verhuizen

Daar stond ik dan, samen met een vriendin voor het eerst op het grote Hoog Catharijne in Utrecht. We gingen naar de introductiedag van onze nieuwe opleiding. Vers van de middelbare school. Utrecht was wel even wat anders dan Zwolle en we waren dan ook binnen twee seconde verdwaald in dat grote winkelcentrum. Ik was zeventien, ging studeren in Utrecht en wilde zo snel mogelijk op kamers. Die kamer vond ik uiteindelijk ergens achterin Overvecht bij een hospita op zolder. Verschrikkelijk, maar tegelijkertijd zo fijn. Utrecht werd mijn stad. Mijn mooie Utrecht. Nu zijn we dertien jaar en vele verhuizingen door de stad verder en woon ik er nog steeds met veel plezier. Het is alleen een beetje onbetaalbaar geworden.

De overspannen huizenmarkt

Mijn mooie Utrecht. Ik woon er al zo lang. Wat doe je me aan met die overspannen huizenmarkt? Niet alleen de koopmarkt is op hol geslagen, maar ook op de huurmarkt stijgen de prijzen de pan uit. Zelfs voor een ‘lullig’ appartement achter in Overvecht betaal je nu de hoofdprijs. Laat staan wat de prijzen doen in de gedeelten van de stad waar ik wel wil wonen. Als ik je vertel wat wij momenteel aan kale huur betalen voor onze benedenwoning van 55 vierkante meter in Wittevrouwen, schrik je denk ik. En als ik je vertel wat je betaalt voor een groter appartement met een vergelijkbare afwerking in een leuke buurt, dan schrik je nog harder. Er zit dus niets anders op, lief Utrecht… Ik ga vanaf 1 augustus met je kleine broer. We gaan verhuizen naar Amersfoort.

In Amersfoort zijn de huurprijzen namelijk nog wel te betalen. We hebben daar een groter appartement met berging gevonden, op een toplocatie voor aanzienlijk minder geld. Vlakbij het station, op loopafstand van het centrum en van alle gemakken voorzien. Dus ik neem afscheid van je. Hopelijk niet voor altijd, want jeetje… Het valt me wel zwaar. Ik ben opgegroeid in Zwolle, maar ik ben volwassen geworden in Utrecht. De stad is een groot onderdeel van mijn leven en het afscheid is dan ook moeilijk. Ook al weet ik dat Utrecht na 1 augustus niet ineens in dunne rook verdwijnt. Utrecht blijft Utrecht op slechts vijftien treinminuten afstand. De herinneringen blijven ook, want die zitten tenslotte in mijn hoofd. Ik zal er alleen niet dagelijks meer doorheen lopen of fietsen.

Laat de verhuispret beginnen

Dus nu is het grote voorbereiden begonnen. Ik zou mijzelf natuurlijk niet zijn als ik niet al dingen aan het klaarmaken was. Waar ik in voorbereiding op een lange vakantie al maanden van tevoren dingen ga klaarleggen, zijn de eerste dozen voor de aanstaande verhuizing al ingepakt. De nieuwe gordijnen zijn al in huis en ook zijn we een aantal antieke kasten aan het opknappen. Een verhuizing is daarnaast een mooi moment om weer eens goed op te ruimen. We wonen wellicht nog maar 2,5 jaar in ons huis, maar in die tijd hebben we toch stiekem best veel spullen verzameld. Opruimen geeft in dit geval veel voldoening. Zo hebben we bijvoorbeeld al zeven vuilniszakken met troep weggegooid. Best veel als je er zo over nadenkt. Zal ik straks nog wel genoeg spullen hebben om dat grotere huis te vullen? 😉