Ken je ze? Van die meisjes die altijd maar kunnen eten wat ze willen en eeuwig slank blijven? Ik ben dus niet een van hen. Ik ben zo iemand die dol is op eten, veeeel eten, en daarvan ook veeeel aankom als ik niet oppas. Gelukkig heb ik vaker periodes dat het me goed af gaat om gezond te eten en veel te sporten, maar helaas heb ik een soort van terugvallen. Ik noem het terugvallen omdat ik dol ben op de maanden dat ik gezond bezig ben en lekker en sportief in mijn vel zit. Maar er zijn periodes dat ik gewoon even geen nee meer kan zeggen (net als vroeger) tegen alle verleidingen die zich aandienen. Alle taartjes, toetjes, burgers, chipjes, wijntjes, chocolaatjes die op een dag voorbij komen. En hoewel ik bij iedere hap denk ‘volgende week ga ik weer gezond doen’ zit ik nu al een week of drie in die ongezonde flow en lukt het me niet om eruit te komen.

Emo-eter

Mensen die in hun leven vaak een poging hebben gedaan om af te vallen zullen het herkennen. Het is de zogenaamde knop die om moet voor je aan de slag kunt met de gezondere versie van jezelf. Die knop lukt me even niet om te vinden. Ik ben namelijk een emo-eter. Altijd al geweest. En dat betekent dat als ik ook maar ergens een klein beetje medelijden met mezelf heb, ik het als excuus zie om al mijn grenzen te overschrijden qua voedselinname.

Ik ben niet zielig nu hoor, maar ik ben mezelf de afgelopen tijd wel erg voorbij gelopen. Ik werk hard en doe met gemak een overuurtje of tien per week, daarnaast blog ik natuurlijk, heb ik mijn handen vol aan het regelen van alle zaken voor mijn nieuwe huis, beloof ik mijn vader dat ik ‘wel even’ een website voor hem bouw, ben ik met veel liefde ceremoniemeester op de bruiloft van een van mijn beste vriendinnetjes, plan ik ondertussen een vrijgezellenfeest, de mudrun, probeer ik een boek te schrijven, wil ik eigenlijk minimaal vijf keer per week sporten en probeer ik er een sociaal leven op na te houden. Je snapt waar ik naar toe wil denk ik… de laatste druppel heeft mijn emmer doen overlopen. Ik deed te veel en daardoor moet ik nu even op de blaren zitten. En dat is gek, want ondanks dat ik mega gelukkig ben met mijn leven op het moment en alle mooie dingen die er nu gebeuren, zit ik niet helemaal in mijn vel zoals ik normaal zit. Ik ben moe, emotioneel en raak in paniek als iemand ook maar de woorden ‘laten we een datum prikken’ in zijn mond neemt. Dat betekent namelijk dat ik opnieuw een dag vast moet leggen. Vrije tijd die ik niet kan gebruiken om bij te komen van alle drukte die ik mezelf heb aangedaan. En dat beangstigt me.

Dikke onzin

Met dit alles ga ik komende week aan de slag met een kersverse challenge, maar deze week dacht ik alvast een stap te maken om mezelf even wakker te schudden. Of eigenlijk mijn bewustzijn even helder te krijgen. Want dat je van veel en ongezond eten dik wordt, is geen nieuwe les voor me. Maar op een of andere manier maak ik mezelf wijs dat ik op het moment de kracht niet heb om erop te letten. Wat heel praktisch gezien dikke onzin is natuurlijk, want er is er maar eentje die rotzooi in haar mond stopt en dat ben ik!

Mijn challenge deze week had dan ook niets te maken met gezonder eten of opletten wat ik in mijn mond stopte, maar des te meer met noteren wát ik allemaal at. Met mijn app MyFitnessPall noteerde ik heel netjes ieder snoepje, soepje, chocolaatje, glaasje fris, wijn, hapje en maaltijd. Daarmee kreeg ik iedere dag een overzicht van het aantal calorieën, vet en koolhydraten dat zich verzameld had in mijn lichaam. Een berg aan voedingsstoffen die zich zouden omzetten in vetten. En dat was wel een beetje confronterend.

Weerzin creëren

En dat is niet erg, wat dat was precies het effect waarvoor ik ging. Wat ik wilde doen wat Marijke deed toen ze ging stoppen met roken: zoveel weerzin creëren, dat je op een gegeven moment niets anders wil en kan dan stoppen met je slechte gewoontes. Die confrontatie moest er zijn dus en ondertussen mocht ik nog geen nee zeggen tegen de dingen waar ik afgelopen weken ook geen nee tegen heb gezegd.

Vooral dat laatste was moeilijk naar mate de week voorbij ging. Ik kreeg steeds meer zin om mijn volledige gezonde levensstijl weer wakker te schudden. Ik ben er bijna, maar nog niet helemaal. Want hoewel ik deze week alweer een Women’s Health kocht en in gedachten Kettlebells kocht om de oefeningen uit het magazine thuis uit te voeren, weet ik dat ik nog een weekje vol moet houden waar ik nu mee bezig ben om het effect te behalen waar ik naar zoek: het in leven krijgen van de gezonde Esther.

Wat je eet ben je zelf

Komende week blijf ik dus lekker alle calorieën tellen, maar begin ik wel op te letten en doe want wat je eet ben je zelf tenslotte. Daarnaast ga ik mijn best om die sportschool weer eens te bezoeken en een rondje extra door het park te rennen. Maar vooral ga ik komende week lief zijn voor mezelf. Even tot rust komen, weer bewegen en dan kan ik volgende week weer definitief afscheid nemen van ongezonde Esther!