Uitgeput ben ik, nu ik deze blog aan het schrijven ben! Precies 8 dagen geleden stapten mijn vriend en ik in de auto om Takkie op te halen. Dat lieve rustige pupje uit een nestje van vier teckels. Super leuk, een hondje! Maar na acht dagen zo’n beestje in huis piep ik wel anders. Soms kan ik haar nekje wel omdraaien, maar gelukkig zijn het die lieve oogjes en die veel te grote oren en poten die me keer op keer doen beseffen dat ik nu al zielsveel van dit beestje houd. Maar wat was het een zware week, mijn ontgroeningsweek met Takkie.

Grote huilebalk

De eerste nacht viel reuze mee eigenlijk. Dat arme beestje was nogal onder de indruk van het feit dat we haar uit haar rustige familiaire omgeving hadden weggetrokken. Weg bij papa, mama en het laatste overgebleven broertje. Mee in een auto, in de armen van een wildvreemde (lees: ik), naar een huis waar alles nieuw en vreemd was. Daar kwamen ineens allemaal mensen op bezoek om haar te bekijken en ze werd verplaatst van schoot naar schoot. Niet zo gek natuurlijk dat ze die eerste nacht in een diepe slaap viel en ons de volgende ochtend pas om half 8 wekte met haar gejammer. En, met een droge bench! Ik stond te juichen! Ik had een zindelijke pup die ook nog eens hele nachten sliep! De kanjer uit het nest… Maar helaas… was het maar zo’n feest! Want dit was de laatste nacht dat ik normaal sliep afgelopen week.

Tranen met tuiten jankte ze iedere nacht opnieuw. Niet te troosten! Tja en welk advies volg je dan op? Moet je het negeren of moet je haar juist troosten. Overal hoor je iets anders. En moet je nou ‘s nachts een krant neerleggen of midden in de nacht opstaan? Al die goedbedoelde adviezen… maar welk advies paste nou het beste bij mijn overdag oh zo stoere hondje, die in de nacht een grote huilebalk bleek te zijn?

Het is net een kind

Ik heb het allemaal geprobeerd! In slaap aaien, de bench openlaten en er een happy place van maken met knuffels en voer, een krantje neerleggen… maar het probleem met een bijna zindelijk hondje is, dat ze het echt niet leuk vindt om binnen te plassen (als het geen ongelukje is dan). En dus ging iedere nacht om drie uur die jank-serenade weer af. Ik begon me toch langzaam zorgen te maken om de buren en dus besloot ik iets nieuws te proberen: de wekker zetten.

Nacht na nacht ging ineens de wekker om half 4. Dan kroop ik uit mijn warme bed, trok Takkie uit haar bench en zette haar buiten in de tuin terwijl ik zachtjes ‘doe eens een plas’ naar haar lispelde. Bang om haar te wakker te maken en vooral ook bang om de buren boos te maken. Het resultaat? Een hond die hartstikke wakker werd door de buitenlucht, wel netjes een plas deed, maar vervolgens weer een half uur geaaid moest worden om in slaap te komen. Ik ben blij dat de mensen met honden die ik in het park spreek allemaal bevestigend knikken bij dit verhaal “Ja dat weet ik nog wel ja, daar moet je even doorheen. Het is net een kind he!” Gelukkig maar… er is dus hoop op verbetering.

Diep respect

Overdag is het geen probleem om haar in slaap te krijgen trouwens. Ze kan neerploffen op een kleed en uren achter elkaar in een diepe slaap verzeild raken. Met geen mogelijkheid is ze dan wakker te krijgen. En ik kan niet anders dan jaloers haar kant op kijken. Waarom doet ze dat ‘s nachts niet? Ik snap wel dat zij geen last heeft van die korte nachtjes, als ze de hele dag ligt te tukken. Ik wou dat ik dat kon doen!

Dus tja, overdag is het echt een dropje hoor, maar nu ik inmiddels al zeven gebroken nachten op rij heb gehad, begin ik toch lichtelijk als een zombie door het leven te gaan. Diep respect voor al die jonge ouders, die nacht na nacht hun huilende baby voeden. Waar halen jullie de energie vandaan?! En het is echt dat ze met haar ondeugende oogjes en haar kwispelende staartje, keer op keer mijn hart verovert… Want wat kan ik haar verwensen ‘s nachts, als ze weigert te gaan slapen om vier uur en mijn dag dan dus ook begonnen is. Dus dan kijk ik nog maar eens naar dat bolletje pluis en besef me weer dat dit drolletje volledig afhankelijk is van mij. Nog even volhouden dan maar… Er is vast uitzicht op verbetering!