Kinderbedtijd 

We slapen ongeveer een derde van ons leven. Dat is veel! Ik heb me deze week verdiept in de materie ‘slaap’. Waarom slapen mensen eigenlijk? Voor die vraag is nog steeds geen logisch antwoord gevonden. Toch is het belangrijk! We kunnen niet zonder slaap. Het is net als eten, een primaire levensbehoefte. Een tekort aan slaap heeft grote gevolgen. Het opbouwen van een slaaptekort noemen we ‘slaapschuld’. Een mooi woord, maar ook ik heb grote schulden open staan. Deze week was het tijd om mijn schulden in te lassen. Ik ging mijn best doen iedere dag om 22.00 uur in bed te liggen. Geen boekjes lezen of series kijken, maar 22.00 uur licht uit en slapen!

Slaapschuld
Slaaptekort is funest. Iedereen kent wel dat gevoel van een dag moeten werken terwijl je niet goed hebt geslapen. Pijn aan je ogen, onophoudelijk gapen en het slecht kunnen concentreren op je werk. Ik ben daar ook zeker bekend mee als avondmens. Ik heb absoluut geen moeite met lang opblijven. Sterker nog, ik ga met gemak laat naar bed, maar vroeg opstaan is een van de dingen die ik minder leuk vind. Helaas zal het wel moeten, maar zoals ik al eens vertelde, een dag begint pas echt met een kop koffie. Helemaal na een kort nachtje. Ik functioneer dan prima, maar echt fit ben ik niet.

De reden dat ik met gemak zo lang opblijf, is dat ik een verslaving heb: series kijken. Ik download met regelmaat nieuwe series, die in Nederland (nog ) niet te zien zijn op tv. Het mooie is, dat je dan een compleet seizoen op je laptop hebt staan en het hele seizoen door kunt knallen zonder te hoeven wachten tot je de volgende aflevering op tv kunt aanschouwen. Het gevaar hiervan is wel, dat je meer en meer en meer wilt zien. Na één aflevering wil je direct de volgende zien. Het resultaat: Tot laat in de nacht in bed, op je laptop, nog even één afleveringetje kijken… en daarna misschien nog eentje…

Verslaafd aan series
De volgende ochtend kun je jezelf wel voor je kop slaan. Je hebt een te korte nacht gehad en dat voel je de hele dag. Toch blijk ik vaak hardleers. In plaats van dat ik leer van mijn vermoeidheid, kijk ik gerust opnieuw een paar afleveringen, met het gevolg dat ik de volgende dag opnieuw moe ben. Hoe graag ik dit gedrag ook aan zou willen pakken, en mijn series naar het weekend te verplaatsen, kan ik maar een ding concluderen: ik ben verslaafd. Wanneer ik klaar ben met een serie, speur ik het net af naar the next best thing, om zo mijn honger naar goede Amerikaanse series te stillen. Het liefst ‘s avonds in bed.

Ik merkte al snel dat deze week niet alleen in het teken stond van discipline om vroeg in bed te gaan liggen, maar ook van ontwenningen. Het doorbreken van de gewoonte om series te kijken in bed. Daarnaast kwam ik er achter dat het bijna onmogelijk is voor mij om iedere avond om 22.00 uur in bed te liggen. Neem de eerste avond bijvoorbeeld. Ik had een etentje van mijn werk. Heel gezellig, en je wilt dan uiteraard niet direct na het hoofdgerecht vertrekken omdat je vroeg naar bed moet die avond. Hetzelfde gold voor woensdag, hockeytrainingsdag. Ik train in Utrecht tot 21.00 uur. Ik kan dan met geen mogelijkheid om 22.00 uur onder de wol liggen. Wederom ga je uiteraard niet een kwartier eerder weg van training omdat je vroeg naar bed moet.

Van het een komt het ander
Om heel eerlijk te zijn, is het me maar één avond gelukt om voor 22.00 uur in bed te liggen. Ondanks dat ik me niet aan mijn eigen regels heb gehouden, heb ik wel iets anders bereikt deze week. Ik ben wel degelijk eerder gaan slapen dan normaal doordat ik geen series meer keek ik bed. Die achterstand heb ik in het weekend natuurlijk wel ingehaald. Ik heb meer geslapen dan ik normaal zou doen, maar toch heb ik mijn schuld nog niet helemaal ingelast. Dat is wel iets om langer bij stil te staan en in de toekomst ook aan te blijven werken. Slaap is namelijk écht belangrijk, en je voelt je stukken fitter na een goede nachtrust. Vaker vroeg naar bed blijft er dus in, maar mijn week zonder series en tv stel ik zo lang mogelijk uit!