Watching my Weight

Met inmiddels drie weken gezonde voeding achter de rug, was ik vorige week opnieuw opzoek naar manieren waarop ik bewust bezig kon zijn met mijn gewicht. Een methode die al jaren oud is, maar toch nog steeds (of opnieuw) helemaal hip is, is Weight Watchers. Jaren geleden deed mijn moeder met succes aan Weight Watchers, dus ik kende het principe. Alles mogen eten onder begeleiding van het tellen punten, leek me dan ook een perfecte manier om weer een beetje af te vallen deze week en tevens mijn lichaam te laten wennen aan ‘de normale gang van zaken’ die ik aan het einde van deze voedingsmaand weer op zal gaan pakken. Onder het mom van ‘als Angela het kan, kan ik het ook’ stond mijn afgelopen challengeweek helemaal in het teken van punten tellen met Weight Watchers.

Puzzelen met punten
Aangezien ik inmiddels gewend was aan het opletten op mijn voeding, gingen de eerste dagen me absoluut niet slecht af. Dankzij de app die ik bij het Weight watchers programma kreeg, zat ik tijdens mijn lunch met regelmaat te puzzelen wat ik die avond wel en niet zou kunnen eten. Het is me nog steeds een raadsel hoe de telling precies in zijn werk gaat, maar dat maakt eigenlijk ook helemaal niets uit. Aan de hand van de puntenaantallen had ik binnen enkele dagen feilloos door welke voedingsmiddelen ik beter kon mijden en welke juist niet. Ik schrok ervan dat ik de afgelopen weken (ondanks de verschillende diëten) eigenlijk nog best een behoorlijk aantal punten naar binnen had gewerkt. Dat moest dus anders, en dus werd het voedsel dat ik at ook anders.

Het tellen en puzzelen werd uiteindelijk zelfs een sport op zich. Ik schrok in het begin van het aantal punten dat ik ‘maar’ mocht eten. De weken ervoor had ik immers toch stiekem meer gegeten. Gelukkig had ik al snel door dat deze punten eigenlijk heel gunstig in te delen waren met andere voedingsmiddelen dan ik gewend was, zodat ik meer kon eten verspreid over de dag. Op de vierde dag had ik daardoor zelfs moeite met het behalen van mijn dagaantal. Een mooie gelegenheid dus om mezelf op een rood wijntje in te trakteren! Die extra punten mochten tenslotte gewoon op.

Wijntjes tellen
In mijn voedingsmaand is eigenlijk geen week compleet, zonder een kleine screw up. Iedere keer weer gaat het mis bij hetzelfde punt. Het moment waarop ik gezellige dingen gepland heb met vriendin I (zoals ze zelf graag genoemd wil worden). In de eerste week ging het al mis met de prosecco tijdens de Gaypride, de derde week liep het in de soep op de Parade en nu weer had ik afgesproken om met haar het terras op te gaan. Creatief met punten was ik die dag wel. Ik had verstandig gepuzzeld, dat één wijntje er toch wel vanaf moest kunnen. Maar tja, dan zit je zo gezellig in het zonnetje, dan kan wijntje twee ook nog wel, mits je een salade bestelt van slechts een paar puntjes.

Bij wijntje drie was ik zelfs even de tel kwijt. Gelukkig was ik me er wel van bewust dat dit dan het punt was om huiswaarts te gaan. Daar aangekomen bleek de schade gelukkig binnen beperken, slechts één puntje over mijn dagelijkse aantal heen. Natuurlijk is dit niet de bedoeling, maar gelukkig heeft Weight Watchers een aantal reserve punten ingeschaald per week. Je mag helemaal zelf bepalen of je hier wel of niet gebruik van maakt. Deze avond had ik daar maar alvast één puntje vanaf gesnoept. Ik was heel zuinig met deze punten, aangezien ik wist dat ik ze van het weekend waarschijnlijk wel nodig zou hebben. Al weken geleden heb ik samen met een vriendin een weekendje weg geboekt naar Texel. Vorig jaar hebben we een soortgelijk weekend gedaan naar Terschelling. Ik was dus voorbereid op de nodige aantal wijntjes die in het verschiet lagen. Een goede reden dus om de hele week niet aan mijn weekendreserves te komen. Des te meer punten zou ik immers overhouden voor een lekker drankje aan het strand.

Verleidingen
Het weekend wees dan ook wel uit hoe moeilijk het was om niet aan verleidingen toe te geven. Aangezien we beide al lang naar dit weekend uitkeken, wilde ik er ook niet al te veel gewicht aan hangen dat ik alleen maar gezond voedsel kon nuttigen. Ik moet dus eerlijk toegeven dat ik wat heb gesjoemeld en toch echt wel wat bitterballetjes en cocktails heb gesnoept. Gelukkig had ik mijn reserves op de plank liggen om deze dingen te kunnen doen. Ik heb wel netjes iedere dag mijn punten ingevuld en ook echt alles ingevuld. Ik was gelukkig dus wel eerlijk genoeg naar mezelf om de waarheid onder ogen te zien. Die waarheid was helaas confronterend… de punten vlogen er doorheen.

Gelukkig hebben we ons wel helemaal suf gefietst op het eiland en ook een lange rit te paard gemaakt. Ook die beweging werkt mee aan het beperken van de schade. Beweging wordt weer ongezet in punten, waardoor ik zo een soort schuifpuzzel creëerde. Ondanks het schuiven en tellen van punten, ben ik toch iets over mijn puntenaantal heen gegaan. Vijf punten maar liefst. Omdat ik het toch echt niet kan verkroppen dat ik mijn challenge niet zou halen, betekende dat dus dat ik zondag aan de bak moest. Daarmee bedoel ik, dat ik de vijf punten zou moeten overhouden op zondag. Dankzij mijn brakheid van een avond in een Texelse kroeg, waarbij ik in de opvolgende ochtend altijd een bodemloze put lijk, was dit niet gemakkelijk. Na een stevig ontbijt en een tosti als lunch, moest ik mijn avondmaaltijd dan ook beperken tot een nul-punten soepje. Daarmee heb ik de uiteindelijke score gehaald van één puntje te veel verbruikt deze week. Dat lijkt netjes… maar toch baalde ik wel als een stekker op de weegschaal vanochtend. Waar ik eerder deze week nog een kilo lichter was, heb ik dit met afgelopen weekend terug weten te brengen naar 0,5 kilo eraf. Dat laat maar zien hoe belangrijk het is om op te blijven letten, ook tijdens een weekendje weg. Eigen schuld, dikke bult! Met een tussenstand van 4,5 kilo ga ik deze laatste week dus nog even heel hard rocken! Het zal me benieuwen wat de eindstand volgende week gaat zijn.