Een Weekje Als Ellen 

Op mijn kast in de woonkamer ligt inmiddels een hele verzameling ‘health boeken’ opgestapeld. Het is misschien zelfs wel een kleine verslaving van mij. Een soort ‘spaar ze allemaal’. En dus bezit ik inmiddels de hele collectie van Rens en prijken Uit Paulines Keuken, het boek van Jet en Good Food in de stapel op die kast. En dat is slechts een kleine collectie van mijn verzameling. Zeker wanneer er een nieuw exemplaar aan mijn collectie wordt toegevoegd, kan ik genieten van uren bladeren door al die gezonde en lekkere recepten. Maar na een tijdje doen die boeken niets anders meer dan mooi liggen op de kast… 

Een week als Ellen…

Nou had ik afgelopen weken een wat moeilijke start met mijn halve marathon training. Was het niet door de griep, dan was het wel door verzuurde spieren en een pijnlijke rug. Des te meer reden dus om weer te gaan werken aan mijn core. Blessure vrij lopen begint tenslotte allemaal bij een goede core stability. Sterke rug- en buikspieren. Daarnaast natuurlijk sterke benen en en armen. Nou ja, armen eigenlijk meer voor de leuk erbij als je dan toch bezig bent. Mijn wekelijkse bootcamp trainingen zijn in ieder geval een goed begin, maar met een keer spiertraining per week, kom ik er nog niet. Meer training dus en naar wie kon ik nou beter luisteren dan naar de sportieve hockey heldin Ellen Hoog? En laat ik nou net haar boek ‘In Perfecte Conditie’ tussen mijn collectie hebben liggen.

Toen ik haar boek voor het eerst open sloeg tijden terug, was ik direct een challenge aan het bedenken. Een week leven als Ellen… Wat een mooie was dat. Helaas bleef het tot nu toe bij dromen, tot ik dus deze week haar boek weer opensloeg voor de serieuze workouts. Ellen heeft een paar mooie trainingen uitgewerkt die er op de foto vrij doable uitzien. Tijd dus om die droom om te zetten in een heuse challenge: een week zoals Ellen. Boy was I wrong!

De ‘ik wil wat zij kan’ motivatie

Ik voelde mezelf afgelopen week weer helemaal top fit. Ik heb zelfs een trainingsschema gemaakt voor mezelf. drie keer hardlopen (okee okee, dat werden er twee door de fijne buikkrampen van mijn maandelijkse bezoek) en drie keer de oefeningen van Ellen. Ik heb zelfs de stap gezet om tijdens het hardlopen een workout te doen in het openbaar!! Iets wat ik eigenlijk altijd heel raar vond om te doen in mijn eentje, maar wat helemaal niet zo gek bleek in het echt. Helemaal niet gek eigenlijk, want ondanks dat je in je eentje sport, heb je de drang van de mensen om je heen nog wel. Ik wilde niet te snel opgeven natuurlijk en dus maakte ik mijn workout netjes af, met trillende beentjes en armen.

Zo doable als de oefeningen van Ellen lijken, zo zijn ze dus nog niet helemaal voor mij. NOG niet! Ik heb, ls van flinke spierpijn een week lang, haar oefeningen net iets aangepast zodat ze beter binnen mijn spiervermogen paste. Iets was suffig voelt, maar tevens ook weer zorgt voor nieuwe motivatie. Namelijk de ‘ik wil wat zij kan’ motivatie! De week als Ellen is dus nog niet voorbij voor mij… die week die word nu een maand en hopelijk wordt die maand daarna een jaar. Eens kijken hoe lang heet duurt voor ik Ellen voor het echt na kan doen!