Als ik heel eerlijk ben, dan is Kerst niet mijn favoriete tijd van het jaar. Waar iedereen lyrisch is over de feestdagen en maar blijft praten over het samenzijn met familie en uitgebreid eten, vind ik de feestdagen eigenlijk ieder jaar maar een beetje gedoe. Zonder nu te klinken als een of andere feestdag-hater, want dat ben ik dan ook weer niet, zie ik de kerstdagen meer als een samenloop van verplichtingen met een berg stress vooraf. Dat is niet altijd zo geweest.
Kerstmuziek en Top 2000 hitjes
Wellicht komt het doordat wij thuis vroeger altijd groots kerst vierden. Er werden lootjes getrokken, gedichten geschreven en cadeaus gekocht. Wekenlang werd er nagedacht wat voor gigantisch diner er op tafel zou komen te staan, de kerstboom werd samen opgetuigd en vrolijke kerstliedjes schalden door het huis, afgewisseld met hitjes van de Top 2000. De 25e begonnen we dan met een uitgebreid ontbijt en ’s avonds schoven we aan voor een nog uitgebreider diner om dat op tweede kerstdag te herhalen. Vanaf het eerste jaar dat ik op kamers ging mistte ik natuurlijk alle voorpret. Dan word je gewoon wakker op 25 december en besef je je dat het eerste kerstdag is. Zonder de voorpret is kerst gewoon niet hetzelfde. Dit is waarschijnlijk waar mijn visie op kerst ooit is veranderd.
Omdat ik weet dat kerst voor mijn ouders wel echt een dingetje is, had ik besloten dit jaar mijn uiterste best te doen om een echte Christmas spirit in mezelf op te roepen. Dit jaar kwamen mijn ouders naar Amsterdam en het was dus mijn beurt om te zorgen voor de kerstsfeer in huis. Omdat ik weet dat mijn ouders genieten van lekker eten en wellicht nog meer van de voorpret van het bedenken van het diner, had ik deze taak aan mijn moeder uitbesteed. Zij mocht de gerechten uitzoeken, ik zou de boodschappen doen. Dit alles deed ik in het kader van de kerstgedachte uiteraard. Want met het doen van kerstboodschappen beloof je de zware last van kerst-shop-stress op je te nemen.
Het echte kerstgevoel
In de supermarkt probeerde ik in het kader van mijn Christmas spirit mijn ergernis te reduceren tot een minimum. Gewapend met een lijstje had ik bedacht dat ik in twee keer de inkopen zou doen. Op maandag de supermarkt en op dinsdag de slager en de slijter en de vergeten restanten van de supermarkt. Als ik maar had geweten dat deze tweede dag een klopjacht zou worden op sugarsnaps… Het voordringen in de rij, doldwaze mensen, lege schappen, overvolle supermarkten en chagrijnige kassadames had ik allemaal ingecalculeerd. Maar vijf supermarkten bezoeken voor ik een paar groene bonen kon scoren, daar had ik me niet op kunnen voorbereiden. Maar zoals voorgenomen, zou het diner perfect worden. Dus deed ik, zonder te zeuren, vijf supermarkten aan door de regen. It’s the most wonderfull time of the year!
Ondanks mijn voorbereidingen, werd ik ook dit jaar op de 25e wakker met het oh ja, het is kerst gevoel. Misschien is het dat ik geen kerstboom heb staan in huis. Nou woon ik drie hoog, dus een kerstboom naar boven sjouwen is een helse klus waar ik mezelf niet voor heb kunnen motiveren. Laat staan dat die boom na kerst ook weer weg moet. Als je dan te lui bent, staat die boom er in juni nog. Stukje gezonde luiheid in combinatie met zelfbescherming zorgde er dus voor dat het échte kerstgevoel mistte. Ondanks dat, had ik ontzettend veel zin in deze dag. Met mijn ouders ging ik de lichtjes route in Amsterdam doen per boot en daarna zouden we de door mijn moeder uitgekozen recepten klaarmaken en uiteraard opeten. Kerstboom of niet, het was een hele gezellige eerste kerstdag.
Op bezoek bij oma
Nog helemaal in het familiegevoel heb ik de tweede kerstdag een bezoek gebracht aan mijn oma. Dat doe ik echt te weinig omdat het stiekem toch best een lange rit is. Maar de blijdschap van mijn oma door mijn verrassingsbezoekje, deed me beseffen dat ik misschien toch wat vaker die trip moet maken. Een klein gebaar dat haar groot plezier doet. Helaas heeft ook mijn oma geen kerstboom opgetuigd en dus voelde ook tweede kerstdag niet als een échte kerstdag. Desalniettemin heb ik me aan mijn voornemens gehouden. Ik heb me begeven in de Christmas spirit, maar dan zonder kerstgevoel.
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.
