Als sinds maandag probeer ik me voor te bereiden op de WOTN race van morgen. Natuurlijk heb ik het belangrijkste voorwerk de afgelopen maanden al gedaan, trainen trainen trainen. Maar ondanks dat heb ik sinds deze week een licht zenuwachtig gevoel. Het is mijn eerste 10 km race ooit en in mijn hoofd spelen zich allerlei doemscenario’s af waarbij ik vaker niet dan wel de eindstreep haal.

Van vol zelfvertrouwen naar angsthaas
Het werkt ook niet echt mee dat ik sinds zondag een extreme hooikoorts aanval erbij heb gekregen en mijn training van maandag barslecht ging door gespannen spieren. Wat uiteraard niet gek was aangezien ik zaterdag een interval training heb gehad en zondag een hockeywedstrijd heb gespeeld. Mijn spieren wilde waarschijnlijk niet heel veel meer, dan gewoon een dag rust! Hoe dan ook, disndag heb ik nog een prima rondje gedaan met mijn tong op mijn schoenen – bedankt hooikoorts! – en dus stapelen mijn angsten zich op… wat als ik de race niet uit kan lopen? Dikke onzin natuurlijk, want al die maanden trainen zijn niet voor niets geweest, met of zonder hooikoorts. Toch kom ik er niet vanaf. Vorige week bezat ik nog een berg zelfvertrouwen en schreef ik me in voor de 7 Heuvelenloop in Nijmegen, deze week ben ik bang dan ik strand na drie kilometer.

Om deze gevoelens de kop in te drukken en er alles aan te doen dat ik morgen zo fit mogelijk aan de start verschijn, ben ik dus al vijf dagen bezig met het voorbereiden van de befaamde run. Ik doe dit door vooral veel te slapen (vroeg naar bed dus), geen alcohol te drinken, gezond te eten (het Hardloperskookboek draait weer overuren deze week) en mijn spieren de rust te gunnen die ze nodig hebben om op te kunnen laden voor morgen. Allemaal hele goede voorbereidingen lijkt me, maar toch heerst er over één puntje wat onduidelijkheid binnen ons challengers: hoeveel mag je nou nog lopen in zo’n laatste week?

Je laatste week
Ikzelf wilde afgelopen maandag een laatste keer 10 km lopen en daarna volledig rust houden tot zaterdag. Daarmee zou ik mijn ongerustheid de kop indrukken, want dan had ik namelijk aan mezelf bewezen dat ik die 10 kilometer gewoon moet kunnen lopen en zou ik ruim vijf dagen rust houden zodat mijn spieren weer op adem konden komen. Marijke kreeg daarentegen een hele andere tip mee. Zij zou op maandag nog een duurloop doen van 35 minuten en op woensdag haar laatste training hebben van 7×6 minuten met telkens 2 minuten dribbelpauze. Maar wat is nou de het beste om te doen een week voor je wedstrijd?

Drie (gouden?) tips
Om eerlijk te zijn heb ik geen idee en ook Google blijkt geen eenduidige mening te hebben. Van de overload aan informatie heb ik de tips genomen die mij het meest logisch leken.

Circa acht dagen voor de wedstrijd kun je nog in afwisselend tempo, een 7 tot 10km training doen. De dagen daarna moet je je lichaam rust geven om op te kunnen laden. Wel kun je nog twee rustige trainingen doen van zo’n 5 km, maar twee dagen voor de wedstrijd moet je rust houden. Helemaal niet meer rennen dus. Als je nou echt heel onrustig wordt van het niet-rennen – zoals ik -, dan kun je het beste een wandeling maken om je energie kwijt te raken.

Vanaf twee dagen voor de race is het beter om geen sterke drank meer te drinken, maar misschien zelfs helemaal geen alcohol meer. Denk aan gezonde voeding met koolhydraten, maar voor 10 km is het niet echt nodig om jezelf vol te stoppen met carbs. Je hoeft geen hele borden spaghetti weg te werken, maar een beetje bewustzijn van je voeding is natuurlijk wel belangrijk. Zorg ook dat je voldoende drinkt in de week voor de wedstrijd. Je zweet immers een hoop vocht uit je lijf, dus zorg dat je lichaam voldoende vocht heeft.

Slaap voldoende. Het schijnt dat vermoeidheid je prestaties ernstig beïnvloedt. Een paar avonden vroeg naar bed dus en lekker slapen. Dat seks voor de wedstrijd je sportieve prestaties belemmert, dat is een fabeltje. So it’s all up to you! Misschien verbetert het je prestaties wel! 😉