Tot voor kort had ik nog nooit verder gelopen dan 15 kilometer. En zelfs die 15 was een afstand die ik echt niet vaak heb afgelegd. Volgens mij zelfs maar één keer, alweer bijna een jaar geleden met de Zevenheuvelenloop. Daarna heb ik die afstand nooit meer gehaald. Nou ja… ik heb nooit meer mijn best gedaan om deze te halen. En toen ineens liep ik vorige week 16 kilometer tijdens de Dam tot Damloop. De verste afstand die ik ooit heb gelopen. Dit jaar met slechtere voorbereiding dan de Zevenheuvelen van vorig jaar, maar wel voor het eerst met een hulpmiddeltje: een gelletje en een recovery shake. Wat een ervaring!
Een gelletje in mijn kontzakje
Iedereen die wel eens een gelletje heeft genomen, herkent zich waarschijnlijk in deze blog. Want zo onschuldig als dit zakje lijkt, zo vreemd is het eigelijk. Zelf dacht ik altijd eigenlijk dat ik geen gelletjes nodig zou hebben, dat ik het volledig op voeding wel zou redden. En dus heb ik de langere afstanden die ik tot nu toe heb gelopen altijd op een paar goede witte boterhammen met ei gelopen. Voor de oplettende lezer, heb ik niet zo vaak verder gerend dan 10 km, en dus was ik er heilig van overtuigd dat ik het wel alleen kon. Tot ik dus voor de Damloop een hele goede tip kreeg over het aanvullen van mijn koolhydraten… ‘Dat zou ik wel nodig gaan hebben’.
Nou is het echt zo dat een gemiddeld lichaam voldoende energie heeft om 60 minuten intensief hard te lopen. Daarna nemen de vochtbalans in je lichaam en de glycogeenvoorraad in je lever en spieren sterk af. En dat heeft dan weer een negatieve invloed op je hardloopprestaties… En dus nam ik het zekere voor het onzekere en startte ik mijn Damloop mét een gelletje in mijn kontzakje!
De man met de hamer
Ik als newbie in de wereld van gelletjes en shakes, heb op aanraden van ervaringsdeskundigen maar de shakes en gelletjes van SIS gekocht. Echt lekker schijnt het nooit te worden, maar dit zou dan ‘de beste variant’ moeten zijn. Aan de andere kant heb ik natuurlijk ook echt geen vergelijkingsmateriaal, dus mij kun je alles wijsmaken 😉 SIS it is! Ik had me zelfs laten vertellen wat het beste moment was om zo’n gelly goedje naar binnen te slurpen: ‘bij een waterpunt, want zonder water krijg je ze niet weg!’
De ervaring was bizar! Bij ongeveer 9 kilometer kwam ik bij het tweede waterpunt. Ik was inmiddels bijna een uur onderweg, had het bloed heet en was stiekem al best wel moe… dus zou dit hét punt moeten zijn om mijn gel-ontgroening te laten plaatsvinden. Lekker was het inderdaad niet… Als SIS de beste variant is, dan wil ik niet weten hoe de andere gels smaken! En ja, ik was ook heel blij dat ik dit warme, slijmerige, zoete goedje direct kon wegspoelen met een bekertje water! Brrrrr! En nu maar wachten tot de effect merkbaar zou zijn (alsof ik voor het eerst een XTC pil nam! al laat ik die ontgroening graag aan me voorbij gaan!).
Dat moment kwam ongeveer 10 a 15 minuten na het innemen van het gelletje. Ik geloof dat ik de man met de hamer net voor ben geweest, maar dat ik al mijn reserves al verbrand had, was wel duidelijk. De weg vals plat omhoog ging me eigenlijk heel erg goed af! Net als de kilometers daarna! Het was wel duidelijk dat mijn lichaam een nieuwe shot energie binnen had gekregen, die mij hielp om de laatste kilometers naar de finish (sneller) af te leggen. Wat een top spul! Lekker is het echt niet, maar als je twijfelt of je een gelletje mee moet nemen bij een lange afstand, doen! Bij mij gaan er twee mee voor de halve marathon. En natuurlijk ook een recovery shake achteraf om te spierpijn te beperken!
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.
