Hardlopen Op Het Strand 

Omdat ik ben opgegroeid in Limburg, is het strand altijd al iets magisch geweest voor mij. Het was geen plek waar ik zomaar eventjes naar toe kon. Als ik naar zee wilde, dan was het altijd een volledige dag er voor uit trekken, uren reizen… of natuurlijk op vakantie gaan naar een zonnig oord met azuurblauwe zee. Misschien dat ik daarom zo dol bel op die enorme zandvlakte en uitgestrekte bak water. Wat het ook is, de zee maakt me rustig. Het geluid van de golven, de wind door je haren… wat de magie ook is, voor mij is een droom uitgekomen dat ik nu zo dicht bij zee woon. Ik ben er binnen 10 minuten! Fantastisch!

Strandhond

Gelukkig heb ik nu ook een hondje die de liefde voor het strand deelt met mij. Zij rent het liefst de hele dag door het zand. Oren in de wind, spelen met andere honden en zo nu en dan een hap zout zeewater. Ik zie haar genieten op die korte pootjes van d’r. En als ik dat zie, krijg ik nog meer plezier van het strand! Nu we zo dichtbij wonen, gaan Takkie en ik dus regelmatig voor een stukje rennen op het strand. Dubbel handig, want nu kan ik eindelijk het uitlaten van de hond, gemakkelijk combineren met het hardlopen. 

Omdat ze van die korte pootjes heeft, kunnen we niet veel verder rennen dan 7,5 km. Daar heb ik naar moeten opbouwen uiteraard, want dat kleine lijfje kan natuurlijk niet zo veel als mijn grote lijf. En daarnaast rent zij ook nog eens constant vrolijk om mij heen, waardoor het zomaar zou kunnen dat ze de dubbele afstand aflegt van wat ik doe. Ik moet dus echt rekening met haar houden. Dat betekent dat ik geen extreem lange afstanden kan doen als ik met Takkie naar het strand ga, maar het samen rennen met die kleine, maakt het voor mij wel een vele leukere run. Die lange afstand doe ik dan wel op een ander moment. 

Tips voor het hardlopen op het strand

Voor ik in Haarlem woonde, liep ik dus nooit over het strand. En om dat te gaan doen, moest ik wel echt even een drempel over. Net als met de eerste keer bootcamp en spinnen, vond ik het rennen op het zand best spannend. Het is niet voor niets dat ik enorme ontzag heb voor de mensen die de halve van Egmond doen. Die gaat deels over het strand en ieder jaar weer hoor ik hoe zwaar dat wel niet is. Om eerlijk te zijn, staat die halve marathon dus ook echt niet op mijn lijstje… En mede door de verhalen van die marathon, heb ik me er echt toe moeten zetten om over mijn angsten heen te zetten en naar het strand te gaan. En wat blijkt, als je het goede strand kiest, op het juiste moment, dan is het echt heerlijk!!

Wat ik bedoel met het juiste stand op het juiste moment, is dat je natuurlijk wel een strand moet uitzoeken waar je kunt rennen. Een stand met voldoende hard zand, ook buiten de vloed. En Als dat strand niet echt in de buurt ligt, dan is het dus slim om rekening te houden met eb en vloed, zodat je niet door het mulle zand banjert. Want ja, ook dat heb ik inmiddels al gedaan… en dat is geen pretje.

Daarnaast moet je ook echt niet proberen om je tijden van een verharde weg te evenaren. Op het zand loop je nou eenmaal niet zo hard als op de weg. Dat heeft te maken met de ondergrond die vaak verschilt, maar ook met de wind. Met een stevige wind tegen, is het toch ineens een stuk zwaarder aan de kust. Maar als je dit kunt, dan kun je ook genieten. Want er is niets zo lekker als met je neus in de wind te rennen op het geluid van de golven. Mijn tip is dus: gewoon een keer doen!