Heel vaak heb ik van die nachten dat ik uren naar het plafond lig te staren, denkend aan van alles. Jaren geleden heb ik oefeningen gekregen om gemakkelijker in slaap te vallen, die ik nog met regelmaat uitprobeer. Dat gaat ongeveer zo: Ik ga liggen in mijn bed en probeer me te concentreren op mijn lichaam. Van mijn voeten tot mijn kruin ga ik langzaam mijn hele lichaam af om me bewust te ontspannen. Ik begin bij mijn tenen, maar tegen de tijd dat ik bij mijn enkels ben, ben ik al weer afgedwaald en bezig met wat de dag van morgen zal brengen. Oh nee, ik kan nog maar zes uur slapen en oh my god, ik ben iets vergeten op mijn to do lijst te zetten. Moet ik dat nu nog doen? Misschien ben ik het morgen anders weer vergeten… Zal ik opstaan uit bed? Oh ik kan het ook in mijn telefoon zetten. Zouden er nog berichten zijn binnengekomen trouwens? Voor ik het weet, ben ik dan weer een uur verder en begint het rijtje weer van voren af aan. Oh nee, ik heb nog maar vijf uur om te slapen.
Slapen 2.0
Piekeren en stress, dat zijn de twee grootste boosdoeners die mij keer op keer uit mijn slaap weten te houden. Vroeger had ik er al last van. Samen met mijn ouders probeerde ik allerlei trucjes zodat ik geen hele nachten slaapwandelend door het huis zou banjeren. Eigenlijk heb ik nooit geleerd hoe het wel moet, goed slapen. Ook de laatste tijd is het weer met regelmaat raak. ’s Avonds lig ik tot laat te woelen en te draaien en ’s ochtends kan ik mijn bed niet uitkomen van de vermoeidheid. Dat riedeltje gaat dan gerust een of twee weken door, tot ik bijna slapend op mijn werk zit met het bijbehorende welbekende ochtendhumeur. Deze fijne problematiek komt meestal samen met een drukke week. Nu wist ik al van te voren dat afgelopen week zo’n drukke week zou worden. Perfecte timing dus om te gaan werken aan slapen 2.0.
Eerder deed ik al een challenge waarbij ik vroeg naar bed ging. Iedere avond voor tien uur in mijn bedje. Deze week ging niet zo zeer over de tijd waarop ik naar bed ging, maar wel over de kwaliteit van mijn slaap. Gewapend met de informatie die ik van internet geplukt had, dacht ik wel voldoende trucs te hebben om in slaap te kunnen komen deze week. Mijn trucs hadden alles te maken met eten, routines en meditatie. Alles om aan het eind van de week extreem uitgerust te zijn en te weten hoe ik voortaan goed kan slapen. Mijn doel was: nooit meer woelen en draaien!
Geen slinkse wakkerhouders
Voedsel schijnt heel veel invloed te hebben op je nachtrust. Suikers, koolhydraten, alcohol, ze behoren allemaal tot de slinkse wakkerhouders. Deze week zat er voor mij dus geen glaasje wijn in ‘s avonds en geen chocolade na het eten (zelfs geen bittere), maar in plaats daarvan kruidenthee en dadels.
Hetgeen ook schijnt te werken is het bewust doorbreken van je dagelijkse routines. Nou heb ik het idee dat ik dat het afgelopen jaar wel aardig routine-doorbrekend heb geleefd, maar goed, wie weet zou ik inderdaad beter slapen als ik een andere route naar kantoor zou fietsen en me daar dan heel bewust van was, of in de supermarkt niet de standaard route zou lopen, maar juist tegen de looproute in zou gaan.
Als laatste ging ik aan de slag met heuse slaapmeditatie. In plaats van mijn eigen oefening te doen, vond ik een Youtube filmpje waarop een dame me vertelt wat ik om de beurt moet ontspannen in mijn lichaam. Op die manier kon ik niet afdwalen en moest ik me blijven concentreren op het ontspannen van mijn lichaam.
Te veel focus
Hoe goed ik me ook had voorbereid, het slapen ging dramatisch! De eerste twee nachten had ik zelfs zo slecht geslapen, dat ik vermoeider dan ooit op mijn werk zat. Op dinsdagavond sliep ik na twee meditatiesessies zelfs nog niet. De storm in mijn hoofd leek erger dan ooit: Ik moet slapen! Ik moet slapen! Op woensdag was de moed me behoorlijk in de schoenen gezonken. Ik zou echt weer een nacht goed moeten slapen om scherp tekunnen blijven overdag. Misschien legde ik toch te veel de focus op het ‘moeten slapen’. Zou ik misschien iets minder mijn best moeten doen?
Los van de chocolade en wijntjes heb ik de rest van de week vooral mijn best gedaan te vergeten dat ik een challenge had die met slapen te maken had. Uiteindelijk heeft me dat wel iets meer slaap uurtjes opgeleverd. Helaas niet zo veel dat ik nu heerlijk uitgerust deze blog zit te schrijven, maar ik lag in ieder geval niet meer als een apaat naar het plafond te staren. De wijze les is dus vooral dat slapen 2.0 niets te maken heeft met gefocust zijn op het slapen, maar juist niet bewust er mee bezig te zijn. Nu maar hopen dat ik vanavond weer lekker zal slapen.
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.
