Zoals ik laatst al vertelde, heb ik een tijdje terug de keuze van mijn leven gemaakt. Nou ja, misschien niet de keuze van mijn leven, maar wel een hele ingrijpende keuze voor de komende 16 jaar. Ik heb een puppy uitgezocht. Het is misschien wel de spannendste beslissing die ik ooit heb gemaakt, want als je eenmaal een pupje hebt uitgezocht, dan moet je er ook voor zorgen en dan is dat kleine viervoetjertje helemaal afhankelijk van jou. En dan speelt bij de naderende datum ineens die twijfel op… kan ik het wel? Zo’n puppy opvoeden?

Van voer tot speelgoed

Het is nogal een verschil als je telkens moet zeggen dat het nog drie weken duurt voor je je pup mag ophalen, of dat je ineens kunt zeggen, komende zaterdag halen we haar op. Afgelopen week was het wel heeeel dichtbij dat Takkie bij mij zou komen wonen en dus had ik nog maar één week om orde op zaken te stellen! Er moesten natuurlijk allemaal hondenspullen aangeschaft worden, van voer tot speelgoed en van een reistas tot een riem. Maar ook een fiets met fietsmand, zodat de kleine straks mee kan naar werk op de fiets.

Die eerste start was er in ieder geval, alles was in huis. Maar een rib uit je lijf uitgeven voor een pup is natuurlijk niet alles dat zo’n beestje nodig heeft. Het belangrijkste voor die lieve pup is natuurlijk een veilig huis, veel liefde en een goede opvoeding. Maar ja, voor mij is het allemaal ook wel redelijk nieuw… dus hoe doe je dat nou eigenlijk?

Puppies voor dummies

Ik wil natuurlijk geen hond die mijn hele huis aan flarden scheurt, of die iedere keer de prullenbak leeg vreet. Of een hond die schoenen kapot bijt en overal maar plast. Of zo’n hond die de hele dag blaft en totaal niet luistert… geloof me, je kunt nachtmerries hebben over de gekste dingen als je op het punt staat een pup in huis te nemen.

Gelukkig kreeg ik vorige week van mijn oom en tante een boek met de titel: Puppies voor Dummies. En hoewel ik mezelf niet als een complete dummie beschouw (ik heb tenslotte een opleiding tot dierenartsassistente afgerond in een ver verleden), kwam dit boek méér dan van pas. Het voelde als een race tegen de klok om me zo goed mogelijk in te lezen voor het einde van de week. Want zaterdag mochten we haar ophalen en dan moesten mijn vriend en ik toch wel klaar zijn om deze baby een veilig huis te bieden.

Terwijl ik het boek las moest ik wel hard lachen in mezelf. Ik ben dol op honden en weet dat ik een hondenprater ben (je weet wel, zo iemand die hele verhalen kan vertellen aan de hond met een belachelijk hoog stemmetje), maar de tips in dit boek gingen me soms wat ver. Zoals het prijzen bij een plas buitenshuis. Het moet natuurlijk beloond worden dat je hond zijn plasje heeft opgehouden tot buiten. En dat schijn je dan te moeten doen door dingen te zeggen als: Goed zo! Plasje buiten! Brave Takkie! Of bijvoorbeeld de manier waarop je je hond moet benaderen, want als je dat verkeerd doet, zou ze kunnen denken dat jij ook een hond bent in plaats van haar mensenbaas.

Eigenaardige eigenschappen

Lang had ik trouwens niet om er bij stil te staan, want zaterdagmiddag was het tijd voor ons om Takkie op te halen. Na een lange wandeling over het (honden)strand in Noordwijk, (waar we haar binnenkort uiteraard mee naar toe gaan nemen!!) reden we naar haar huisje. Een half uur later zaten we in de auto met een trillende en hard jankende pup. Ik kan je zeggen dat ik het zo vreselijk zielig vond dat we haar hadden weggehaald uit haar vertrouwde omgeving, dat ik er bijna spijt van kreeg. Gelukkig is ze het schattigste wezen van 9 weken oud op vier poten! Dat overtuigde me door te zetten en haar dus maar innig te troosten. Maar deze week staat niet alleen mij, maar ook Takkie een challenge te wachten… want alles is nieuw voor ons… voor ons beide.

Wat ik van mezelf heb geleerd, is dat ik niet alleen een hondprater ben, maar dat ik inderdaad ook het type ben die met belachelijk hoge stemmetjes dingen zegt als “Goed zo! Buiten plasje doen!” Wat ik nog meer voor eigenaardige eigenschappen van mezelf ga tegenkomen, dat ga ik komende week merken denk ik…