amsterdam

De dag waarvan ik wist dat ie ooit zou komen, was vorige week vrijdag eindelijk daar! Na weken van verbouwen, geregel, heen en weer rijden en keukens, badkamers, vloeren, tegels, lampen, gordijnen, knopjes en weet ik veel wat uitzoeken, was het eindelijk moving day! Het was tijd om Amsterdam te verruilen voor Haarlem. Tijd om ons kleine appartement in de grote stad te verruilen voor ons grote mensen huis in een rustige woonwijk in een kleinere, maar oh zo gezellige stad. En hoewel ik met pijn in mijn hart en een brok in mijn keel voor de laatste keer de deur in Amsterdam achter me dichttrok (the end of an era) had ik onwijs veel zin in dit nieuwe hoofdstuk!

Wat het is met Amsterdam

Wat het is met Amsterdam is dat de stad een bepaalde vibe heeft. Toen ik er net woonde, schreef ik al een blog over mijn liefde voor de stad. Die grote stad waar ik de eerste weken met Google Maps mijn weg moest vinden en moest wennen aan het tempo waarop de Amsterdammers doortrappen op de fiets. Waar ik genoot van de drukte 24 uur per dag en kon wegglippen van diezelfde drukte in het overheerlijke Amsterdamse bos. De stad waar ik wel 100 verschillende hardlooproutes kon bedenken, maar toch altijd maar een paar echte favorieten had. De stad waar altijd iets te doen is en voor je het weet zomaar ineens de deur naast je een nieuwe tent kan openen (en je eigenlijk geen idee meer hebt wat er daarvoor dan altijd zat). De stad waar je kunt blijven ontdekken, maar ook jouw eigen favoriete tentjes kunt hebben. Een stad waar je anoniem kunt zijn als je dat wilt, maar ook uren kunt kletsen met buren tijdens het uitlaten van de hond. Een heerlijke stad om te wonen. Een wereldstad en na die paar jaartjes dat ik er gewoond heb, ook wel echt mijn stad!

En hoewel ik de afgelopen maanden (na ons besluit deze heerlijke stad te verlaten, vanwege de belachelijke huizenmarkt) echt wel wat minpuntjes ben gaan zien, houd ik van Amsterdam met heel mijn hart. Ik voel me er thuis en iedere keer als ik de stad weer binnenkom, kom ik ook echt thuis. Ik ben (zoals Acda en de Munnik dat ooit zo mooi zongen) een Amsterdammer zonder dat ik er een jeugdherinnering heb. Dus weggaan uit de stad deed zeker een beetje pijn.

Een traantje wegslikken

Het was dan ook mijn eerste eigen koop-appartementje, waar ik met enorm veel plezier heb gewoond. Want hoewel er echt nog wel verbeterpunten aan het huisje zaten, was het wel mijn huisje. Dus toen die dozen daar zo allemaal opgestapeld stonden in de woonkamer en wij zaten te wachten op die verhuiswagen, was het toch wel even een traantje wegslikken. Lang had ik echter niet om daar bij stil te staan, want er moest verhuisd worden. Inladen, hop naar Haarlem en uitladen. En hoewel je van te voren altijd denkt dat dit alles zo gedaan is, hebben wij afgelopen week ons helemaal uit de naad gewerkt om ons nieuwe (ontzettende burgerlijke maar overheerlijke) huis gezellig te maken en als thuis te laten voelen.

Klussen van 8:00 uur ‘s ochtends tot 23:00 uur ‘s avonds! En dat dan dus 8 dagen achter elkaar… iedere avond uitgeput in bed, maar tijd om bij te komen was er alleen ‘s nachts, want er moest de volgende dag gewoon weer geklust worden. Mijn telefoon, laptop en ja helaas ook mijn blog, heb ik een week lang verwaarloosd. We hadden maar 1 prio… dat huis gezellig maken. De Kerst stond immers voor de deur en met Kerst in de troep zitten was geen optie.

Eindelijk weer tijd

Het is nu tweede Kerstdag en ik zit mijn blog te typen op de bank in een warme en gezellige woonkamer. De leukste woonkamer die ik ooit gehad heb. En wat ben ik gelukkig als ik om me heen kijk. Niet alleen omdat ons huis zo vreselijk mooi geworden is (sorry hoor voor het opscheppen 😉 ) Maar ook omdat ik nu weer zit te bloggen. Want hallelujah! eindelijk heb ik weer tijd voor een fatsoenlijke blog! En als ik even rustig nadenk heb ik komende maanden nog tijd voor nog veel meer! Weer lekker hardlopen, wandelen met de hond, naar de sportschool, gezond koken, lezen, schrijven… Alle dingen waar ik zo van houd maar waar ik mezelf geen tijd voor heb gegeven afgelopen tijd. Het is heus niet dat we helemaal uit de dozen zijn nu, maar ach… wat maakt het uit dat niet al die doosjes al een plekje hebben gekregen in het huis. In deze nieuwe stad is het even tijd voor mij en alle dingen die ik zo leuk vind. Dat veracht de pijn van mijn afscheid van Amsterdam wel een beetje.