Bruiloft

Half 7 uur ‘s ochtends ging m’n wekker en ik heb.nog nooit zo snel naast m’n bed gestaan als die dag, 3 juni. It’s time to get married!! Snel douchen, proberen te eten en dan in de krulspelden en make-up. Het was de dag waar ik zo lang naar toe had geleefd: mijn trouwdag!!

Nu ik later groot ben

Vroeger was trouwen altijd iets voor als je later groot was. Dan had je het met vriendinnetjes over die mooie witte jurk en dat je dan door het middenpad zou lopen om weggegeven te worden door je vader. Nou was ik niet zo’n meisje dat al jaren haar hele bruiloft als draaiboek in de la had liggen, maar tuurlijk heb ik vroeger met vriendinnetjes wel eens gefantaseerd over hoe het zou zijn om te trouwen. Hoe dat eruit zou moeten zien en wat voor jurk je dan aan had. Maar als het dan echt zo ver is… dan besef je je toch wel dat je nu later groot bent! Dat je volwassen dingen doet als trouwen en huwelijksreizen maken (want yehes!! Dat ben ik nu aan het doen).

Nog nooit ben ik zo zenuwachtig geweest in mijn leven als het moment waarop ik door het middenpad van de Buiksloterkerk richting mijn aanstaande liep. Rechts van mij m’n vader, die ik enorm hard in zijn hand kneep. Voor me Jan-Willem en om me heen alleen maar mensen waarvan ik houd. Waarom het dan toch zo verdomde spannend was om naar voren te lopen…? Geen idee! Misschien omdat dit HET moment is waar je als jong meisje al van droomde, HET moment waarop je altijd vol smacht wacht bij bruiloften van anderen en misschien wel omdat ‘t HET mooiste moment in je leven is op dat specifieke moment. And oh my god I did it! Ten aanzien van iedereen waarvan ik houd, heb ik JA gezegd tegen mijn ‘man’!!

De bruid mag je altijd zoenen

Dus daar zat ik dan, met m’n klamme trillende handjes, naast mijn geliefde en ten aanzien van 110 vrienden en familieleden. Te luisteren naar alle lieve dingen die JW en ik over elkaar hadden gezegd en wat anderen over ons hadden verteld. Of misschien beter nog, te glunderen. Met een grote glimlach van oor tot oor! Van mij had die ceremonie nooit hoeven eindigen! Wat is dat gaaf zeg!

En dan onder het luide gedreun van de kerkklokken door duizenden zeepbubbels naar buiten! Tijd voor taart! Tijd voor champagne! En natuurlijk de vele felicitaties waarbij ik zo ontzettend veel zoenen ontving… want tja, de bruid mag je altijd zoenen! Nou ben ik altijd al dol op bruiloften, maar je eigen bruiloft is toch echt wel heel gaaf! Het is bijna jammer dat je dit maar één keer in je leven doet. Na een geweldig feest vond ik het zo ontzettend jammer dat het afgelopen was, dat we naar huis moesten… maar nu wel als man en vrouw.

Gelukkig zitten we komende twee weken nog op onze roze wolk tijdens onze huwelijksreis door USA. Nu maar hopen dat het getrouwde leven straks net zo leuk is 😉