Hardloop hydrateren

Het is nog niet eens mega lang geleden dat ik geblesseerd was. Volgens mij ben ik nu net iets meer dan een jaar blessurevrij. Ik kan me nog herinneren dat ik vorig jaar, net na afloop van de Rotterdam Marathon, een mierzerig rondje ging lopen van zon 4 kilometer. Iedere twee minuten even wandelen en rekken. Dit was het begin van waar ik nu weer ben: up and running. Maar daarvoor ben ik ruim een jaar geblesseerd geweest. Achteraf door een hele stomme fout van mijzelf… ik had niet voldoende gehydrateerd tijdens een training op een hete zomerdag.

Was ik maar niet zo koppig geweest!

Ik trainde destijds voor de Dam to Damloop en dat ging eigenlijk heel erg goed. Ik kon met gemak 15 kilometer rennen aan een stuk. Met nog één maand te gaan voor die Damloop kon mij niets meer gebeuren! Althans dat dacht ik dan! Want op die dag dat ik die 15 kilometer aan een stuk ging trainen, was het 30 graden. Ik was dan wel vroeg vertrokken, maar het was net als afgelopen dagen al erg vroeg warm. 1,5 uur na mijn start was het natuurlijk nog warmer. En ik heb toen een klassieke fout gemaakt.

Ik had geen drinken bij me en ik was te koppig om te stoppen bij een van de waterfonteintjes om daar te drinken. Het lopen ging zo lekker, dat ik dat ritme niet wilde verstoren. Ik had dus 15 kilometer gelopen, in 30 graden, zonder extra water te drinken. Toen ik eenmaal thuis kwam stond mijn kuitspier op knappen. Hij was dik, strak en heel pijnlijk. Die pijnlijke kuit heeft nog een jaar geduurd. Omdat ik geen rust nam en het daardoor van een ontsteking in mijn kuit naar een ontsteking in mijn botvlies ging… Van 15 kilometer dus direct terug naar 0. En daarna weer rustig opbouwen aan de hand van wat mijn lichaam toeliet… minuutje rennen, minuutje wandelen… Was ik maar niet zo koppig geweest!

Nu ga ik eindelijk voor het echte werk

Nu, bijna twee jaar na die bewuste dag, maakte ik bijna weer dezelfde fout. Afgelopen weekend was het weer heel warm en ik wilde slechts een rondje van ongeveer 10 kilometer lopen. Voor mijn gevoel dacht ik het wel te redden zonder water… maar wat ben ik blij dat ik toch verstandiger ben geweest dan dat. Onderweg kreeg ik natuurlijk enorme dorst en moest ik af en toe echt even stoppen om te drinken en af te koelen. Wat een hitte. Ik heb tijdens die 9 kilometer een halve liter water gedronken. Daarvoor had ik al een halve liter op en daarna heb ik er nog eens eentje weggewerkt. En mijn lichaam was me dankbaarder dan ooit!

De zomermaanden komen er weer aan. Dat is lekker, maar dat betekent ook veel rennen in de hitte. Nou houd ik meer van hitte dan van regen en kou, dus dat scheelt. Maar ik neem vanaf nu echt altijd een flesje water mee als het warm is. Better safe than sorry. Want opnieuw een jaar geblesseerd zijn, daar heb ik echt geen zin in! En komend jaar is het toch echt mijn doel om die Dam tot Damloop eindelijk te voltooien. Vorig jaar was mijn grote overwinning de Damloop by Night. De eerste race na mijn blessure. En nu ga ik dan eindelijk voor het echte werk: die Damloop die ik twee jaar gelden moest missen.