Zwangerschap is maar gek. Op het moment dat je weet dat er een baby in je buik groeit, kun je niet wachten tot die buik echt dikker wordt, zodat iedereen kan zien dat je zwanger bent. Wanneer je tegen het einde van die zwangerschap bent, ben je ook weer enorm klaar met die buik en wilt je maar één ding: je eigen lijf terug. Na de bevalling kan het je dan ook niet snel genoeg gaan om weer skinny te worden. Weg met die buik en al dat overige vet dat zich op miraculeuze wijze over je hele lijf heeft verspreid. Maar dat dat ontzwangeren zo lang duurt… daar heeft geen vrouw ooit rekening mee gehouden gok ik.

Wat nou afvallen?

In mijn geval zit er nu nog, na 2,5 maand, 12 kilo meer aan dan voor de zwangerschap. Kijk, dat je niet binnen een maand weer slank bent, kan ik begrijpen… maar ik ben nu dus ruim 10 weken verder en echt amper afgevallen. Het gewicht van de baby, placenta enz. niet meegerekend uiteraard. Het maakt niet uit wat ik doe, die weegschaal blijft onverbiddelijk. In het begin was ik nog niet zo mobiel en snoepte ik ook echt te veel, dat alles met de smoes dat ik toch borstvoeding gaf en 500 calorieën meer moest eten. Na een week of 4, zag ik ook wel in dat ik op die manier niet mezelf terug zou krijgen en dus ging de knop om. Snoep werd verruild voor worteltjes, bankhangen voor lange wandelingen en mijn voedingsapp en sportschoolabonnement werden weer uit het stof getrokken. Ik eet nu al ruim 6 weken heel netjes binnen mijn caloriegrens en die calorieën zijn ook nog gezond, ik beweeg iedere dag… maar wat denk je? Geen gram!

En dat terwijl er toch dingen veranderen aan mijn lijf. Die buik is heus wel geslonken en dat hoofd is ook niet meer zo vol als 6 weken terug. Maar die hele grote kast vol met mijn eigen mooie kleding… die dient voorlopig echt alleen nog maar om naar te kijken, want al die mooie kleren kan ik nog lang niet aan! Moedeloos wordt ik er van. Want met een halve kast vol winter-zwangerschapskleding en een halve kast vol met zomerkleding die nog niet past, is het een schrale zomer qua fashion voor mij dit jaar. Los van het feit dat ik mezelf iedere dag in de spiegel zie en me ernstig afvraag wanneer ik weer dat platte buikje terugkrijg dat ik altijd heb gehad. Gaat het ooit nog goed komen?

Plan de campagne

Voor ik bevallen was, waren er een hoop mensen die mij beloofden dat je zo weer op je oude gewicht was als je borstvoeding gaf. En ik heb gezien bij verschillende vrouwen dat zij ook vrij snel weer de oude waren. Helaas ben ik niet zo’n vrouw. Jammer de bammer, maar borstvoeding doet niets voor mij. En dat betekent dat ik nu zo ongeveer alles heb geprobeerd wat mij tot dusver bekend is over gezond afvallen (en dat is een hoop) en het dus is het tijd om het eens over een hele andere boeg te gaan gooien!

Vorige week las ik het nog ergens: slanke mensen tellen geen calorieën. Nou denk ik heus niet dat ik slank wordt als ik stop met het tellen van calorieën, maar ik besef me wel dat hormonen, stress en slapeloze nachten ook geen goed doen in het hele afslankproces. En dus ga ik stoppen met extreem focussen, maar gewoon bezig zijn met gezond leven. Proberen goed te slapen (uitdaging hoor met een kleine baby), gezond eten met gezond verstand en lekker blijven sporten. Die weegschaal, die gaat even achter slot en grendel. Weg ermee. Stoppen met staren naar cijfers en focussen op hoe ik me voel in mijn lijf. Heel spannend, want op deze manier heb ik al heel lang niet meer geleefd. Komende tijd houd ik jullie op de hoogte van mijn ontzwanger-plan en de voortgang ervan. En in de tussentijd is iedere tip welkom uiteraard! Want oh oh oh, wat wil ik graag mijn eigen lijf weer terug!