Als de dag van gister weet ik nog dat ik het zei: volgend jaar ben ik wel even klaar met al die medailles! En nu al, in de derde maand van dit jaar, voel ik de behoefte aan een nieuwe plak. Rennen tussen een menigte, op een parcours vol enthousiaste aanmoedigers, op naar de finish. En dat alles voor een plak! En misschien gaat het niet eens om die medaille, maar heb ik weer een nieuwe challenge nodig. Thrill seeker die ik ben! Noem mij maar gek… maar de drang om mezelf weer eens lekker uit te dagen is groter dan ooit! En dus heb ik afgelopen weekend na veel wikken en wegen de knoop doorgehakt: Ik ga de Zandvoort Circuit Run doen op 26 maart. Lekker 12 kilometer. Niet omdat het moet, maar omdat het kan!

Expeditie Robinson…. zal ik…?

Het is nou eenmaal zo dat er een bepaalde drang in mij schuilt, die me motiveert om aan de gang te blijven. Mezelf uit te blijven dagen en tot het uiterste te gaan. Nou is die extreme drang wel een klein beetje afgenomen op de Kili dacht ik. Toen ik daar een klein beetje dood stond te gaan op die berg, heb ik namelijk met mezelf afgesproken dat ik nooit meer iets hoef te doen van mezelf, waarbij ik zo out of my comfort zone ben. Maar schijnbaar is het toch de aard van het beestje, want nu ik lang en breed een maand terug ben, begint het toch weer te kriebelen. De drang om iets te ondernemen…

Zo zag ik bijvoorbeeld twee weken geleden de aankondigingen voor Expeditie Robinson. En hoewel ik weet dat meedoen aan dat programma waarschijnlijk nog veeeeeeeel extremer is dan het beklimmen van de Kilimanjaro, ging mijn avonturiers hart een klein beetje sneller kloppen. Zal ik….?  Maar mijn vriend, die dit soort oplevingen inmiddels heel goed herkent, rukte me snel uit deze waanzinnig krankzinnige gedachtegang. “NEE!” Okee okee, eind goed al goed! Dan ga ik mezelf toch niet uithongeren op een onbewoond eiland! En hoewel ik het stiekem nog steeds stiekem een klein beetje jammer vind, heb ik me er al lang en breed bij neergelegd. Want soms weet Jan-Willem toch wel beter wat goed is voor me en wat niet. Maar goed, die drang… die bleef dus wel!

Dan maar een leuk hardloopwedstrijdje

En hoewel ik weet dat een leuk hardloopwedstrijdje niets is vergeleken bij een complete uithonger sessie in the middle of freaking nowhere, moest ik iets doen om die onrust in mijn lijf te sussen. Een bericht op Facebook van de Zandvoort Circuit Run dat ik nog maar een paar dagen had om me in te schrijven, bleek voldoende. En hoewel vriendlief meestal al NEE roept als ik mijn zinnen begin met ‘zal ik…’ of ‘ik zat te denken…’ zei hij nu gelukkig: moet je doen! Het zal de opluchting wel zijn dat ik 12 kilomter ga rennen in plaats van deelnemen aan het meest slopende TV programma van Nederland.

26 Maart sta ik dus aan de start van de Zandvoort Circuit Run en ik heb er mega zin in. Misschien ook wel omdat ik hoop dat het weer net zo lekker is als dat het nu is. Hardlopen is toch ook veel leuker met een zonnetje als vandaag. En nu heb ik in ieder geval weer even een lekkere stok achter de deur om te rennen. Over 2 weken kan ik dan weer mijn hart ophalen in de wedstrijdvreugde en hopelijk geeft dat me voldoende boost om lekker door te trainen naar die 21 kilometer. Want met 12 kilometer in de benen, moeten die 21 km toch niet zo vreselijk ver weg meer zijn!

Wie zie ik nog meer aan de start van de Zandvoor Circuit Run op 26 maart? Inschrijven is alleen vandaag (maandag 13 maart) nog mogelijk!