Meten is (w)eten

Als je iemand bent die houdt van duidelijkheid en van resultaat, dan kunnen wij elkaar de hand schudden. Ondanks dat ik heus wel in staat ben om zelfstandig dingen te doen, heb ik altijd een bepaalde ‘meter’ nodig om te weten of ik in ieder geval de goede richting op ga. Dat wil zeggen, ik kan prima zelf een hardloopschema opstellen en trainen, maar ik heb dan wel een hardloopmeter nodig die me kan vertellen of ik vooruit ga in mijn prestaties. En zo kan ik dus ook heus wel bedenken wat ik moet eten op een dag, maar ik wil wel kunnen zien of het allemaal ‘klopt’ wat ik heb bedacht. Een dubbel check om te zien of ik wel echt zo gezond eet als ik denk dat ik eet. Misschien komt het voort uit het vakgebied waar ik in werk, waar ik niet voor niets blijf roepen naar mijn collega’s dat alles gemeten moet worden, want meten is tenslotte weten. Maar misschien is het ook wel gewoon de aard van het beestje… ik wil overal controle over houden en zonder mijn meetinstrumenten, ben ik die controle kwijt.

Meten is (w)eten

Mijn lichaam is naar mijn idee altijd al wat rebels geweest. Ik hoef maar weinig moeite te doen om aan te komen, maar als ik er een paar pondjes vanaf wil halen, moet ik KEI HARD werken. Wie mijn blogs al een aantal jaartjes volgt, weet dat ik van alles al heb geprobeerd in de wereld van het diëten. Van Weight Watchers tot suikervrij eten en van koolhydraatarm tot Personal Body Plan. In principe werkt alles dat ik probeer wel even, maar uiteindelijk houd je dat natuurlijk geen leven lang vol. Zelfs het PBP, waar ik tijden lang zó enthousiast over was, is weer verwaterd in de loop van de maanden. Nou merk ik dat zelf vooral aan de extra vetjes op mijn buik en benen. Niet dat ik ineens heel dik word, maar dunner is het sowieso niet.

En dus struggel ik al jaren met het soort van mini-jo-jo-effect. Drie kilootjes erbij, drie kilootjes eraf. Inmiddels hebben alle voeding hypes dus wel bewezen hun tijdelijke werk te doen, maar in mijn achterhoofd weet ik heus wel wat wél op de lange termijn werkt… rust, reinheid, regelmaat! Normaal doen! En, in mijn geval gaat dat natuurlijk samen met het meten van wat ik eet… meten is tenslotte (w)eten.

Een happy lijf is een happy mind

Rust in mijn lijf is rust in mijn hoofd. Daar geloof ik echt heilig in. Door gezond te eten zal ik echt wel meer energie gaan krijgen. Niet alleen omdat mijn lijf de juiste voedingsstoffen binnen krijgt om te verbranden, maar ook omdat ik dan niet constant bezig hoef te zijn met het vraagstuk óf ik wel goed bezig ben. Ik weet dat wat ik eet goed is, met de juiste verhoudingen voedingsstoffen. Ik weet dus ook dat mijn lichaam daar op de juiste manier op reageert (ik kom dus in ieder geval niet aan). Een happy lijf is een happy mind!

Dus ondanks dat ik (in de ogen van heel veel mensen) spastisch bezig ben met het invullen van al mijn voeding op een dag, geeft het mij de rust die ik nodig heb. Ik kan dan namelijk wel in mijn eentje bedenken dat ik op één dag niet én granola én pasta én een banaan moet wegwerken omdat ik dan te veel koolhydraten binnenkrijg, maar in welke hoeveelheden ik dan wel bepaalde voedingsstoffen kan eten, daar heb ik mijn liefdevolle app Myfitnesspal bij! Het kost wat werk op een dag, maar het levert me zo veel energie op!

Wil je me volgen op Myfitnesspal? Mijn profiel is openbaar!