Medaille 1 Van 12 | Vondelrun 

Ik ook altijd met mijn leuke ideeën! Het zou een stuk handiger zijn als ik doelen stelde die gemakkelijker te vervullen waren. Toen ik in Sri Lanka dacht dat ik wel 12 medailles kon rennen in 12 maanden om me lekker in het hardloop ritme te houden, had ik er niet helemaal rekening mee gehouden dat ik toch meer een ‘goed weer loper’ ben. En in de winter dus met liefde de ene na de andere training oversla. Wat je dan krijgt… Met slechte voorbereiding aan de 10 km verschijnen van de Vondelrun!

‘S avonds een grote meid, ‘s ochtends een grote meid

Helemaal klaar waren Lotte en ik er toch niet voor gisterochtend. Of beter gezegd, we waren er helemaal niet klaar voor! Ondanks dat ik al ongeveer een maand wist dat ik deze 10 km race zou gaan lopen (en volgende week met de CPC weer 10 km trouwens), zat die 10 kilometer training er nog niet echt goed in. Rennen in de sneeuw, regen en kou zijn gewoon niet écht mijn ding ben ik afgelopen weken achter gekomen. En misschien heb ik zelfs ook wel een beetje last van grootheidswaanzin. Want in mijn achterhoofd kon ik de gedachte maar niet verdrukken dat ik slechts drie maanden geleden nog de Zevenheuvelenloop liep. Toen in goede conditie en met een strak trainingsschema. Nu na een lange vakantie, slechte voorbereiding én ook nog de nodige wijntjes van Marijke d’r verjaardag de avond ervoor. Drie ingrediënten die bij voorbaat natuurlijk al konden voorspellen dat ik deze race niet in de beste tijd van mijn leven ging lopen…

Je ziet het in onze ogen in de foto boven deze blog. We hadden er nog niet echt zin in, laat staan dat we er echt vertrouwen in hadden! Maar goed, ‘s avonds een grote meid, dan ‘s ochtends ook een grote meid en dus gingen we netjes van start. We zouden we zien hoe het zou gaan.

Die eeuwige discussie in je hoofd

Ik had al vrij snel door dat ik die 10 kilometer niet met het zelfde gemak zou lopen, als de eerste tien van de Zevenheuvelen. Ik ging te snel van start, al voelde het alsof we tragisch langzaam gingen. Dat is natuurlijk fout nummer 1! Je kunt beter langzamer beginnen en sneller eindigen. Daarnaast was het funeste aan deze race, dat je maar liefst drie keer voorbij de finish kwam. Bij 3,3 km, bij 6,6 km en bij 9,9 km. Deze race bestond namelijk uit drie rondjes Vondelpark. Op zich een hele leuke run, maar ook een die veel vraagt van je doorzettingsvermogen. Je zou namelijk iedere ronde kunnen besluiten om te finishen. En aangezien ik het behoorlijk zwaar had op de 6 kilometer, voerde ik de inwendige discussie met mezelf die ik al menig trainingsrondje heb gevoerd. Het is altijd weer die eeuwige discussie in je hoofd of je jezelf toestaat om te wandelen tijdens het rennen. Het antwoord is tijdens een race dan eigenlijk altijd NEE! Want het is een race! Maar nu kwam daar dus de discussie bij of ik zou finishen op 6,6 of op 9,9 kilometer.

Gelukkig liep ik vanaf die 6 km achter twee meisjes die een prima tempo wisten te voeren. En kon ik mezelf ervan overtuigen dat als ik deze twee dames de daaropvolgende 3,3 km zou volgen, ik de finish wel zou halen. And so I did! Met een loopneus (die liep tenminste wel lekker door) en bevroren handen, wist ik er nog één rondje uit te persen. Over de finish, binnen het uur! Maar echt trots was ik toch niet!

Mijn doel was tenslotte om medailles te behalen, zodat ik een stok achter de deur had om te blijven trainen. Dat trainen… dat is niet helemaal gebeurd! En dus zal komende zondag in Den Haag ook nog wel een struggle worden. Des te meer reden om dat lopen weer serieus op te pakken. Het loopt toch lekkerder als je fit en in conditie bent! Met de lente voor de deur, krijgen we hopelijk ook geen sneeuw meer en vaker van die prachtige blauwe luchten. Dat maakt het lopen toch wel een stuk leuker! Dus laat die andere 11 medailles ook maar komen.