Afgelopen week kondigde ik het al aan: het was tijd om een nieuwe sport op te pakken nu het hardlopen er even niet in zit vanwege mijn blessure. Omdat mijn lichaam wel erg comfortabel werd met het opslaan in plaats van verbranden van calorieën, werd het NU wel echt tijd voor actie. Ik moest aan de bak, en wel snel! En wat is nou een fijne sport om aan conditie én spieropbouw te werken als je niet kunt rennen en het weer niet echt meer perfect is voor een rondje fietsen? Precies: zwemmen!

Smoesjes om niet te hoeven sporten

Nou moet ik eerlijk bekennen dat ik vaak heel enthousiast ben over mijn bedachte ideeën, maar als het puntje dan bij het paaltje komt, laat de uitvoering soms wel lang op zich wachten. En ook nu zag ik uiteindelijk weer genoeg redenen om mijn zwem-plan zo lang mogelijk uit te stellen. Zonder enige logische reden eigenlijk. Maar gewoon omdat ik allemaal vooroordelen had. Nou vraag je je wellicht af hoeveel vooroordelen iemand kan hebben over ‘baantjes zwemmen’? Ik kan je verzekeren, dat zijn er een heleboel. Maar stiekem zijn het natuurlijk allemaal smoesjes om maar gewoon niet te hoeven sporten…

In mijn hoofd was dat baantjes zwemmen namelijk voor bejaarden. Ik zag het al helemaal voor me: een bad vol oudjes… en ik. Daarnaast was ik ook wel bang dat ik me stierlijk zou vervelen. Alleen maar heen en weer zwemmen. Ik kreeg direct dat goudvis in een ronde kom gevoel. En dan heb ik het nog niet eens gehad over dat ik ‘de zwembad regels’ niet ken (hoe moeilijk kunnen die nou eigenlijk zijn?). Al met al waren dat voldoende redenen om mijn zwembad-uitje uit te stellen tot het aller laatste mogelijke moment van afgelopen week: gisterochtend. En toen was toch echt het moment van de waarheid aangebroken. Ik moest zwemmen, want anders was mijn challenge mislukt. Tijd voor die gezonde schop onder mijn hol dus!

Redelijk overtuigd

Zaterdagmiddag ging ik lunchen met een vriendin die me, zonder dat ze van mijn plannen wist, vertelde dat ze sinds kort is begonnen met zwemmen. Heerlijk vond ze het. Ze merkte dat haar conditie snel verbeterd was en daarnaast kreeg ze ook al snel reacties van mensen om haar heen dat ze er ‘zo strak’ uitzag. Een mooi moment dus om mijn vooroordelen eens even te checken bij haar. Hoe zat dan dan met al de oudjes in dat bad? Nou die waren er wel, maar er waren ook jonge mensen, en je had er echt geen ‘last’ van. Okee, maar is dat bad dan niet stampvol op zondagochtend? En ook dat bleek mee te vallen, iedereen hield echt wel rekening met elkaar. Zij gaf me het laatste duwtje in de rug: ik moest het gewoon eens gaan proberen.

Toen ik daar zondagochtend om 10:15 uur bij het zwembad stond, zag ik direct al een extreem lange rij met kinderen. Nee he! Het is natuurlijk herfstvakantie! En bijna was dat voor mij voldoende reden om rechtsomkeert te maken. Ware het niet dat die challenge brandde op mijn geweten. En dus sloot ik aan in die vreselijk lange rij met joelende en schreeuwende kiddo’s… en dat op zondagochtend! Voorzichtig vroeg ik bij het loket nog “Is er wel banen zwemmen vandaag?” Maar toen de dame achter de balie vol overtuiging knikte, was er geen weg meer terug. Ik stond letterlijk al met één been in het water.

40 Minuten genieten

Nou vooruit, ik zal dan ook eerlijk toegeven dat ik die 40 minuten dat ik in het water heb gelegen, ook echt heb genoten van het feit dat ik eindelijk weer wat aan het doen ben. In totaal heb ik nu 800 meter gezwommen (klinkt misschien weinig, maar dat zijn 32 baantjes). Toen was de tijd op en werd het wedstrijdbad al snel overladen met al die kinderen die ik eerder in de rij al had gezien. Een mooi moment dus om te douchen en om te kleden.

Hoe dan ook, de tijd was gevlogen en zodra ik het bad uitstapte voelde in mijn spieren. Voor het eerst sinds lange tijd had ik het gevoel dat ik echt iets had gedaan! En dat was wel echt een heel lekker gevoel. Half 12 zat ik thuis weer aan de koffie, ontbeten, gesport en ik voelde me wakkerder en fitter dan ik me de afgelopen weken op dit tijdstip op zondag had gevoeld! Ik heb dus direct maar even mijn agenda erbij gepakt en de momenten dat ik kan zwemmen komende tijd even vastgezet! Iedere keer een stukje verder en wie weet, ook wel ietsje sneller. En nou hoop ik natuurlijk dat jullie binnenkort ook allemaal tegen mij zullen zeggen dat ik er zo vreselijk strak uitzie! Alleen dat al is een motivatie om te blijven gaan… los van dat het eigenlijk gewoon hartstikke leuk is. Ik ook altijd met mijn stomme vooroordelen…