Heft in eigen handen

Let op! Hier komt mijn biecht, eentje waar ik niet trots op ben en eentje die ik natuurlijk liever niet hier deel. Maar misschien moet ik het leren op de harde manier en helpt het me om hier, in mijn blog, hartstikke eerlijk te zijn. Daar komt ie: de afgelopen tijd ben ik mijn motivatie volledig kwijt! Sporten doe ik bijna niet meer en trainen voor mijn halve marathon schiet er met het minste excuus telkens bij in. Maar ik schrijf deze blog niet om zielig te doen en te blijven hangen in deze fase die iedereen zo nu en dan heeft. Ik schrijf deze blog omdat ik afgelopen week het heft in eigen handen heb genomen.

Een flinke schop onder mijn hol!

Ik wil namelijk mijn motivatie niet kwijt zijn, ik wil fit zijn! Ik wil straks strak in mijn trouwjurk! En ik wil die halve marathon dit jaar absoluut lopen! En ik wil straks goed getraind die Kilimanjaro op! Dat gaat natuurlijk niet als ik op de bank blijf zitten terwijl al die belangrijke data steeds dichterbij komen. Deze week nam ik het heft dus weer in eigen handen! Ik gaf mezelf eens een flinke schop onder mijn hol!

Moe, rugpijn, stramme spieren en afgelopen week kwam daar ook nog eens een extreme buikpijn aanval bij. Ik voel me de afgelopen tijd niet bepaald lekker. Het is me meer dan duidelijk dat dit deels komt doordat ik zelf ook niet echt fit ben de afgelopen tijd. En daarmee ben ik in een vicieuze cirkel terecht gekomen van steeds minder sporten. Gelukkig gaat mijn voeding nog steeds gestaag, want anders zou ik inmiddels zo rond als een tonnetje zijn volgens mij. Het was Marijke die afgelopen week zei na mijn beklag over mijn extreme buikpijn ‘Het gaat lekker met je de laatste tijd!’ waardoor ik me ineens besefte dat ik het meeste toch echt aan mezelf te danken heb. En dus zal ik qua sport ook terug moeten naar de basis! Rust, reinheid, regelmaat!

Hardlooptraining en Sportschool

Tijd dus om te stoppen met mijn excuses en het probleem bij de wortels aan te pakken. En dat deed mijn afgelopen week denken aan een interview met een topsporter dat ik ooit heb gelezen. Daarin vertelde de sporter dat hij zijn motivatie om fit te blijven haalde uit zijn concurrent. Op zijn koelkast had hij een foto hangen van zijn concurrent, zodat hij iedere keer wanneer hij wilde snacken dacht, wat zou mijn concurrent nu doen? En sloot dan de koelkast weer of koos een gezonde variant. Die motivatie heb ook ik geprobeerd te vinden afgelopen week. Alleen niet met een topsporter hangend aan mijn koelkast, maar met Instagram. Terwijl ik geen zin had om te rennen later deze week (toen de buikpijn weg was en dat dus echt geen excuus meer was) met de hitte, ben ik toch gegaan. Simpelweg door te kijken naar de hardlopers op Instagram die wél waren gegaan. Als zij gingen, dan moest ik ook wel…

Maar met alleen rennen kom ik er niet. Er is meer werk aan de winkel om mijn lichaam weer sterk en pijnvrij te krijgen. Ik weet nog zo goed hoe fijn het voelde om sterke spieren te hebben toen ik bezig was met Personal Body Plan. Geen rugpijnen, een sterke core, geen last van gespannen spieren… Eigenlijk hielp het tegen alle kwalen die ik nu heb (op de buikpijnen na natuurlijk) Om weer sterker te worden zal ik dus weer moeten trainen. Tijd voor een nieuwe sportschool dus! Dat ik ga verhuizen mag geen excuus zijn en gelukkig is dat het nu ook niet meer. Ik heb namelijk een leuke sportschool gevonden die vlak bij mijn huis vrij recent is geopend. Daar hebben ze maandabonnementen, zodat ik tot mijn verhuizing gewoon lekker actief aan mijn spieren kan werken. Vanavond ga ik beginnen met mijn nieuwe trainingsschema! En oh mijn god wat heb ik er zin in! Tijd voor een nieuwe fitte versie van Esther!