauwde me als een gek. En het beviel toch prima zo thuis, samen met mijn baby.

“Ik kom niet meer terug”

Maar die gedachte is niet realistisch natuurlijk. Afgelopen maanden heb ik een top tijd gehad. We genoten hier van een oneindige hittegolf en om me heen had ik een hoop vriendinnen die ook met verlof waren. Het gevolg: ik zat bijna iedere dag met iemand op het terras of op het strand. Heerlijk natuurlijk, maar nu al die vriendinnen ook weer aan het werk gaan en die Indian Summer ten einde loopt, zal het thuiszitten me toch wel tegen gaan staan. Sterker nog, toen ik eenmaal 14 weken thuis zat begon het toch wel weer te kriebelen om weer iets te gaan doen… maar dus niet de baan die ik al 4,5 jaar had. Ik bruiste van de energie om iets nieuws te gaan doen. Een nieuwe baan die me flexibiliteit én uitdaging bood. Veel nieuwe dingen leren, zonder dat ik me omhoog moest proberen te worstelen op de carrièreladder. Stiekem had ik er al vaker over nagedacht, maar had ik het nooit gedurfd… En nu leek het alsof er nooit een beter moment had kunnen zijn dan nu! Ik word ZZP’er!

Dat zinnetje “ik kom niet meer terug na mijn verlof” was er uit voor ik het door had. Voor het eerst sinds ik afgestudeerd ben, was ik werkeloos. En dan? Gelukkig ging het zoeken van een eerste opdracht zo veel sneller dan ik had durven hopen! Ik heb mijn laatste week verlof zelfs ingeruild voor een eerste week werken. Heerlijk! 4 dagen per week ben ik aan de slag en ik kan me niet eens meer voorstellen dat ik überhaupt ooit dacht dat ik nooit meer wilde werken! En ook Matthias heeft het heerlijk naar zijn zin op de opvang. Voor iedereen een win dus. Nog een enorm pluspunt is dat ik nu nóg meer geniet van die drie dagen weekend die ik met mijn kleine mannetje kan doorbrengen!