Deze week ga ik voor mijn 52Challenge mijn uitgebreide schoenencollectie opruimen. Die bijna 200 paar schoenen heb ik natuurlijk niet allemaal nodig en daarom moet ik nu eindelijk eens, met pijn in het hart, afscheid gaan nemen van bepaalde paren. Hoe deze uitdaging mij verlopen zal, lees je aanstaande dinsdag in mijn blog.
Voor nu leek mij deze week een mooie gelegenheid om een update te geven over mijn 92-dagen-niets-nieuws-kopen-challenge. We zijn onderhand 61 dagen verder. 61 dagen waarin ik verschillende verleidingen heb weten te weerstaan en geen nieuwe kleding en schoenen heb gekocht. Ik ben toch best een beetje trots op mezelf, hoe stom dat ook klinkt. Het is namelijk niet alsof ik daadwerkelijk iets bereikt heb in deze 61 dagen. Behalve dan dat ik mijn koopverslaving in toom heb weten te houden.
De kleding koopverslaving
Dat een koopverslaving in de familie zit, wordt duidelijk wanneer we de kledingkast van mijn zuster onder de loep nemen. Het hebben van veel kleding zit blijkbaar in de familie, meer zal ik er niet over zeggen. Mijn kledingkast is al goed gevuld, maar die van mijn zus zit nog voller. Het was dus hoog tijd om die op te ruimen en zo kwam het voor dat ik met een lege koffer afreisde naar Brussel en met een koffer vol ‘nieuwe’ kleding terugkeerde in Utrecht.
Heerlijk, shoppen zonder geld uit te geven! Dit heeft direct de urgente drang naar het kopen van iets nieuws weten te onderdrukken. Het ‘kledingkoopmonster’ in mij moet toch op de een of andere manier gevoed worden, anders gaat het mis.
Het leed dat de uitverkoop heet
Het belang van het voeden van het monster in mij werd ernstig duidelijk toen een vriendin van mij vertelde dat praktisch de hele schoenenafdeling van de Bijenkorf in de sale was gegaan. Bijna alles was met 70 procent! In mijn hoofd had ik al de mooiste muiltjes aan mijn voeten geschoven en constructies bedacht waardoor ik op mijn challenge kon cheaten en dus iets nieuws kon kopen.
Volgend zomer heb ik namelijk twee bruiloften en daar moet ik natuurlijk wel goed voor de dag komen. Niet goed. Mijn gedachten zijn gelukkig geen daden geworden en ik heb mijn collectie niet uit kunnen breiden.
Kledingkast om in te snuffelen
Je zou nu denken dat ik heel veel geld heb bespaard met deze 52Challenge. Dat is dus niet zo. Het lijkt net alsof de centjes die ik niet aan kleding of schoenen heb uitgegeven, alsnog op raadselachtige wijze heb laten verdwijnen. Je moet er maar talent voor hebben… Ondertussen ga ik nog een maand verder met niets nieuws kopen. Als iemand nog een kledingkast heeft waarin ik mag snuffelen, laat het me vooral weten.
Sharing is caring:
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
Related posts
Over Marijke
Marijke schrijft blogs over hardlopen, eten en reizen. Ze vliegt het liefst de hele wereld over en gaat geen uitdaging uit de weg. Haar doel voor 2019? Weer 12 medailles in 12 maanden behalen op haar hardloopschoenen.