Verhuizen

Je zou denken dat ik na de Vierdaagse in een soort van zwart gat zou vallen. De weekenden zouden tenslotte niet meer in het teken staan van wandelen. Ineens zou ik weer zeeën van vrije tijd hebben. Die wandelschoenen kunnen de prullenbak in! Daarnaast hebben mijn vriend en ik gewoon even 200 kilometer gewandeld in vier dagen, dus een beetje rust is wel op z’n plek. Zou je denken…. Wist je alleen nog dat ik in juni vertelde dat ik zou gaan verhuizen? Nou, die verhuizing vond afgelopen weekend plaats. Precies zeventien uur na de finish van de Nijmeegse Vierdaagse kregen wij de sleutel van ons nieuwe huis en begon de verhuis-tweedaagse.

Ik wil helemaal niet verhuizen

Ik voelde me verrot toen ik op zaterdagochtend wakker werd. Verrot is denk ik nog een understatement. Mijn lichaam deed pijn. Alles. Iedere spier, botje, pees en vezel. Het was zelfs zo erg dat ik geen eens lekker in bed kon liggen. Op mijn zij liggen ging bijvoorbeeld al niet omdat mijn heupen zo zeer deden van het wandelen. Ik vond mezelf bij tijd en wijlen erg zielig, dat snap je misschien wel. Ik wil helemaal niet verhuizen! Ineens vond ik het ook heel jammer dat ik geen bakken met geld heb, want dan had ik gewoon een verhuisbedrijf kunnen inhuren. Jammer de bammer en helaas pindakaas.

Ik ben dan wellicht niet rijk qua geld, maar wel qua lieve mensen om mij heen. Dankzij de hulp van vrienden en familie hebben wij ondanks ons niet zo soepele lijf, best een soepele verhuizing gehad. Vele handen maken licht werk blijkt maar weer en daar prijs ik mij gelukkig mee!

Een nieuwe plek voor alles

Na het verhuizing is de ellende echter nog niet voorbij. Dan begint de grote uitpak-en-inricht-show. Blegh. Dat is een van de vele redenen waarom ik verhuizen zo stom vind. Sommige mensen genieten er juist van om een huis opnieuw in te richten en alles een nieuwe plek te geven. Ik heb het er alleen niet zo op. Alles had juist een fijne vaste plek in het oude huis en nu kan ik weer van voren af aan beginnen.

Je loopt bijvoorbeeld ineens tegen ‘problemen’ aan die je in het vorige huis niet had. Zo hebben bepaalde spullen spontaan geen plek meer en sta je in één week tijd gewoon drie keer in de Ikea. True story. Wat nou rust? Wat nou met de beentjes omhoog? Niks daarvan, er moeten meubels in elkaar gezet worden, dozen uitgepakt worden en DIY-projecten worden opgestart. Ik heb de verf nog tot achter mijn oren zitten, maar mooi dat het allemaal wordt! Uiteindelijk is het allemaal de moeite waard, ik moet er alleen even doorheen.

Even zo min mogelijk

Voor de komende tijd weet ik in ieder geval één ding zeker. Ik doe even zo min mogelijk. Voor nu heb ik namelijk mijn fair share aan drukke uitdagingen en bezigheden wel even gehad. Het enige dat mij nu nog rest de komende tijd is me thuis gaan voelen in mijn nieuwe huis en mijn nieuwe stad. Ik zal er waarschijnlijk snel genoeg achterkomen of Amersfoort net zo leuk is als Utrecht 😉