slapen als een roos

Er zijn maar weinig dingen waar ik zo gelukkig van wordt als een goede nachtrust. Maar er zijn ook maar weinig dingen waar ik nog chagrijniger van wordt, dan een slechte nachtrust. You get the message, ik ben iemand die het vooral goed doet op veel slaap. Het liefst zo’n 8 uur per nacht, zonder onderbrekingen. Helaas ben ik alleen niet zo goed in ‘goed’ slapen. Ik ben namelijk zo iemand die moeilijk in slaap komt, altijd ‘s nachts moet plassen, nogal heftig droomt, veel praat in mijn slaap en soms zelf uit bed stapt om al slaapwandelend allerlei dingen te ondernemen die niets met liggen in bed te maken hebben. Het resultaat is dat ik al tijden extreem moe ben en juist dat moe zijn, was ik volledig moe! Na het zien van he programma Sophie in de Mentale Kreukels, wist ik dat er iets moest gaan gebeuren. Als je dit programma nog niet hebt gezien, zeker doen. Het is echt een aanrader. En ook wist ik voor mezelf nu, dat het tijd was voor veranderingen!

Luid stampende buuf

Vroeger was ik ook wel een dromer en een slaapwandelaar, maar toen kon ik wel goed slapen. Urenlang kon ik in bed liggen, lang uitslapen. Heerlijk! Maar sinds mijn burn out, ben ik dat lekkere slapen verleerd. Eerst schoof ik dat op het feit dat ik natuurlijk veel te druk was in mijn hoofd. Maar toen ik ‘genezen verklaard’ was van mijn burn out, waren er weer andere factoren waardoor ik slecht sliep. In Amsterdam hadden we bijvoorbeeld een lawaaiige buurvrouw. Zij was voor mij de schuldige van mijn slaapprobleem. Toen we eenmaal besloten hadden dat we gingen verhuizen, bleef ik maar denken dat ik in het nieuwe huis als een roosje zou slapen. Zonder die luid stampende buuf zouden al mijn problemen opgelost zijn.

Maar goed, eenmaal in Haarlem knapte ik niet echt op. Niet zo gek natuurlijk, dacht ik. Ik ben immers nog zo druk met de verhuizing en de verbouwing bezig. Het is overal nog een rotzooi in huis en we moeten nog compleet wennen aan al het nieuwe. Ik sliep overigens wel iedere nacht zo in. Maar zo snel als in slaap viel, zo kapot was ik ook weer als ik wakker werd. Maar dat toch zou wel over gaan als we eenmaal gesetteld waren…

Challenge accepted

Inmiddels zijn we al weer 4 maanden geleden verhuisd en die nachtrust… die is dus nog steeds niet op orde. En toch slapen we echt vreselijk veel. Iedere avond rond een uur of 10 zoeken we ons bedje op en dan gaat ‘s ochtends om half 7 weer de wekker. Dan zou je zeggen dat ik toch zo’n 8 uur slaap per nacht zou moeten krijgen. Maar die vermoeidheid blijft maar aanhouden. Evenals de intense dromen die ik iedere nacht weer heb en de vele gesprekken die ik voer in mijn slaap (al zijn ze gewoonweg niet te verstaan, ze noemen het praten in je slaap). Iedere nacht moet ik minstens een keer mijn bed uit om te plassen en als die wekker gaat, dan voel ik me alsof iemand me om drie uur ‘s nachts probeert wakker te pesten. De rest van de dag blijf ik dan moe.

Nou heb ik natuurlijk een tijdje geleden een poging gedaan om minder moe te zijn. Maar volgens mij is dat project dus nog niet afgerond. En ook denk ik, na dat programma van Sophie Hilbrand gekeken te hebben, dat ik het niet alleen moet zoeken bij minder koffie drinken, maar dat ik ook serieuze veranderingen moet gaan aanbrengen in mijn manier van leven. En de gewoontes die ik erop na houd. Want hoewel ik nog heel even dacht dat ik mijn oplossing kon zoeken bij een slaapkliniek, weet ik dat het geen zin meer heeft om mijn kop in het zand te steken. Want de rust die ik ervoer in mijn hoofd toen ik op de Kilimanjaro was, die rust kwam maar voort uit een ding: niks aan mijn hoofd! Geen telefoon die ik constant maar moet checken, geen zorgen, geen deadlines, geen prikkels… gewoon rust. En om weer in die modes te komen (nou ja, misschien niet compleet diezelfde modus, want dat kan denk ik niet), ga ik komende tijd langzaam aan wat nieuwe gewoontes aan mijn leven toevoegen. Weg met de stress! Minder stress doet vast en zeker ook veel goeds voor mijn gezondheid. Op naar mijn doel voor dit jaar: meer genieten! Challenge accepted!