Normaal gesproken ben ik echt niet zomaar te porren voor spelletjes op Facebook. Sowieso ben ik iemand die alle Candy Crush verzoeken direct afwijst. En eigenlijk ben ik heel blij dat ik al die tijd onder al die rondgaande nominaties ben uitgekomen. Ik hoef echt geen fles bier te atten op Facebook of in de gracht te springen omdat ik anders een fles wijn moet geven aan degene die heeft bedacht dat ik een nat-pak-nominatie verdien. Al die tijd ontsprong ik de dans, tot ik op een avond ineens toch een nominatie ontving.
De nominatie
Gelukkig viel de mijne alles mee. Mijn nominatie had gelukkig niets te maken met drank en grachten, maar alles met foto’s. Mijn lieve nicht die helemaal in Saoedi-Arabië woont, daagde mij uit met het volgende bericht:
Een vijfdaagse fotochallenge dus. Iedere dag een foto van mijn dag op Facebook plaatsen en iemand nomineren om hetzelfde te doen. Ik laat me uiteraard niet zomaar kennen na al die weken challengen die ik al achter de rug heb. En dus besloot ik, ondanks al mijn nominatie-haat, om toch mee te doen aan de fotochallenge. En weet je wat…? Het viel me alles mee! Uiteindelijk vond ik het zelfs leuk. Helemaal omdat degene die ik weer nomineerde ook meededen en het er eigenlijk voor zorgde dat ik weer meer van deze lieve meiden zag en hoorde. Mijn eigen week in foto’s zag er als volgt uit.
Mijn vijfdaagse fotochallenge
Dag 1:
De eerste dag van mijn challenge had ik een verjaardag van mijn goede vriendin Merel. Ik ken haar inmiddels al zo’n negen jaar. In mijn eerste jaar studie heb ik haar ontmoet toen we in hetzelfde hockeyteam zaten. Inmiddels hockeyen we al lang niet meer samen, maar we zijn wel nog steeds vriendinnetjes! Haar 29e verjaardag vieren bij Riva aan de Amstel, dat wilde ik natuurlijk niet missen.
Dag 2:
Het is enorm zuur, maar twee weken geleden heb ik een spier in mijn scheenbeen overbelast tijdens een hardlooptraining. Daardoor heb ik meer dan een week rust moeten houden en dus niet gerend. Natuurlijk komt dat helemaal niet uit, zo kort voor mijn twee lange afstanden in september (16 km) en oktober (21 km). Maar nog verder overbelasten is natuurlijk ook niet goed. Afgelopen week liep ik op dinsdag eindelijk weer een aantal kilometers. Niet erg hard, maar ik was wel blij na mijn 7 km training. Helaas is die stomme overbelasting nog steeds niet helemaal over, maar het gaat stukje bij beetje beter.
Dag 3:
Op woensdag had ik een lange dag werken achter de boeg. Na een dag werken op kantoor, moest ik nog een artikel afmaken voor een magazine waarvoor ik maandelijks schrijf. Toen ik eindelijk alles afgerond had was ik dan ook erg moe. Ik besloot mezelf daarom te ‘verwennen’ met een relax avondje in bed. Lekker onder de dekens en genieten van Grey’s Anatomy. Sinds ik de gehele serie op dvd heb, ben ik alle seizoenen van begin tot eind terug aan het kijken. Zo verslavend! Maar ook extreem genieten!
Dag 4:
Een tijd terug schreef ik al over het boek waar ik mee bezig ben. Nou betekent dit ‘bezig zijn’ eigenlijk voornamelijk dat ik constant bezig ben met het vinden van feiten en verhalen over de diensttijd van mijn opa. Het boek over mijn opa heeft nogal wat voorwerk nodig. Hij is overleden en kan mij zijn verhaal dus niet meer zelf vertellen. Om die zoektocht compleet te maken, wil ik al langere tijd naar Indonesië. Ik wil met eigen ogen de plaatsen zien waar hij gediend heeft tussen 1946 en 1948. Daarom heb ik besloten dat ik ga! In november dit jaar stap ik in het vliegtuig naar Jakarta om vervolgens een reis te maken over alle eilanden die me mooi lijken. Java, Bali, Lombok, Gili Islands… ik laat me graag verrassen.
Nu is mijn trip zelfs nog leuker geworden, sinds Marijke vorige week heeft besloten dat zij mij waarschijnlijk gaat vergezellen. Ik kan niet wachten om te gaan en te genieten van dit prachtige land en dus is het tijd om me in te gaan lezen. Mijn eerste reisgids kwam binnen op dag 4 van de fotochallenge en ik vrees dat ik er komende tijd nog veel zal bestellen. Heerlijk al dat inlezen en de voorpret! Het aftellen is begonnen, over drie maanden stappen we in het vliegtuig! Ik kan niet wachten!
Dag 5:
De vijfde en laatste dag van mijn fotochallenge heb ik weer samen met Merel gedeeld. Al weken hebben we het er over dat we op stap moeten samen. We maken grapjes over de meest foute tenten waar we heen zouden kunnen en dat we tot de late uurtjes door zouden dansen. Vrijdagavond was de beruchte avond waarom we het allemaal waar zouden maken. Beide wat moe gingen we de Pijp in op vrijdagavond. Uiteindelijk hebben we het nooit gered om dansend op de bar door te gaan tot in de late uurtjes. Wel hebben we een super leuke avond gehad met uiteraard een mooie bezegeling op polaroid! Het besef was heftig… we zijn niet meer die jonge wilde studentes van 9 jaar geleden… maar ach… we kunnen gelukkig nog wel erg veel lol maken samen.
Sharing is caring:
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
Related posts
Over Esther
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.