“Oh ja, je moet nog even bedenken wat ik aan moet doen komende 52Challenge week” zei Marijke. En ineens was ik degene die midden in een challenge week zat. Over dit moment hadden we het een paar maanden geleden al wel eens gehad. We vonden het allebei een leuke 52Challenge wanneer ik een hele week zou bepalen wat Marijke aan moest doen.
Een goede voorbereiding
In de afgelopen maanden kwam het er steeds niet van, maar ineens was het daar. De kledingchallenge. Al mijn goede voornemen schoten aan mij voorbij. Nadat Marijke er ooit over was begonnen had ik mezelf namelijk voorgenomen mij goed voor te bereiden op deze challenge. Een voorbereiding die zou bestaan uit het stiekem maken van foto’s van de kledingcombinaties van Marijke. Misschien noem je dat vals spelen, maar ik zag dat als een hulpmiddel. Net zoals je zonder water niet kunt zwemmen en zonder schaatsen niet kunt schaatsen. Van het goede voornemen is overigens nooit iets terecht gekomen. Nul foto’s. Niks, noppes, nada.
Een goede uitdaging ga ook ik echter niet uit de weg. Zonder gewenste fotovoorbereiding ben ik dus op zondagavond begonnen aan mijn challenge week. Mijn strategie was simpel: wat zou ik zelf aan doen als het mijn kleding was? Ik begon veilig met een zwarte jeans en een spijkerblouse. Een kekke ketting om het op te leuken en kleur te geven aan de outfit en klaar..! Nou mooi niet. Ik moest ook de schoenen kiezen. Een jaar geleden waren het 53 paar schoenen. Vandaag de dag zijn het er minder, maar veel te veel als je het mij vraag. Zeker als ik moet gaan kiezen. Ik koos iets zwart met wits, geen idee, maar het staat vast goed bij elkaar.
Wat draagt ze normaal dan
Op maandag en dinsdag kwam de realiteit toch aardig op mij af en Marijke wist het feilloos te benoemen. “Volgens mij heb jij echt geen idee van wat ik normaal aan doe.” Daar had Marijke een punt. Ik heb een collega die gemiddeld negen uur per dag tegenover mij zit, maar als iemand mij ’s avonds vraagt wat hij aan heeft gehad, moet ik het antwoord schuldig blijven. Misschien draagt hij vijf dagen per week hetzelfde en draagt hij alleen in het weekend iets anders. Ik heb werkelijk geen idee.
Punten scoren
Er was deze week echter niet alleen voor mij een uitdaging, maar zeker ook voor Marijke. Marijke kon het niet laten zich soms toch met de outfits te bemoeien. Terwijl ik dan een outfit uit stond te zoeken, lag ze op bed mee te kijken. “Oh, maar die schoenen doe ik normaal aan bij die donkerblauwe jeans.” Deze ‘hint’ had ik door, ik moest verder zoeken naar andere schoenen. Weer een punt voor mij. De dag erna was dit hinten helaas klaar. De regels waren opnieuw bepaald en ik moest alleen in de slaapkamer een outfit uit gaan zoeken. Daar stond ik dan. Alleen in onze slaapkamer voor een kledingkast zo groot, maar het is me gelukt. De gevolgen hiervan las ik donderdagochtend op Instagram. “Ik heb alleen wel een beetje ijsklompjes als voeten nu…” Oeps, min één punt voor mij.
Gelukkig was het inmiddels bijna weekend, want Marijke heeft weekendbroeken. Broeken met gaten zo groot dat onze ouders daar niets van snappen, maar voor mij is dat superfijn natuurlijk. Als ik al geen keuze meer hoef te maken tussen tig broeken scheelt dat de helft. Sneakers zijn in het weekend ook toegestaan, dus dat maakt twee keuze’s minder. Top erop en klaar ben ik. Zaterdagochtend blouseje strijken en Marijke is ready to go. Om door een ringetje te halen. Zondag voelt bijna als een kopie van zaterdag, maar ik vond het mooi geweest. Ik heb mijn best gedaan en heb mezelf aardig verrast deze week. Ergens weet ik best wat Marijke draagt, maar dat zit op een plaats in mijn geheugen waar ik zelden kom. Waarschijnlijk ergens in dat gedeelte waar wij ook al die oude songteksten opslaan.
Benieuwd naar de ervaring van Marijke? Lees het in haar blog.
