Vanaf het moment dat ik leerde lezen en schrijven in groep drie ben ik geworden wie ik nu ben: een schrijver. Hele dagen zat ik met mijn neus in de boeken. Voor mij was het lezen van een verhaal als wegdromen in een andere wereld. En zo klein als ik was, ik wist het zeker…. ik wil ook dat soort verhalen maken! Stiekem geloof ik wel in de onschuldige wensen van een kind. In je jongste jaren ontdek je waar je goed in bent en waar je talenten liggen. Daar liggen dan vaak ook je dromen. Als kind denk je nog niet na over geld en carrière, maar wil je gewoon het beroep gaan doen waarvan jij denkt dat het ‘t allermooiste beroep van de wereld is. Voor de meeste meisjes in mijn klas was dat prinses of dolfijnentrainster. Voor mij was dat schrijfster!
Een verhaal in mijn hoofd
Als mensen nu aan me vragen wat ik doe voor werk, zeg ik eigenlijk nooit schrijfster. En ook als je op mijn LinkedIn kijkt, zie je daar nergens auteur terug komen. Toch schrijf ik iedere week minimaal twee blogs voor 52 Challenge en ben ik voor mijn werk voornamelijk bezig met het creëren van mooie teksten voor klanten. Iedere maand staat er een stuk van mij in het Amsterdamse blad Zie Oud Zuid en zo nu en dan krijg ik een opdracht van Flair. Al jaren droom ik ervan om mijn eigen boek in de schappen te zien liggen en heel af en toe durf ik het aan om mee te doen aan een schrijfwedstrijd. Ondanks dat ik zo’n wedstrijd nog nooit gewonnen heb, weet ik wel dat ik een schrijfster ben. En als ik heeeeel eerlijk ben, is het hetgeen dat ik het allerliefste doe in de hele wereld.
Op het moment dat ik mijn eigen verhalen op papier zet, is het alsof ik een stukje van mijn leven kan verwerken. Door het op te schrijven is het echt gebeurd en wordt het nooit vergeten. Dat heb ik dan ook echt alleen met schrijven. Ik ben namelijk helemaal niet goed in het structureel bijhouden van mijn Instagram account bijvoorbeeld. Wanneer ik iets zie denk ik er namelijk nooit aan om er een mooi plaatje van te maken, maar bijna altijd ontstaat er een verhaal in mijn hoofd. Dat is hoe het werkt bij een geboren verhalenverteller geloof ik.
Daad bij woord
Nu 2015 is begonnen, zijn ook mijn #52GoedeVoornemens begonnen en eentje daarvan is dat ik meer ga schrijven. Dan bedoel ik niet perse meer bloggen, maar juist meer publiceren. Ik wil beter mijn best doen om van mijn hobby mijn werk te maken. Weer wat meer klussen binnenslepen, omdat ik juist zo kan genieten van het schrijven. En omdat het een onwijze kick geeft dat jouw stuk daadwerkelijk in een blad gepubliceerd is. Toen ik ooit begon als ZZP’er droomde ik er van om wekelijks te mogen bijdragen aan fantastische magazines. Daar heb ik toen heel hard voor gewerkt. En nu ik mijn bijdrage heb bij twee bladen ben ik daar natuurlijk heel trots op. Maar misschien is het ook eens tijd om verder te kijken waar ik nog meer kan bijdragen met mijn geschreven verhalen. Het is me twee keer eerder gelukt om binnen te komen bij een redactie, dan moet het me dit jaar toch weer lukken?
Om daad bij woord te voegen vond ik dat ik direct actie moest ondernemen om meer te publiceren. Omdat het toch vrij lastig is om direct een paar nieuwe opdrachtgevers erbij te toveren zocht ik een wedstrijd met een redelijke publicatie kans. Een keertje is me dat al gelukt bij het NRC, maar dat waren slechts 150 woorden. Een volgende grote ‘toevallige’ publicatie mocht dus wel wat groter… Dat is de Metro Lezerscolumn geworden! Die lezerscolumn intrigeerde me altijd al wel, ik heb alleen nooit echt een column ingestuurd. Gepubliceerd worden in de Metro is wel echt tof natuurlijk en daarom vond ik het nu eens tijd om alles op alles te zetten om die eerste stap wat power te geven.
In desperate need of stemmen
Mijn column staat nu dus sinds gisteren te shinen op de Metro site. Het enige dat ik nu nog nodig heb zijn een goed gezinde Metro redactie en heel veel lezersstemmen. Ik hoop natuurlijk dat jullie het me allemaal enorm gunnen en willen stemmen op mijn column… hoe tof zou het zijn als mijn challenge echt lukt en ik in januari zomaar ineens in de Metro verschijn! Wie wil voor mij heel even hier stemmen?
Sharing is caring:
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
Related posts
Over Esther
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.