Maanden geleden is het alweer dat ik ja zei tegen de Kili-Challenge. Het beklimmen van de Kilimanjaro voor War Child. Eigenlijk zei ik ja tegen een fantastische filmpje dat ik te zien kreeg. Die mooie natuur, de prachtige tocht… ik was direct verkocht! En toen ik thuis kwam en vroeg aan vriendlief of dit dan ook niet iets voor hem was, kreeg ik een ‘ben je gek ofzo?’ terug naar mijn hoofd. Toen wist ik het zeker: als ik dit nu niet zou doen, dan zou ik het nooit meer doen in mijn leven. En dus zei ik volmondig ja tegen het beklimmen van de hoogste vulkaan van Afrika, ja tegen het ophalen van enorm veel geld voor War Child en ja tegen wellicht de grootste uitdaging van mijn leven. Dat was maanden geleden… en nu is het nog maar 11 dagen voor ik in het vliegtuig stap naar Tanzania. Ik ook altijd met mijn grote mond…
1 Missie: naar de top
Al die tijd leek het zo ver weg. Het is heel gemakkelijk om te zeggen dat je iets groots gaat doen als een berg beklimmen, als het nog heel ver weg is. Maar nu ik me besef dat ik over precies 2 weken aan de tocht naar boven ga beginnen, sta ik iedere dag iets minder zeker in mijn schoenen. Ben ik wel fit genoeg? Ben ik wel voldoende voorbereid? Kan ik dit eigenlijk wel? Andere momenten probeer ik vooral te genieten van de voorbereidingen. Dan besef ik me aan wat voor mega tof avontuur ik ga beginnen en waarom ik ja zei in de eerste plaats… dit is een once in a lifetime experience!
Waar ik het meeste naar uitkijk is nog steeds die prachtige natuur. Ik ben dol op reizen en heb al heel veel gezien van de wereld (al is dat natuurlijk maar een inie mini gedeelte van die immense wereld). Maar in Afrika ben ik nog nooit geweest. Ik kijk echt enorm uit naar alle mooie landschappen en alle fantastische dieren die we gaan zien. Heel misschien is dit zelfs wel de allermooiste reis die ik (tot nu toe) ga maken. In 6 dagen gaan we namelijk zo veel verschillende klimaten tegenkomen… ik kan niet wachten! Daarnaast heb ik ook onwijs veel zin in de back to basic dagen. Totaal zonder enige mogelijkheid om contact te leggen met de buitenwereld. Geen telefoon, geen internet… gewoon onze groep op die berg, met maar 1 missie: de top bereiken. Als dat niet zen is weet ik het ook niet meer!
Een klein beetje bang
Maar er zijn natuurlijk ook dingen waar ik tegenop zie en die me zelfs een klein beetje bang maken. Een van die dingen is de kou. We zijn natuurlijk 7,5 dag buiten en in die periode gaan we van +30 graden naar misschien wel -20 graden! In die temperatuur wandelen we, eten we, rusten we, maar slapen we ook. Er is dus in die 7,5 dag geen moment dat we even lekker in een hutje bij een haardvuurtje kunnen zitten, of in een lekker vers opgemaakt bedje kunnen slapen. En bij 30 graden is dat niet zo erg, maar bij -20 kan dat toch wel echt heel vervelend zijn. Uiteraard heb ik me extreem goed voorbereid met kleding, slaapzak en jas.. maar is het wel voldoende? Doodeng vind ik dat!
Waar ik ook best wel een beetje bang voor ben, is dat ik de top niet ga halen. Vorige week hadden we onze laatste meeting bij War Child en ook daar werd nog eens benadrukt dat er een mogelijkheid is dat we de top niet gaan halen. 10% van de mensen die start met deze trip, haalt de top niet. We gaan namelijk flink de hoogte in. Het tekort aan zuurstof kan een enorme reactie hebben op je lichaam. Helaas is dat iets waar je niet tegenop kunt trainen. Als je de pech hebt dat jouw lichaam niet zo goed tegen die hoogte kan, kan het ook zo zijn dat ik moet afhaken omdat ik last krijg van hoogteziekte. Jammer de bammer, maar niets aan te doen! Dat is zuur! Heel zuur! Maar tevens ook heel moeilijk voor een prestatiejunkie als ik. En ondanks dat ik nu wel 100 keer tegen mezelf kan zeggen dat ik goed moet luisteren naar mijn lichaam en dat mijn gezondheid belangrijker is dan die top halen… hoop ik dat ik dit straks ook echt kan.
Help jij mij ook?
Voor nu dus nog maar 11 dagen te gaan voor ik vertrek. En zoals je begrijpt gaat het een fantastische challenge worden. Eentje die we niet zomaar doen, maar om aandacht te vragen voor kinderen in oorlog. Inmiddels hebben we ruim 16.000 euro opgehaald met z’n zessen! Een fantastisch bedrag, maar lang niet voldoende om al die arme kinderen die het zo nodig hebben te helpen. We kunnen dus nog steeds iedere donatie hard gebruiken! Wil jij een goede daad verrichten? En tevens mij en mijn team een hart onder de riem steken? Doneer je dan ook nog aan onze actie? Dan ga ik mijn best doen om die top te halen!
Sharing is caring:
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
Related posts
Over Esther
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.