Mooie schoenen met hoge hakken, ik heb er een kast vol van. Een vrouw kan immers nooit genoeg schoenen hebben toch?! Laatst heb ik mijn collectie uitgebreid met een paar, dat absoluut het zwarte schaap in mijn kudde is: wandelschoenen. Niet omdat ik nou zo graag op deze robuuste stappers rondloop, maar omdat ik train voor de Nijmeegse Vierdaagse. Ik train al een tijdje, maar dat kost tijd, veel tijd! Mijn trainingsschema bestaat tot nu toe uit één keer per week een lange wandeltocht maken. Met nog een paar weken te gaan voor de challenge van 4 x 40 km wandelen, heb ik afgelopen week mijn hakken ingeruild voor mijn monsters. Iedere dag wandelen was mijn challenge voor deze week.
Wandelen is plannen
Iedere dag wandelen kost veel planning. Gemiddeld loop ik 6 km per uur, maar één uur wandelen zet geen zoden aan de dijk. De enige manier waarop ik echt afstanden kon maken deze week, was door te wandelen vanuit werk naar huis. Ik werk drie dagen per week in Weesp. Van Weesp naar Amsterdam is zo’n 17 km. Oftewel, bijna 3 uur wandelen. De eerste uitdaging was dus om na mijn werk naar huis te wandelen. De andere twee dagen werk ik vanuit huis, maar met een paar flinke deadlines deze week, was het ook deze dagen passen en meten. Dan niet te vergeten dat ik rust moet houden van mijn huisarts. Ik mag wel wandelen, maar als het pijn doet moet ik stoppen.
De eerste dag verscheen ik netjes vroeg op mijn werk, zodat ik om 17.00 uur kon vertrekken. Het zonnetje scheen, dus naar huis wandelen was niet eens een enorme straf. Toch verkeek ik me erop. De eerste dag was ik langer onderweg doordat ik de route nog nooit gedaan had. De kritische omschrijvingen die je van google maps haalt, zijn moeilijker dan je denkt. “Ga na 1,2 km in noordelijke richting”. Zonder kompas is dat toch best lastig. Toen ik uiteindelijk met honger thuis op de bank plofte, was ik zo moe dat ik na het eten eigenlijk direct naar bed ging. Daar ging mijn avond dan…
Nat van het zweet
De volgende ochtend stond ik op met stijve spieren, moe en vol twijfel of het nou wel zo verstandig was om weer 17 km te wandelen. Ik weet dat ik straks vier dagen lang dag 40 moet lopen, maar hopelijk ben ik dan toch wel van mijn pees blessure af. Ik moet niet voor niets ‘rustig aan doen’. De tweede dag ging ik dus met de trein terug naar Amsterdam, maar om toch iets te doen die dag, ben ik van het station naar huis gewandeld (5 km). Dag drie voelde ik me stukken beter en durfde ik opnieuw de 17 km aan. Beter voorbereid met eten voor onderweg, ging ik de broeiden hitte in. Met een kletsnatte rug kwam ik thuis, stukken fitter dan de maandag en me er zeer van bewust dat een rugtas met ventilatie op de rug geen overbodige luxe is. Die moet ik nog maar even aanschaffen deze maand dus.
Mijn twee thuiswerkdagen heb ik doorgebracht achter mijn laptop, hard werkend aan mijn deadline. ’s Avonds wandelen door het park was dan ook een welkome afwisseling. Donderdag en vrijdag heb ik beide dagen 10 km gewandeld. En ik heb zowaar tussen de druppels door weten te lopen. Zaterdag had ik minder geluk wat betreft de regen. Zoals voorspeld regende het de hele dag. Maar standvastig als ik was heb ik me daardoor niet uit het veld laten slaan. Zeiknat kwam ik zaterdag middag thuis en ook met veel pijn aan mijn benen. Hoewel pijn betekent stoppen in mijn geval, kun je weinig anders dan doorlopen als je midden in het Amsterdamse bos staat. Iets te ver over mijn grens gegaan dus helaas. Maar wel met 25 kilometer in mijn pijnlijke benen.
5000 Calorieën
Voor de zondag heb ik dat ‘stoppen bij pijn’ wel in acht genomen. Om de dag niet volledig in het niet op te laten lopen, ben ik naar de stad gewandeld met een omweg en ook weer terug. Weliswaar op mijn dooie gemak, maar ik heb wel 10 kilometer aan mijn lijstje toegevoegd. Daarmee kom ik net niet uit op het mooie ronde getal van 100. Maar toch ben ik eigenlijk best trots! 94 kilometer is is 60 kilometer meer in een week dan ik tot nu toe ooit heb gedaan. Het is bijna 16 uur wandelen. En om nog meer cijfers te presenteren: dat zijn zo’n 5000 verbrandde calorieën. Eens kijken of ik dat aantal calorieën kan overtreffen in de sportschool komende week!
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.
