De Opruimwoede Continues 

Opruimwoede: een zeldzaam voorkomend verschijnsel waarin de mens de sterke drang voelt om alles dat los en vast zit op te ruimen. Het resultaat van de opruimwoede is logischerwijs een heel net huis, maar kan ook een leeg huis tot gevolg hebben. De opruimwoede kan namelijk zo sterk zijn dat het omslaat in een alles-moet-weg-woede. Dit verschijnsel doet zich meestal alleen voor bij speciale gelegenheden, zoals een break-up, de verandering van het seizoen of een verhuizing. In hele zeldzame gevallen, die een vermelding in het Guinness Book of Records waard zijn, ontstaat er een kruising tussen de opruimwoede en de alles-moet-weg-woede. Dit is tevens de meest gevaarlijke soort, daar er niet meer logisch nagedacht kan worden over de noodzaak van bepaalde spullen. Alles moet gewoon WEG!

De opruim-alles-moet-weg-woede

Niet lang geleden ben ik verhuisd en heb ik dus zelf last van de meest gevaarlijke opruim-alles-moet-weg-woede gehad omdat ik graag een mooi en opgeruimde nieuw huis wilde. Een zeldzaam moment waar ik mezelf natuurlijk niet tegen heb verzet. Ik genoot van ieder moment en wilde zo min mogelijk troep mee het nieuwe huis innemen. Voor de verhuizing had ik dus al veel vuilniszakken vol met spullen weggegooid. Zelfs m’n schoenencollectie heeft onder deze drang moeten lijden! Je begrijpt dat het meenis was…

Toen ik eenmaal de kasten in mijn nieuwe huis weer ging inruimen, heb ik wederom de opruimwoede niet onderdrukt en zijn er nogmaals een aantal zakken troep, kleding en schoenen de voordeur uitgegaan. Hierna is echter het verschijnsel van de opruimwoede verdwenen en is de drang tot het scheppen van orde in een diepe winterslaap geraakt.

Geen rondslingerende troepjes

Let wel, mijn huis is sinds de verhuizing eigenlijk altijd netjes. Mijn plan om mijn nieuwe huis ordelijk te houden zonder rondslingerende troepjes, is helemaal gelukt. Daar ben ik dan ook heel erg trots op. Dit komt denk ik mede dankzij het opgeruimde karakter van mijn vriend. Waar ik dan weer minder trots op ben, is dat ik alsnog opruimklussen voor me uitschuif. Zo heb ik onder andere het badkamerkastje en de sokkenlade tijdens de verhuizing volgegooid met de bedoeling deze later op te ruimen. Iets terugvinden is hierdoor echter redelijk moeilijk.

Het opruimgedrag verslapt

Nu kun je denken dat het misschien een beetje overdreven is om aan het opruimen van een badkamerkastje en sokkenlade een challenge week te wijden, maar dat is het dus niet! Het doel en sich was namelijk niet het opruimen van de twee storende plekken in mijn huis. Ik wil juist met deze challenge voorkomen dat mijn opruimgedrag verslapt. Voordat je het weet liggen er overal weer troepjes en heb je naast een volgepropte sokkenlade een hele kledingkast waarin je niets meer terug kunt vinden.

Simpel gezegd: de aandacht verslapt op een gegeven moment, helemaal wanneer er al kasten of laden in je huis zijn waar de spullen gewoon maar zijn ingeplemt. Daarnaast heeft de reclame van de Ikea ons geleerd dat wij ons het meest storen aan de troep van een ander. Dat willen we natuurlijk voorkomen, ik woon immers net pas twee maanden samen!

De opruimwoede in winterslaap

Eens in de zoveel tijd heb ik gewoon een moment nodig waarop ik mezelf bij de lurven grijp en aan het werk zet. 52Challenge fungeert dan als de ideale stok achter de deur. De opruimwoede mag dan misschien in winterslaap verkeren, het betekent niet dat het opruimen zomaar kan stoppen. Dit is een proces dat continu doorgaat! Daarnaast moet ik misschien eens stoppen met het kopen van toiletproducten wanneer deze in de aanbieding zijn. Ik lijk stiekem wel een verzamelaar…