Afgelopen week schreef ik het al, mijn hoofd is één grote chaos. Terwijl ik in mijn eerste challenge jaar al eens vaker mijn best deed om orde in mijn hoofd te krijgen, lijkt het simpelweg onmogelijk. Ik ben altijd druk druk druk en de ratel in mijn hoofd gaat altijd maar door. Soms zou ik willen dat ik enorm zou kunnen genieten van net iets vaker niets doen. Na bijna 28 jaar kan ik toch wel de conclusie trekken, dat die gedachte niet meer is dan een stille droom. Zo zit ik namelijk niet in elkaar. Zoals dat lieve jongetje in die Kinderen voor Kinderen hit (die ik afgelopen week deelde) al zong: Soms dan denk ik ‘hou toch op, geen gezeur meer aan mijn kop, ik doe nu even niets meer voor een keer’. Maar lig ik dan een tijdje stil, dan denk ik weer aan wat ik wil en meestal wil ik dan nog meer.

De aard van het beestje
Nu hoor ik je denken, dat zal wel meevallen toch? Om je een idee te geven zal ik vertellen wat ik op het moment allemaal doe en wat ik het aller liefste er nog bij zou willen doen. Naast mijn 36 urige werkweek doe ik regelmatig freelance klussen voor verschillende magazines en sites, want tja ‘dat is zo leuk en het is goed voor me om te publiceren’. Daarnaast ben ik natuurlijk dagelijks bezig met 52 Challenge, schrijf ik een boek over mijn opa, sport ik vijf keer per week en probeer ik er ook nog ergens een sociaal leven op na te houden. Tijd is prioriteit! Maar als het even zou kunnen, zou ik dit jaar al beginnen aan een opleiding bij de schrijversacademie, wil ik nog meer leuke ideeën (die nu nog opgeslagen zitten in mijn hoofd) uitwerken en zou ik graag wat vrijwilligerswerk doen voor de hockeyclub.

Natuurlijk wil ik de wereld nog over reizen, wil ik mijn eigen bedrijf graag zo snel mogelijk groot maken en wil ik er altijd voor iedereen zijn. Ik zeg nooit nee! Want stel je voor dat ik iets mis. Sick toch? Ik weet het… De vraag is, wat kan ik er aan doen? Is het niet gewoon de aard van het beestje? Want volgens mij word ik helemaal niet gelukkig van een leven zonder al die actie, stress en tijdsgebrek. Al is het vaak ook erg vermoeiend.

Wat vandaag niet lukt komt morgen wel
Die laatste vraag zette mij aan het denken. Is het echt de aard van het beestje of kan ik langzaam een stap zetten in de goede richting? Als ik de drukte niet uit Esther kan halen, moet ik dan Esther niet gewoon uit de drukte halen?

Mijn time management schema zou me daarbij gaan helpen. Niet meer rennen, springen, vliegen, draven, maar een strak schema dat ik niet mocht verbreken. In ieder geval absoluut niet méér en juist wél minder. En dat alles zonder een onvoldaan gevoel er aan over te houden. Ik moet accepteren dat er maar een aantal activiteiten in een dag passen en dat iets soms meer tijd in beslag neemt dan ik zou willen. Mañana Mañana! Wat vandaag niet lukt, komt morgen wel! If only it was that simple…

Alles en nog heel veel meer
In zekere zin ging mijn challenge niet geheel verkeerd. ‘Niet geheel’ zeg ik, omdat ik inderdaad alle taken heb gedaan die ik wilde doen, maar ook nog heel veel meer. Oepsie! Dat was natuurlijk niet het plan. Het sluipt er simpelweg in bij mij en meestal kan ik er niets aan doen. Helaas gebeurt dat ook niet zonder gevolgen.

Maandag was zo ongeveer de enige dag die ik probleemloos door kwam. Nu had ik ook maar drie dingen op mijn schema staan: hardlopen, een bezoek brengen aan mijn ouders en vooral helemaal niets doen dat met werken te maken had. Met een twee uur durende treinreis voor de boeg en een nieuwe favoriete serie op mijn laptop, was dat ‘niets doen’ niet zo’n probleem. Met gemak deed ik die dag niets anders dan series kijken, shoppen en rennen op mijn nieuwe running beauties… de prachtige hardloopschoenen die ik die dag geshopt had!

De nieuwe week begint vandaag
De rest van de week had ik iets meer moeite met mijn dagelijkse portie ontspanning. Na een week mijn schema aanhouden en lekker nog even verder doorjagen (dat had ik dus niet moeten doen), was het eindelijk donderdag en tijd voor mijn nieuwe baan. Wat moe, maar vol goede moed begon ik aan mijn eerste dag. Na een eerste vermoeiende dag had ik die avond ook een afspraak die door mijn te krappe time management een half uur later geplaatst moest worden (goede planning). En vrijdag en zaterdag een hele dag werken. Kapot was ik zondag… Wetende dat ik nog moest rennen die dag en de dag erna een nieuwe week alweer voor de deur stond.

Die nieuwe week begint vandaag en met één blik in mijn agenda zie ik dat ik weer een overvol schema heb staan. Ik ben de slechtste planner ever, puur omdat ik vergeet mijn eigen rust in te plannen. Gelukkig zie ik een gaatje staan in die overvolle agenda en dat is zondag… Tja, ik geloof dat je een chaoot niet kunt veranderen in een week. Maar wellicht is het handig om vanaf nu standaard een avond in de week helemaal vrij te houden om met mijn benen omhoog voor de buis te hangen. Want daar heb ik nu best zin in!