img_1693

Al weer ongeveer een jaar geleden bedacht ik mijn 12 medailles in 12 maanden challenge! Dat jaar is voorbij gevlogen. Het is nu alweer november en ik heb gister alweer mijn (ongelofelijk maar waar) elfde medaille binnengesleept! Elf medailles! Dat zijn er een hoop man! En op allemaal ben ik trots om een eigen reden. Volgende maand ga ik mijn laatste medaille lopen in Rotterdam tijdens de Bruggenloop. Nog één keer een pittige afstand met fijne hoogtemeters om het jaar goed af te sluiten!

What about die Zevenheuvelenloop?

Nou hoor ik sommige van jullie denken: huh, maar je zou toch ook de Zevenheuvelenloop doen? En dat is ook absoluut zo. Die zou ik gaan doen. Is het niet dat ik mezelf even flink heb terug gefloten. Begin vorige week zat ik namelijk met een griepje. Heel even koorts, maar vooral ook een paar dagen flinke hoofdpijn. Daarnaast was ik zoooo vreselijk moe en dat ging maar niet over. Ik trok het boek ‘Nooit meer te druk‘ al weer bijna uit het stof, tot ik me realiseerde dat ik precies wist waarom ik me zo voelde. De afgelopen weken is het rennen, vliegen, springen tussen al mijn bezigheden en activiteiten door. Huis kopen, huis verbouwen, huis verkopen, bruiloft regelen, fonds werven voor War Child, trainen voor de Kilimanjaro, drukke baan en dan wil ik natuurlijk ook nog sproten iedere week en eens in de zo veel tijd een medaille lopen… Het komt er op neer dat ik de afgelopen maanden geen vrij weekend meer heb gehad waarin ik niets hoefde te doen en gewoon uren kon uitslapen.

Dus toen ik zo thuis op de bank zat te werken (want tja, ik zei het al… drukke baan, dat gaat gewoon door… ziek of niet), moest ik er ineens niet meer aan denken dat ik een hele dag kwijt zou moeten zijn aan heen en weer reizen van Amsterdam naar Nijmegen. Daarnaast heb ik gewoon echt te weinig getraind de afgelopen tijd. Ik ben bij lange na niet zo fit als een jaar geleden. Ik vreesde dus dat het één grote teleurstelling zou worden. En daarvoor reis ik niet 3 uur op en neer natuurlijk! En dat was precies de reden dat ik op zoek ging naar een race die dichter bij huis was… liefst gewoon in Amsterdam. Met een afstand waarvan ik zou kunnen genieten en weer een tijd zou kunnen lopen waarop ik trots zou zijn. En dat ik daarna gewoon nog een hele dag thuis had, om helemaal niets te doen! En die race was er gisteren gelukkig! De Olympisch Stadionloop. Marijke en ik liepen 5 kilometer! Lekker kletsend en toch nog met een mooie tijd! 00:28:59! En dat zou op de 10 km precies voldoende zijn geweest voor een PR! Dat is toch best lekker!

Wat moet ik nou hierna?

Nu ik nog maar één medaille heb te gaan, begint toch wel een beetje die nieuwe uitdaging te kriebelen. Wat moet ik in hemelsnaam komend jaar doen als ik niet meer maandelijks een hardloopwedstrijd heb? De gene die mij een beetje volgen weten het antwoord natuurlijk al! Ik ga ein-de-lijk die halve freaking marathon lopen. De afstand waar ik al zo lang voor vrees! Komend jaar moet het me toch gaan lukken om het te gaan doen.

Ik heb overigens wel besloten dat ik het niet zonder hulp ga doen. Ik heb een steun in de rug nodig en goed advies om blessurevrij die halve te gaan doen. En daarom heb ik besloten dat ik me ga aansluiten bij een atletiekvereniging. Of in ieder geval een groep hardlopers met trainer die allemaal naar hetzelfde doel trainen! Komende weken wil ik het liefst nog mee doen bij een groepje in Amsterdam en daarna ga ik op zoek naar een nieuwe groep in Haarlem. Één voordeel is dan wel dat de verbouwing voor bij is en ik verhuisd ben… dan zijn die twee tijdrovers en energieslurpers in ieder geval van mijn lijstje. En dan heb ik nog maar 2 doelen: een halve marathon rennen en strak mijn trouwjurk in!

 

Ik heb trouwens een startbewijs voor de Zevenheuvelenloop liggen, waar ik jou misschien wel heel blij mee kan maken! Stuur me een berichtje als jij het startnummer graag wilt hebben! Wie het eerst komt, wie het eerst maalt!