De Bruiloftsspeech 

Iets op papier zetten, daar heb ik het normaliter niet zo moeilijk mee. Ik bedoel, ik schrijf wel vaker wat. Als het niet voor 52Challenge is, dan is het wel voor mijn werk. Deze week had ik het echter toch moeilijk! Ik zou namelijk gaan speechen op de bruiloft van mijn beste vriendin en dat is enorm spannend. Dit had ik namelijk nog nooit gedaan dus eigenlijk wist ik niet zo goed waar ik moest beginnen. Daarom stond deze laatste 52Challenge in het teken van het schrijven van de perfecte bruiloftsspeech.

Hoe schrijf je alleen een goede speech? Ik wil uiteraard precies het juiste zeggen, logische bruggetjes in het verhaal hebben en vooral niet te lang brabbelen. Na het zolang mogelijk uit gesteld te hebben, ben ik eindelijk donderdagavond ervoor gaan zitten. Wonder boven wonder stond het grootste gedeelte van de bruiloftsspeech al binnen een uur op papier. Niet gek eigenlijk, want ik liep al een half jaar tegen dit moment aan te hikken. Toch kreeg ik de speech niet af, want ik wist gewoon niet hoe ik bepaalde dingen moest verwoorden en hoe ik moest afsluiten. Kortom, het emogedeelte viel me zwaar. Zo zwaar dat ik dit pas een uur voor de bruiloft wist af te maken…

Met een brok in je keel

Je gevoel voor een bepaald persoon op papier zetten, hoe vaak doe je dat nou? Ja, ik stuur wel eens een kaartje en schrijf deze dan goed vol, maar dat is toch anders. Nu moest ik mijn gevoel én op papier zetten én in het openbaar voordragen in het bijzijn van zo’n tachtig man. Zenuwachtig was ik dus zeker en stond dan ook met trillende handjes achter de microfoon. Ik was overigens niet bang om m’n tekst te vergeten, die zat wel in mijn hoofd. Bovendien had ik gewoon een spiekbrief in mijn handen. Tekstueel gezien kon dit dus echt niet mis gaan. Het punt waar het nog wel mis kon gaan en waar ik me dus zorgen om maakte, was het moment waarop ik zou gaan huilen. Ik ben namelijk een zacht gekookt ei en pink op de gemiddelde bruiloft echt wel een paar traantjes weg. Nu was ik degene die de gevoelige dingen zou gaan zeggen. Oeps! Wanneer je daar dan staat met een brok in je keel, kom je logischerwijs niet meer uit je woorden.

De enige manier om dit zoveel mogelijk te ondervangen was door het uit te spreken dacht ik, want huilen zou ik sowieso wel! “Sorry als ik straks niet meer zo goed verstaanbaar ben.” Ik was alleen niet de enige die moest huilen, want het gevolg van mijn speech was huilende vrouwen en snotterende mannen. Mijn speech was geenszins bedoeld als tranentrekker, maar heeft toch veel mensen naar een zakdoek doen grijpen. Ik denk dat ik op de één of andere manier erin geslaagd ben om het gevoel en de gedachten van alle aanwezigen te verwoorden. Dat werd helemaal duidelijk toen een aantal mensen na mijn speech naar mij toekwamen. Ongelofelijk hoeveel liefde ik heb gekregen! Thanks guys!

Speechen is tof

Tegen het schrijven van de speech en het speechen zelf heb ik dus redelijk tegenop gezien, wat achteraf helemaal niet nodig was. Ja, natuurlijk is en blijft het spannend, maar het is ook gewoon heel erg leuk! Ik mocht namelijk een mooi verhaal vertellen over de bruid en de bruidegom en dat is een waanzinnige eer. Ik kan het dus zeker iedereen aanraden, want stiekem is speechen best wel tof!

Kusjes Marijke, voor al uw speeches op bruiloften en partijen 😉