Deze week staat voor mij volledig in het teken van feedback en reflectie. Ik heb veel vrienden, collega’s, teamgenoten en familie een mail gestuurd met de vraag feedback te geven op mijn eigenschappen. Het is nogal een vraag: „kun je me vertellen wat je allemaal niet leuk vindt aan mij?” Ik mag graag geloven dat ik een gezellig en goed mens ben, maar niemand is perfect natuurlijk. En dus is het wel eens een mooi experiment om uit te vinden hoe anderen eigenlijk over mijn denken.

Feedback

Die vraag om feedback stel ik niet voor niets natuurlijk. Over anderhalve week staat er voor mij een hele zware challenge op de planning: mijn Helweek. Een week waarbij ik mezelf door een soort ontgroening moet loodsen om er als een nieuw mens weer uit te komen. Een week van uitersten, gezondheid, maar vooral ook bewust omgaan met keuzes en de belangrijke dingen in het leven. Onderdeel van die ontwikkeling is dat ik weet hoe mensen in mijn directe omgeving over mij denken. En dat is best eng kan ik je vertellen. Want hoe vaak heb jij eigenlijk stil gestaan bij de dingen die andere misschien niet zo tof vinden aan jou?

Zelf ben ik natuurlijk ook aan het denken geslagen welke dingen ik terug zou kunnen krijgen. Wat vind ik eigenlijk zelf niet zo leuk aan mijn eigenschappen en wat wel? Als ik iets zou mogen veranderen, wat zou het dan zijn. Zelf ben ik bijvoorbeeld wel eens bang dat mensen vinden dat ik te veel over mezelf praat. Ik doe er dan ook van alles aan om daar op te letten. Maar stel nou dat dit niet hetgeen is dat ik terug krijg als feedback, maar juist iets heel anders waar ik helemaal niet aan had gedacht?! Het is een verhelderende discussie die gaande is in mijn hoofd. Uiteindelijk moet ik toch afwachten welke eigenschappen door de mand gaan vallen komende week. Ik vrees dat ik met geknepen billetjes de mails ga lezen dit weekend. Wat vinden mensen eigenlijk van mij?

Ben jij al donor?

Het bracht me ook verder, want ik moest ook nadenken over de dingen die echt belangrijk voor mij zijn en per toeval kwam ik in gesprek over de donorschap. Nou ja, niet volledig toevallig natuurlijk, want het is Donorweek deze week, dus over allerlei soorten media wordt nu de vraag gesteld of jij ook al donor bent. Zo kwam het dat ik uit mijn directe omgeving ook de vraag kreeg “Ben jij eigenlijk donor?” Ik ben blij dat ik al jaren ja kan antwoorden op die vraag. Sterker nog, ze mogen van mij alles hebben na mijn dood. Die keuze heb ik al heel lang geleden gemaakt.

Gelukkig heb ik nog nooit een orgaan nodig gehad van iemand anders. Ik ben gezegend met een gezond lichaam, waar ik – ondanks mijn lelijke X-benen – toch best wel trots op ben. Ik kan me er niets bij voorstellen hoe het zou zijn als er iets in je lichaam is dat er mee stopt, of kapot gaat, of misschien wel nooit helemaal goed heeft gefunctioneerd. Stel je eens voor dat je morgen ineens een nieuw hart nodig hebt. Dan wil jij toch ook dat er mensen zijn die jou hun hart gunnen als zij er niet meer zijn? Of als jou geliefde een nieuwe nier nodig heeft, maar het niet haalt omdat de wachtlijsten te lang zijn… dat is toch erg?

Stel dat…

Ik kan me voorstellen dat heel veel mensen het doodeng vinden om zich te registreren als donor. Maar als jij een gezond lichaam hebt, waarom zou je dat dan niet door willen geven als het noodlot bij jou toeslaat. Je kunt iemand anders dan nog een heel mooi leven gunnen! In het kader van zelfreflectie en nadenken over het leven zou ik jullie willen vragen dat deze week ook te doen. Als je echt geen donor wilt worden heb je daar vast hele goede redenen voor. Maar als je er nog nooit over nagedacht hebt of je bent te lui geweest om je tot nu toe te registreren, maak dan nu vooral even die paar minuten vrij om dat wel te doen. Zie het als een challenge en een waardevolle bijdrage van jou aan iemand anders, mocht jouw leven om wat voor reden dan ook beëindigen. Uiteraard wil je daar nu niet bij stil staan, maar stel dat…

Dus ik vraag aan jou: ben jij al donor? Ja of nee?