Motivatie, het is een woord dat ik de afgelopen weken heb weggewimpeld alsof het niets was. Dat kwam omdat het bij mij op dit moment ook even helemaal niets is. Ik heb geen motivatie om gezond te eten, ik mis de motivatie om te sporten, te schrijven, dingen te ondernemen… het is vermoeiend! En daar ben ik nou wel eens een beetje klaar mee. Want ik geloof niet in een winterdip met een milde winter als deze. Dat kan het niet zijn dus. En ja, ik ben mezelf een beetje voorbij gerend de afgelopen tijd en dat heeft me nogal uitgeput, maar dat hoeft toch geen reden te zijn dat ik helemaal niets belangrijk vindt waar ik vroeger zo actief en fanatiek mee bezig was?

Uitgeput op de bank

Sinds enige tijd plof ik voornamelijk uitgeput neer op de bank, zodra ik uit mijn werk kom. Hoewel ik dan natuurlijk beter een rondje zou kunnen gaan rennen, of naar de sportschool zou kunnen gaan, maak ik mezelf keer op keer wijs dat ik daar geen energie voor heb. Gezond koken? Pffff dat is wel veel moeite hoor. En het is echt niet zo dat ik iedere avond slecht eet, maar ik doe ook echt al een tijdje geen moeite meer om mijn voedingsinname te beperken tot de dingen die me voorheen energiek en fit hielden. Om het even heel negatief te schetsen: ik ben een lui varken geworden! En daar baal ik van.

Het is dus tijd voor actie en daar ben ik zelfs al twee weken mee bezig nu. Vorige week ging ik al voor de Allen Carr achtige methode om van mijn cravings en snaaibuien af te komen. Dit heb ik afgelopen week nog volgehouden en die methode heeft gewerkt hoor. Want deze confrontatie heeft ervoor gezorgd dat ik vanochtend stond te trappelen om weer gezond te gaan eten. Halleluah! Geen suikers, onnodige koolhydraten en onverzadigde vetten meer voor mij hoor!

Thuis is thuis

Maar er is ook een tweede ding waar ik in geloof. Het klinkt misschien ontzettend lame, maar het is wel echt waar. Je moet een beetje lief zijn voor jezelf om van jezelf te houden. Liefde begint bij jezelf. En om jezelf te kunnen motiveren, moet je op zijn minst een beetje van jezelf houden. Daarom ging ik afgelopen week aan de slag met grenzen stellen en te zorgen dat ik mijn werk achter me liet zodra ik de deur van het kantoor uitstapte. Thuis is thuis en daar moet ik tijd en ruimte hebben om te kunnen sporten, schrijven, lezen en alle andere dingen waar ik gelukkig van word. Stapje één is dus op tijd stoppen met mijn werk en aan mezelf en mijn spaarzame vrije tijd werken.

Zo ben ik afgelopen week begonnen met iets waar ik al tijden heel veel zin in had maar waar ik niet aan toe kwam omdat ik mezelf er de tijd niet voor gunde. En dat is moodboards maken. Moodboards voor mijn nieuwe huis, maar ook voor een super gaaf ander project. Het knippen en plakken verzorgde me een enorme rust! En het was zo lekker om even niet bezig te zijn met dingen die van mij verwacht werden, maar juist met dingen die IK wilde doen.

We gaan er weer voor

Maar ook heb ik deze week lekker een dag vrij genomen en ben ik met vriendlief erop uit getrokken richting Leuven. Een romantisch weekend met z’n tweetjes, waarbij we heerlijk hebben genoten en even aan helemaal niets anders hebben hoeven denken dan aan elkaar. Het was zo fijn! En toen we na twee nachten weer terug kwamen in zijn huisje in het Rotterdamse, heeft hij me zelfs zover gekregen dat we een rondje van zo’n vier kilometer zijn gaan rennen onder het mom van “Straks ben je trots op jezelf”. En dat was natuurlijk ook zo. Want ondanks dat ik zo weinig zin had, voelde ik me na het rondje rennen veel beter!

Geen excuses meer dus vanaf nu. Ik ben vanochtend de before foto gemaakt en mijn gewicht (even schrikken weer zeg) genoteerd… We gaan er weer voor!